Η ώρα για το τελευταίο αντίο στον σπουδαίο προπονητή του μπάσκετ, τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, ήταν τόσο δύσκολη όσο αναμενόταν .Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μαζί με τον Γιούρι Ζντοβτς, τον Βλάντε Ντίβατς, τον Ντίνο Ράτζα, τον Σάσα Ντανίλοβιτς και τον Ζάρκο Πάσπαλι κουβάλησαν το φέρετρο του Ντούντα, με τον κόσμο να τους παρακολουθεί δακρυσμένος.

Σπαρακτικές στιγμές στη Σερβία για το αντίο σε ένα σπουδαίο άνθρωπο και προπονητή που υπηρέτησε με αγάπη και σεβασμό το μπάσκετ και έδειξε τον δρόμο σε αμέτρητους παίκτες και προπονητές που έμαθαν πολλά πράγματα δίπλα του.

Στο Βελιγράδι οι αδερφοί Αγγελόπουλοι και ο Σπανούλης

Ο Ολυμπιακός θα ήταν αδύνατον να απουσιάσει από το τελευταίο αντίο στον Ντούσαν Ίβκοβιτς αφού ήταν η μοναδική ομάδα την οποία δέχτηκε να καθοδηγήσει σε δύο διαφορετικές περιόδους.

Στο Βελιγράδι βρίσκονται ο Βασίλης Σπανούλης, οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος, ο αντιπρόεδρος της ΚΑΕ Γιώργος Σκινδήλιας, καθώς επίσης οι Νίκος Λεπενιώτης και Χρήστος Μπαφές.

Ντούσαν Ίβκοβιτς: Ο άνθρωπος που έγραψε ιστορία στη ζωή και το παρκέ

«I did it my way!». Τα μεγάφωνα αντηχούσαν τη φωνή του Φρανκ Σινάτρα. Στο video wall προβάλλονταν οι μεγάλες στιγμές του στον πάγκο του Ολυμπιακού. Στο παρκέ παρατάχθηκαν με σεβασμό σχεδόν όλα τα αθλητικά παιδιά του. Στις κερκίδες φίλοι, γνωστοί, παράγοντες, συνεργάτες, συγγενείς, απλοί φίλαθλοι υποκλίνονταν με θαυμασμό στο μεγαλείο του. Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2017 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ο Ντούσαν Ιβκοβιτς, συγκινημένος, χάριζε την τελευταία του παράσταση στο κοινό. Ηταν μια αξέχαστη τιμητική βραδιά για την απόσυρσή του από τα γήπεδα. Τέσσερα χρόνια αργότερα θα αποχαιρετούσε για πάντα τη ζωή. Στη μνήμη, όμως, όλων θα παραμείνει ανεξίτηλα χαραγμένη η προσωπικότητα του σοφού δάσκαλου και η θρυλική φυσιογνωμία του παγκόσμιου μπάσκετ.

Αν το μπάσκετ ήταν μια πανεπιστημιακή σχολή φιλοσοφίας, ο Ντούντα θα ήταν ο φοιτητής που θα απορροφούσε τις διδασκαλίες των σπουδαίων καθηγητών του, θα επεξεργαζόταν και θα φιλτράριζε τις γνώσεις που θα αποκόμιζε και θα κατέληγε στη δημιουργία του δικού του φιλοσοφικού μοντέλου – σε μια πιο εξελικτική, καινοτόμα, πρωτοποριακή και εφαρμοσμένη μορφή. Στην πραγματικότητα έτσι λειτούργησε επί 40 -κοντά- χρόνια στα γήπεδα. Από καλός μαθητής έγινε καλύτερος δάσκαλος. Μπορεί το παρκέ να έτριζε σε κάθε του βήμα, τρομάζοντας τους εκάστοτε παίκτες-μαθητές του, αλλά δεν έπαψε ποτέ να είναι ένας καλλιεργημένος άνθρωπος που γνώριζε πώς να μεταδώσει, να αφυπνίσει, να εμπνεύσει. «Μελετώντας το άθλημα, έμαθα να εξετάζω την πραγματικότητα, να ασχολούμαι με το πρακτικό, το ανθρώπινο», έλεγε. Και με αυτή τη στάση ζωής ήξερε πώς να μετατρέψει τα αγόρια σε άντρες με χαρακτήρα αγωνιστή.