Απόψε τα μεσάνυχτα η καμπάνα του Big Ben θα ηχήσει για 100η χρονιά προκειμένου να αναγγείλει τον ερχομό του νέου έτους. Η ετήσια παράδοση με το χτύπημα της καμπάνας του Big Ben κάθε Πρωτοχρονιά, θα μεταδοθεί ζωντανά από το BBC, με τον ήχο να φτάνει πολύ πιο μακριά από το Λονδίνο. Η παράδοση αυτή καθιερώθηκε στις 31η Δεκεμβρίου του 1923. Όταν πλησίασαν τα μεσάνυχτα και επομένως η αλλαγή της χρονιάς, ένας ηχολήπτης του BBC ανέβηκε σε μια στέγη απέναντι από το βρετανικό κοινοβούλιο κρατώντας ένα μικρόφωνο. Έτσι ηχογράφησε τον ήχο της καμπάνας που σηματοδοτούσε τον ερχομό του 1924 και έκτοτε συμβαίνει κάθε χρονιά.

Την ώρα που θα πλησιάζει η αλλαγή του χρόνου απόψε, ο 37χρονος μηχανικός ρολογιών Άντριου Στρέιντσγουεϊ, θα βρίσκεται στην κορυφή του ύψους 96 μέτρων Πύργου της Ελισάβετ, όπου βρίσκεται το Big Ben και τέσσερις άλλες καμπάνες. Μαζί με δύο συναδέλφους του, θα κάνει τους τελικούς ελέγχους, προκειμένου να βεβαιωθεί ότι το ρολόι θα δείχνει «επακριβώς την ώρα μέχρι και τα ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου».

«Πιστεύω ότι υπάρχει μικρή πιθανότητα τα πράγματα να πάνε άσχημα. Το βασικό μέλημά μας για εκδηλώσεις όπως η Πρωτοχρονιά είναι αν το “bong” θα ακουστεί και αν θα χτυπήσει ακριβώς στην ώρα του», ανέφερε χαρακτηριστικά στο AFP, δηλώνοντας ενθουσιασμένος που θα βρίσκεται «δίπλα στις καμπάνες όταν όλοι θα κοιτάζουν το ρολόι για την έναρξη της νέας χρονιάς».

Το Big Ben βρίσκεται στην κορυφή του Πύργου της Ελισάβετ, «Πύργος του Ρολογιού» όπως ονομάζεται σήμερα και σηματοδοτεί το Πλατινένιο Ιωβηλαίο της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’. Χτίστηκε τη δεκαετία του 1840 και η καμπάνα του ζυγίζει ζυγίζει σχεδόν 14 τόνους. Πριν την ανακαίνιση, οι ωρολογοποιοί ήλεγχαν την ακρίβεια της ώρας μέσω τηλεφώνων, ενώ πλέον ρυθμίζεται με GPS χάρη στο Εθνικό Εργαστήριο Φυσικής.

Η μέθοδος για τη ρύθμιση του ωστόσο παραμένει παραδοσιακή, με παλιά κέρματα που χρησιμοποιούνται για να προσθέσουν ή να αφαιρέσουν βάρος από τα γιγάντια ελατήρια του ρολογιού, για την ακρίβεια του δευτερολέπτου. «Είναι μια φανταστική δουλειά», τονίζει ο Άντριου Στρέιντσγουεϊ, καταλήγοντας πως όταν περπατά στο Λονδίνο, δεν μπορεί παρά να κοιτάζει το Big Ben συγχαίροντας τον εαυτό του σκεπτόμενος «ναι, ακόμα λειτουργεί».

Διαβάστε ακόμη: