Στα μέσα της εβδομάδας αναπαράχθηκε μια είδηση για το πρώτο απόλυτο 10αρι στη Σχολή Θετικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, η είδηση δεν περιορίστηκε τόσο στο εντυπωσιακό ακαδημαϊκό ρεκόρ, αλλά στο ότι το εν λόγω ρεκόρ καταγράφηκε από… γυναίκα μαθηματικό.

Η αριστούχος απόφοιτη του Μαθηματικού Τμήματος κλήθηκε να παραχωρήσει συνεντεύξεις και σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα, όπου αποκαλύφθηκαν οι σεξιστικές προκαταλήψεις της ελληνικής κοινωνίας – και όχι μόνο των ΜΜΕ – γύρω από τις γυναίκες και τα μαθηματικά ή γενικότερα τις θετικές επιστήμες.

Δεν υπήρξε ερώτηση με εισαγωγική τοποθέτηση πως «εσείς γενικά οι γυναίκες με τα μαθηματικά δεν το έχετε», διευκρινίζοντας -πάντοτε εκ των υστέρων- πως δεν αποτελεί προσωπική τους θέση, αλλά θέση που απηχεί κάποιους άλλους (λογικά κάποιους άλλους που δεν τους ξέρουμε).

Ομολογώ πως ποτέ δεν είχα την εικόνα ότι οι γυναίκες υστερούν στα μαθηματικά. Τουναντίον θα έλεγα, ως προσωπικό βίωμα, πως μάλλον είναι σίγουρα ισάξιες ή σε κάποιες περιπτώσεις ίσως και να κυριαρχούν.

Ας μιλήσουν όμως τα δεδομένα και όχι οι προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του καθενός από εμάς.

Σύμφωνα με το 32ο Ενημερωτικό Σημείωμα του Παρατηρητηρίου της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΔΟΠΙΦ), στις επιστήμες των θετικών επιστημών, των υπολογιστών  και των μηχανικών παρατηρείται μια ανοδική τάση του ποσοστού των γυναικών των αποφοίτων, όπως καταγράφεται και στην ΕΛΣΤΑΤ για το ακαδημαϊκό έτος 2019/2020.

Παράλληλα, σύμφωνα με την ίδια πηγή, σημειώνεται πως ο αριθμός των γυναικών στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση (51%) ήταν κατά 2% μεγαλύτερος από εκείνον των ανδρών (49%) για την ίδια ακαδημαϊκή περίοδο.

Δεν θα ήταν ανακριβές αν αναφέρουμε ότι οι σεξιστικές προκαταλήψεις για τη θέση των γυναικών στην εκπαίδευση και την εργασία είναι ακόμη εξαιρετικά ισχυρές και λειτουργούν πολλές φορές ως τροχοπέδη στην πορεία ανέλιξης των γυναικών.

Σίγουρα δεν είναι εύκολο να αλλάξουν με ένα «κουμπί» όλα τα αρνητικά στερεότυπα, αλλά δεν μπορεί τουλάχιστον οι άνθρωποι που έχουν δημόσιο βήμα να τα αναπαράγουν άκριτα. Είναι ζήτημα έλλειψης ενημέρωσης; Είναι άγνοια; Προφανώς και όχι. Είναι μια προσαρμογή στα συντηρητικά και οπισθοδρομικά δεδομένα, τα οποία -δυστυχώς- δείχνουν να κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος τα τελευταία χρόνια.

Όμως, δεν χρειαζόμαστε «προσαρμογές» για να σπάσει το απόστημα της οπισθοδρομικής κοινωνίας. Χρειάζεται ο ορθός λόγος και φαίνεται ότι απουσιάζει από τη δημόσια σφαίρα.