Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Με τη νέα της δουλειά, η ζωγράφος Καλλιρρόη Μαρούδα συνεχίζει την εικαστική της αφήγηση στο γυναικείο γυμνό. Μοντέλα γυμνά ή ημίγυμνα σε χώρους χωρίς περιττές διακοσμήσεις αποτελούν την συνέχεια της «Ένσαρκης εικόνας», σπουδή στη γυναικεία υπόσταση.
Το γυμνό δεν είναι ένα εικονογραφικό θέμα, αλλά μια μορφή τέχνης, όπως είχε γράψει το 1956 ο Kenneth Clark στο κλασσικό βιβλίο του με τίτλο «the nude», αναφέρει στο κείμενο του καταλόγου η ομότιμη καθηγήτρια Ιστορίας της τέχνης της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Μελίτα Εμμανουήλ.
Αναφέρει επίσης μεταξύ άλλων:
«Η Καλλιρρόη Μαρούδα μας προσφέρει το δικό της όραμα, το οποίο ακολουθεί και σύμφωνα με το οποίο πορεύεται. Μέσα στις μεγάλες διαστάσεις χάνεται και η ίδια, γιατί ζωγραφίζει πλέον με το σώμα και όχι μόνο με την άκρη του χεριού. Έτσι προσφέρει μια αντίληψη του όλου. Ζωγραφίζει δωμάτια, τα γνωρίσματα των οποίων αποδίδονται υπαινικτικά με τη βοήθεια των λεπτών αποχρώσεων. Τοποθετεί τα μοντέλα της στο κέντρο και τα παρουσιάζει με αφαίρεση, σε στάσεις απλές και καθημερινές.
Ο ερωτισμός υπάρχει, χωρίς όμως να προκαλεί. Τα έργα της μας προσφέρουν τελικά μία καθαρή και ανάλαφρη ζωγραφική πανδαισία, η υλικότητα της οποίας φαίνεται να συμβαδίζει και με τις τελευταίες αναζητήσεις της τέχνης και της ιστορίας, τώρα, που το μεταμοντέρνο βρίσκεται στο τέλος του. Επί πλέον, η τόσο ευαίσθητη εκφραστικότητα του ύφους της συνιστά μία σταθερή αξία σε μία εποχή που το σχέδιο και η ζωγραφική φαίνονται να απειλούνται από την «επανάσταση» της τεχνητής νοημοσύνης.»
Εμείς συναντήσαμε την εικαστικό στο χώρο της γκαλερί και μιλήσαμε μαζί της.
– Καλλιρρόη , «Γλώσσα της Ζωγραφικής». Στην ενότητα αυτή των έργων σου -συνέχεια της προηγούμενης με τίτλο «Ένσαρκη Εικόνα»- συνεχίζεις την εικαστική σου εμβάθυνση στο γυμνό. Μίλησέ μας για την τελευταία σου δουλειά;
-Συνεχίζω να ζωγραφίζω και να μελετώ την ανθρώπινη φιγούρα είτε είναι ντυμένη, είτε γυμνή. Προσπαθώ να σχεδιάσω καλύτερα, να γνωρίσω το χρώμα καλύτερα, να αφαιρέσω πράγματα που μου είναι βαρετά και να προχωρήσω στην ουσία. Πάλεψα πολλά χρόνια για αυτόν το στόχο και τώρα μετά από πολλές δυσκολίες, μπορώ να πω ότι αρχίζω να καταλαβαίνω και να νιώθω ασφαλής. Τα γυμνά αυτά έγιναν τον τελευταίο χρόνο. Δούλεψα σκληρά χωρίς διακοπή. Κάθε φορά που ολοκλήρωνα το τελάρο, η ευχαρίστησή μου ήταν πολύ μεγάλη. «Η γλώσσα της ζωγραφικής» είναι ο τίτλος που έδωσε η κυρία Μελίτα Εμμανουήλ στο πολύ ωραίο κείμενό της που συνοδεύει την έκθεση και υπάρχει στον κατάλογο.
-Τι χαρακτηριστικά επιλέγεις να έχουν τα μοντέλα σου;
– Αυτό που με ενδιαφέρει σε ένα μοντέλο είναι να με συγκινήσει το βλέμμα. Η προσωπικότητα και η εξωτερική εμφάνιση επίσης παίζουν καθοριστικό ρόλο. Θέλω τα μοντέλα μου να είναι γνωστοί μου άνθρωποι και να έχω βιώσει το βλέμμα τους. Πολλές φορές όταν δεν τα έχω μπροστά μου, θέλω να τα έχω στην οπτική μου μνήμη. Κάθε φορά που τοποθετώ μια πινελιά, αναζητώ αυτό το βλέμμα. Θέλω να μου είναι γνώριμο επίσης το πώς περπατάει το μοντέλο… ή το πώς στέκεται…
