Σοκ προκαλούν οι αυξήσεις του δείκτη τιμών εισαγωγής στη βιομηχανία για τον μήνα Αύγουστο, καθώς σε ετήσια βάση ανήλθαν σε 32% (!), κατάσταση η οποία είναι πρωτοφανής και μάλλον δεν έχει προηγούμενο, επειδή δεν προέρχεται μόνο από ένα τομέα ή κατηγορία προϊόντος.

Πρόκειται ουσιαστικά για μία εικόνα, που καθρεφτίζει κατά ένα μεγάλο ποσοστό “το γιατί και το διότι” των αυξήσεων σε μία σειρά υπηρεσιών και προϊόντων, που αφορούν σε όλο το φάσμα της βιομηχανικής παραγωγής.

Ακριβώς στον εισαγόμενο πληθωρισμό, που επηρεάζει άμεσα τη βιομηχανία, τη μεταποίηση και τον πρωτογενή τομέα παραγωγής, εντοπίζεται ο πιο σκληρός και δομικός πληθωρισμός, που με τη σειρά του παρασύρει τις τελικές τιμές καταναλωτή προς τα πάνω, οδηγώντας τες στα ύψη και προκαλώντας έτσι το μεγάλο κύμα της ακρίβειας, που δοκιμάζει τις αντοχές εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών.

Που έχουμε τις μεγαλύτερες αυξήσεις; Στον κλάδο παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου, ατμού και κλιματισμού, κρατηθείτε, η αύξηση μόνο τον Αύγουστο ανήλθε σε 388% (!).

Στα προϊόντα διύλισης πετρελαίου ανήλθε σε 76,2% και σε 51,8% στον τομέα άντλησης αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου. Όπως αντιλαμβάνεστε, ο εισαγόμενος πληθωρισμός πλήττει όλο το φάσμα της μεταποίησης, από την παραγωγή βασικών μετάλλων, την βιομηχανία ξύλου, των τροφίμων, τη χαρτοποιία, αλλά και τον πρωτογενή τομέα, με τους παραγωγούς και καλλιεργητές εν γένει, να αντιμετωπίζουν ετήσιες αυξήσεις, μόνο στα λιπάσματα της τάξης του 62% (!) και στις ζωοτροφές 26,4%.

Ειδικά στην ενέργεια, βλέπετε το μοντέλο που πάλεψαν και υιοθέτησαν Ισπανία και Πορτογαλία, δεν μας… άρεσε, για να μην δυσαρεστήσουμε τη Γερμανία, που τώρα ακολουθεί τη δική της αυτόνομη πολιτική, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της κάθε έννοια αλληλεγγύης και ενιαίας αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης.

Τα αποτελέσματα, τα μαρτυρούν οι αριθμοί και το καλάθι του νοικοκυριού.

Διαβάστε ακόμη: