Το εφετινό Ευρωμπάσκετ βρίσκεται προ των πυλών και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο συνεχίζει την προετοιμασία με την εθνική ομάδα, έτοιμος να προσφέρει τις υπηρεσίες του, φορώντας το εθνόσημο.
Παράλληλα, μετρά αντίστροφα για την έναρξη της δέκατης προσωπικής του χρονιάς στον «μαγικό κόσμο» του ΝΒΑ με τους Μιλγουόκι Μπακς, αναφέροντας πως «υπάρχει μεγάλη δίψα για τη νίκη, αλλά και ακόμη περισσότερες επιτυχίες στο μέλλον», σε συνέντευξη στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο, NBC.
Παρά το γεγονός ότι, πλέον, αισθάνεται βετεράνος, ο “Greek Freak” είναι ακούραστος τόσο σωματικά όσο και πνευματικά, έχοντας πάντοτε ως προτεραιότητα να στηρίζει την ομάδα με την οποία αγωνίζεται, ώστε να επιτύχει τους στόχους της.
«Είμαι γέρικη ψυχή, πια. Στο μυαλό μου, νιώθω πως είμαι βετεράνος εδώ και μία πενταετία. Όμως, έχω πολλή ενέργεια μέσα μου· είμαι πεινασμένος και θέλω να πετύχω περισσότερα, να βοηθώ την ομάδα μου, με κάθε τρόπο.
Πολλοί γνωρίζουν πως είμαι νικητής. Λατρεύω να κερδίζω, μού αρέσει να τα δίνω όλα στο παρκέ. Όντως, πολύς κόσμος δεν πιστεύει πως βρίσκομαι ήδη δέκα χρόνια στη Λίγκα και με βλέπουν σαν τον “νέο”· εκείνον, ο οποίος έχει έλθει πρόσφατα, αλλά, στο τέλος της ημέρας θα κάνω πάντα ό,τι καλύτερο μπορώ, για να κερδίζω αγώνες», τόνισε αρχικά.
Παράλληλα, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στάθηκε και στη σωματική αλλά και την πνευματική εξέλιξη που παρατήρησε στον εαυτό του, έπειτα από μία δεκαετία στο ΝΒΑ.
«Νιώθω διαφορετικός. Όταν ήμουν 18 ετών, έτρωγα μπέργκερ και έπινα αναψυκτικά· ωστόσο, καθώς μεγαλώνεις, συνειδητοποιείς πως αν θες μία μακρά ζωή, πρέπει να έχεις έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Σίγουρα, προσέχω το κορμί μου όσο περισσότερο μπορώ. Το σώμα αποτελεί την καλύτερη επένδυση που μπορεί να κάνει κάποιος, για τον εαυτό του», υπογράμμισε.
Τέλος, για τη λαχτάρα που τον «κατακλύζει» πριν από κάθε αναμέτρηση, τον «παιδικό» του ενθουσιασμό που είχε εντοπίσει και ο Κόμπι Μπράιαντ αλλά και τις συζητήσεις που είχε μαζί του, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο σημείωσε ότι «δεν θα μοιραστώ τη συζήτηση που είχαμε κάνει, δεν είναι το στυλ μου.
Ναι, μιλούσαμε για αυτό. Να είσαι πάντοτε περίεργος, να έχεις απορίες. Να έχεις την επιθυμία να βελτιώνεσαι συνεχώς. Ο Κόμπι το έκανε αυτό, έως τα 38 του χρόνια, ακόμη και μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Ήθελε πάντοτε να γίνεται καλύτερος».