Οι κεντρικοί τραπεζίτες έχουν εξ ορισμού τη δυνατότητα και την υποχρέωση να ενημερώνουν κυρίως τους πολίτες της χώρας τους για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία και τις προοπτικές της, καταδεικνύοντας σε κρίσιμες περιόδους τους κινδύνους που προέρχονται από την διεθνή οικονομική σκηνή.
Για τους “εσωτερικούς” κινδύνους, έχουν το όπλο των εκθέσεών τους, ετήσιων ή ενδιάμεσων, όπου καταγράφουν με κάθε λεπτομέρεια την εικόνα της οικονομίας.
Ο δικός μας κεντρικός τραπεζίτης, αποποιείται πάντα, όταν ερωτάται, ότι είναι εν δυνάμει πολιτικό πρόσωπο, παρότι είναι γνωστό ότι από τη μήτρα της πολιτικής έχει επωαστεί και η σημερινή του θέση, συνέχεια αυτής του υπουργού Οικονομικών.
Γνωστά όλα αυτά θα μου πείτε, διερωτώμενοι για τη μακρά εισαγωγή.
Μέρες τώρα σκεφτόμουν και το σχολιάζαμε μάλιστα με συναδέλφους, με επιχειρηματίες και με πολιτικά πρόσωπα όλων των αποχρώσεων, αν θα αποφύγει ο Στουρνάρας τον πειρασμό μιας παρέμβασης στο προεκλογικό σκηνικό.
Οι περισσότεροι το απέκλειαν, όσοι την αναμέναμε την παρέμβασή του, στοιχηματίσαμε κιόλας για αυτό. Και ήρθε η “δικαίωσή” μας!
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, υπερβαίνοντας και αγνοώντας τον θεσμικό του ρόλο, δεν μπορεί να παρεμβαίνει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, υιοθετώντας σαφέστατα τις θέσεις της παρούσας κυβέρνησης.
Ο Γιάννης Στουρνάρας προειδοποίησε ότι δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για να υλοποιηθούν οι προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων, χωρίς να μπει στην ουσία τους και φωτογραφίζοντας βασικά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί όμως ο κάθε κεντρικός τραπεζίτης, δίκην…γκουρού, να ακυρώνει ένα μεγάλο μέρος του προεκλογικού προγράμματος οποιουδήποτε κόμματος, πολύ περισσότερο κόμματος που διεκδικεί ευθέως την κυβερνητική εξουσία και με τον τρόπο του να πριμοδοτεί άλλο κόμμα, εν προκειμένω αυτό της απερχόμενης κυβέρνησης; Τέτοια ευρωπαϊκή χώρα φιλοδοξούμε να γίνουμε;
