Το κίνημα #DisruptTexts (Διακόψτε κείμενα) που έχει αναπτυχθεί στις ΗΠΑ, οι οπαδοί του οποίου πιστεύουν ότι οι μαθητές δεν πρέπει να διδάσκονται πολλά από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας καθώς περιέχουν αναφορές που με βάση τα σημερινά δεδομένα είναι ρατσιστικές, σεξιστικές, αντισημιτικές κλπ.

Κεντρικό τους σύνθημα είναι ότι στη σημερινή εποχή δεν έχουν καμία θέση στην εκπαίδευση κείμενα που γράφτηκαν πριν από δεκάδες, ή εκατοντάδες ακόμη, χρόνια, τα οποία περιγράφουν βίαια γεγονότα, περιστατικά ρατσισμού και μισογυνισμού ή εμπεριέχουν αναφορές που σήμερα θεωρούνται απαγορευμένες.

Οι φανατικοί αυτοί θεωρούν πως η διδασκαλία των εν λόγω έργων δεν προσφέρει στους μαθητές αλλά αντιθέτως τους «μπερδεύει» ψυχολογικά μεταδίδοντάς τους λάθος μηνύματα συμπεριφοράς.

Ισχυρίζονται, ως εκ τούτου, ότι τα παιδιά θα πρέπει να διαβάζουν μόνο έργα που παραπέμπουν μόνον στη γλώσσα και τις συμπεριφορές που χρησιμοποιούμε σήμερα και να γυρίσουν την πλάτη τους ακόμα και στα μεγάλες δημιουργίες του ανθρώπινου πνεύματος.

Παραπέμποντας στο -επίσης κλασικό και δυστοπικό- Φαρενάιτ 451 του Ρέι Μπράντμπερι (το οποίο μετέφερε στον κινηματογράφο ο Φρανσουά Τριφό), οι σύγχρονοι «ιεροεξεταστές» απαιτούν να αφαιρεθούν από τα σχολικά προγράμματα έργα του Ομήρου, του Σαίξπηρ, αλλά και πολλών άλλων κλασικών συγγραφέων.

«Τα παιδιά δεν θα πρέπει να είναι υποχρεωμένα να διαβάζουν ιστορίες που είναι γραμμένες σε οποιαδήποτε άλλη πλην της καθομιλουμένης γλώσσας, ειδικά μάλιστα ιστορίες στις οποίες «ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η προκατάληψη απέναντι στους ανάπηρους, ο αντισημιτισμός και άλλες μορφές μίσους είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση», αναφέρει η συγγραφέας εφηβικής λογοτεχνίας Πάντμα Βενκατραμάν σε άρθρο της στη σχολική επιθεώρηση School Library Journal.

Το ζήτημα των σύγχρονων ιεροεξεταστών αναδεικνύει η εφημερίδα «Wall Street Journal», η οποία προβαίνει τη μελαγχολική διαπίστωση ότι «φαίνεται κανένας συγγραφέας του παρελθόντος δεν είναι τόσο μεγάλος ώστε να μπορεί να γλιτώσει από το #DisruptTexts», αναφερόμενη σε αποστροφή δηλώσεων της Βενκατραμάν ότι «κανένας συγγραφέας δεν είναι αρκετά πολύτιμος, όσο μεγάλος και αν είναι».

Η ίδια η συγγραφέας δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας: «Το να απαλλάσσεις τον Σέξπιρ από τις ευθύνες του με το να αναφέρεις πως έζησε σε μία εποχή που του αισθήματα μίσους κυριαρχούσαν, στέλνει υποσυνείδητα το μήνυμα πως η ρητορική μίσους είναι δευτερεύουσα σε σχέση με την ακαδημαϊκή αριστεία», λέει απηχώντας πλήρως τη νέα «θρησκεία» της εποχής, σύμφωνα με την οποία στο όνομα του δικαιωματισμού οφείλουμε να διαγράψουμε κάθε ενοχλητική φωνή του παρελθόντος, ακόμα και με τη βία, στο όνομα μιας απόλυτης -δήθεν δημοκρατικής-μεσσιανικής αποστολής η οποία επιβάλλεται να επικρατήσει παντού.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Wall Street Journal, σε μία τουλάχιστον περίπτωση, σε ένα σχολείο της Μασαχουσέτης, το κίνημα φαίνεται πως πέτυχε τον στόχο του. Η Οδύσσεια του Ομήρου αφαιρέθηκε από το πρόγραμμα διδασκαλίας!

«Είμαστε πολύ περήφανοι να λέμε ότι η Oδύσσεια αφαιρέθηκε φέτος από το πρόγραμμα σπουδών!» φέρεται να δήλωσε η Χίδερ Λέβιν, καθηγήτρια Αγγλικών στο Λύκειο «Lawrence» της Μασαχουσέτης, που έκοψε την Οδύσσεια από το Δημοτικό , θεωρώντας ότι ο Όμηρος γράφει με τρόπο… σεξιστικό και ρατσιστικό…

Όταν ο αρθρογράφος της εφημερίδας ήρθε σε επαφή με την κυρία Λέβιν για να το επιβεβαιώσει, η ίδια απάντησε ότι η έρευνά του επεμβαίνει στη δουλειά της και αρνήθηκε να απαντήσει.

Επίσης ούτε ο πρόεδρος του Τμήματος Αγγλικών των Δημόσιων Σχολών του Lawrence, Ρίτσαρντ Γκορχαμ, απάντησε σε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, σχολιάζει η εφημερίδα «Wall Street Journal».