George Petrides: Η γλυπτική μου είναι εικονιστική και ανθρωποκεντρική

Ο Γιώργος Πετρίδης, ένας αξιόλογος καλλιτέχνης με πάθος και αγάπη για το ελληνικό στοιχείο, με ενθουσίασε τόσο ως καλλιτέχνης όσο και σαν προσωπικότητα. Ίσως γιατί κάπου στο βάθος διέκρινα ότι έχουμε κάποιες κοινές ευαισθησίες… τους αριθμούς και την τέχνη.

Επέλεξε αρχικά για αρκετά χρόνια τις πολύβουες αίθουσες του χρηματιστήριου και στη συνέχεια κλείστηκε στο ατελιέ του και αφιερώθηκε στην τέχνη. Κοιτώντας την πορεία του, θεωρώ ότι και οι δύο επιλογές τον δικαίωσαν και με το παραπάνω. Μιλήσαμε μαζί του λίγο πριν την έκθεσή του στο Λονδίνο και Ντουμπάι για τη δουλειά του, τη ζωή του και το χρηματιστήριο της τέχνης.

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

-Μοιράζετε τον χρόνο σας στη Νέα Υόρκη και Αθήνα. Είστε ένας «πολίτης του κόσμου» σίγουρα. Τι χαρακτηρισμό ταυτότητας θα δίνατε στον εαυτό σας;

-Η ελληνοαμερικανική ταυτότητα θα ήταν πιο απλή απάντηση! Αντί αυτού θα έλεγα ότι μου ταιριάζει καλύτερα ο χαρακτηρισμός, «πολίτης δύο εθνών», του ελληνικού και του αμερικάνικου.

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1964, όπου πέρασα τα βρεφικά μου χρόνια, αλλά επίσης διέμεινα για πέντε ακόμη χρόνια (από την ηλικία των 10 έως 15 ετών) παρακολουθώντας το Campion School. Επιπλέον είχα τη μεγάλη τύχη να περνάω τις καλοκαιρινές μου διακοπές στην Ελλάδα. Ουσιαστικά όμως η κύρια βάση μου βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, όπως και όλη η εργασιακή μου εμπειρία.

– Από την τρέλα της Wall Street στη δημιουργία της τέχνης; Πώς προέκυψε αυτό;

-Θεωρώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη από την παιδική μου ηλικία. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια καλλιτεχνών και επιχειρηματιών, όμως μόλις πήρα το πτυχίο μου επέλεξα απρόθυμα να ακολουθήσω μια επιχειρηματική πορεία. Ο βασικός μου στόχος ήταν να εκπληρώσω τις υποχρεώσεις μου και να δημιουργήσω τις κατάλληλες βάσεις, για να καταφέρω μελλοντικά να επιστρέψω στην αρχική μου κλήση, την δημιουργία της τέχνης.

Σπούδασα στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ (όπου αποφοίτησα το 1985) ιστορία της τέχνης και λογοτεχνία. Στη συνέχεια εντάχθηκα στο δυναμικό μιας παλιάς εταιρεία της Wall Street (στη Νέα Υόρκη), όπου εργάστηκα σαν σύμβουλος σε συγχωνεύσεις και εξαγορές εταιριών. Μετά από μερικά χρόνια, πήγα στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ για να αποκτήσω δύο μεταπτυχιακά (MBA και MA).

Όταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, εργάστηκα στην Ουάσιγκτον για τον Υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ, Nicholas F. Brady ενώ αργότερα επέστρεψα στη Νέα Υόρκη και τη Wall Street. Πέρασα μερικά από τα επόμενα χρόνια σε μια μεγάλη τράπεζα επενδύσεων ονόματι Donaldson Lufkin και Jenrette, όπου έγινα Managing Director. Έπειτα από την επιτυχημένη πώληση της εταιρίας στην Credit Suisse, αποφάσισα να εστιάσω στην τέχνη που με είχε συναρπάσει από την παιδική μου ηλικία.

Για αρκετό διάστημα παρακολούθησα μαθήματα (σχεδίου, ζωγραφικής και γλυπτικής) και παράλληλα εντατικοποίησα τις επισκέψεις στα μεγάλα μουσεία και τις γκαλερί του εξωτερικού, προκειμένου να διευρύνω τους ορίζοντες μου.

Για καλή μου τύχη αυτή η «έξη» υπήρξε «σωτήρια», όταν το 2017 έπρεπε να αντιμετωπίσω (μέσα σε δύο εβδομάδες ), την απώλεια τριών πολύ αγαπημένων μου προσώπων (των δύο συνομηλίκων φίλων μου και του πατέρα μου). Ήταν μια σκληρή αφύπνιση που με έκανε να συνειδητοποιήσω την σπουδαιότητα της κάθε στιγμής που ζούμε, γεγονός που με ώθησε να αφοσιωθώ πλήρως στην πρώτη μου αγάπη, την τέχνη που πραγματικά μιλάει στην καρδιά μου.

Ευθύς αναχώρησα για το Παρίσι για να βρεθώ στον καλλιτεχνικό πυρήνα της σχολής Academie de la Grande Chaumiere, όπου φοίτησαν πολλοί γνωστοί γλύπτες, μεταξύ των οποίων η Bourgeois, ο Calder, ο Giacometti, ο Noguchi, ο Olitski και η Richier. Μόλις επέστρεψα στη Νέα Υόρκη αποφάσισα ότι πλέον ήμουν καλλιτέχνης πλήρους απασχόλησης.