Έντονη δημόσια συζήτηση έχει προκαλέσει η πρόσφατη υπόθεση γύρω από την παραχώρηση του Παναθηναϊκού Σταδίου για ιδιωτική εκδήλωση της Coca-Cola HBC, εξαιτίας της ογκώδους λυόμενης κατασκευής που ανεγέρθηκε μπροστά από την πρόσοψη του μνημείου. Η εικόνα του Καλλιμάρμαρου καλυμμένου σχεδόν πλήρως από ένα μεταλλικό πλαίσιο με πλαστικά πάνελ προκάλεσε σάλο, ενώ η λέξη “έκτρωμα” κυριάρχησε στον δημόσιο διάλογο.
Μετά από σχετικό δημοσίευμα στον Τύπο, η υπουργός Πολιτισμού πραγματοποίησε έκτακτη αυτοψία στον χώρο, διαπιστώνοντας παραβίαση των όρων προστασίας του ιστορικού μνημείου, όπως ορίζονται στον Ν. 4858/2021, με αποτέλεσμα να δοθεί εντολή για άμεση διακοπή των εργασιών και επανεξέταση της παραχώρησης από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων.
Λίγες ώρες αργότερα, η διοργανώτρια εταιρεία ανακοίνωσε την ακύρωση της εκδήλωσης, υποστηρίζοντας ότι ακολούθησε τις προβλεπόμενες διαδικασίες και τις εγκεκριμένες μελέτες.
Νόμιμη άδεια, προβληματική εκτέλεση
Το αίτημα παραχώρησης του Σταδίου και του περιβάλλοντος χώρου είχε κατατεθεί στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή από τον Οκτώβριο του 2024 και είχε εγκριθεί με αντάλλαγμα συνολικό ποσό 450.000 ευρώ, πλέον ΦΠΑ. Παράλληλα, η έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού για τη χρήση του χώρου δόθηκε στις 21 Μαρτίου 2025, ύστερα από θετική γνωμοδότηση του ΚΣΝΜ. Η συμφωνία περιλάμβανε 17 αυστηρούς όρους, μεταξύ των οποίων:
- Οι κατασκευές να είναι ελαφρές, προσωρινές και αναστρέψιμες
- Να μην προκαλούν βλάβες στο μνημείο
- Να μην εμποδίζουν τη θέαση ή την πρόσβαση των επισκεπτών
Ωστόσο, η συγκεκριμένη κατασκευή, λόγω του μεγέθους και της θέσης της, κάλυπτε πλήρως τη θέα προς το Στάδιο και παρεμπόδιζε την είσοδο των επισκεπτών, παραβιάζοντας βασικές προϋποθέσεις.
Το σκεπτικό πίσω από τη δημιουργία της ήταν να έχουν οι περίπου 500 προσκεκλημένοι του συνεδρίου ανεμπόδιστη θέα προς το Καλλιμάρμαρο. Αντί γι’ αυτό, όμως, χιλιάδες περαστικοί και τουρίστες αντίκριζαν μία μεταλλική, πλαστική υπερκατασκευή που θύμιζε περισσότερο… θερμοκήπιο παρά πολιτιστικό σκηνικό.
Η υπόθεση αναδεικνύει για άλλη μια φορά το κρίσιμο ζήτημα της χρήσης και διαχείρισης εμβληματικών μνημείων της χώρας για εμπορικούς ή ιδιωτικούς σκοπούς, και επαναφέρει στον δημόσιο διάλογο την ανάγκη για αυστηρότερο έλεγχο, διαφάνεια και σεβασμό στον χαρακτήρα των ιστορικών τοπόσημων.
Τα μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς δεν είναι σκηνικά ούτε ιδιωτικά venues. Ανήκουν σε όλους και οφείλουμε να τα προστατεύουμε — όχι να τα καλύπτουμε.
