Οι ισχυρότερες οικονομικές επιδόσεις της χώρας μας, σε σχέση με την Ευρώπη στη μεταπανδημική περίοδο αποτελεί γεγονός.
Από μόνο του, όμως, αυτό το γεγονός δεν καταγράφει τη συνολική εικόνα, ειδικά αν αυτή συγκριθεί με την εικόνα των τελευταίων 10-15 ετών.
Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας ανήλθε το 2022, στο επίπεδο που είχε καταγραφεί το 2008, τη χρονιά που ξεκίνησε η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση.
Ωστόσο, ο βαθμός σύγκλισης με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, δηλαδή το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας ως ποσοστό του κοινοτικού μέσου όρου, δεν έχει προσεγγίσει το επίπεδο εκείνης της χρονιάς, αφού, από το 2009 έως το 2018, η οικονομική μεγέθυνση στη χώρα μας ήταν αρνητική είτε υπολειπόταν του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Που, λοιπόν, βρισκόμαστε σήμερα;
Πόσο έχει μείνει πίσω η χώρα μας στο μέτωπο της σύγκλησης, μετά τη χαμένη δεκαετία ύφεσης και στασιμότητας;
Το ποσοστό σύγκλισης της Ελλάδας, παρά το γεγονός ότι το 2022 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 15%, εξακολουθεί να είναι αρκετά χαμηλό, καθώς διαμορφώθηκε στο 68%.
Το εν λόγω ποσοστό ήταν το τρίτο χαμηλότερο μεταξύ των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2022 και σημαντικά μειωμένο σε σύγκριση με την περίοδο πριν την οικονομική κρίση στη χώρα.
Θετικές προοπτικές υπάρχουν, αρκεί να μη θυσιαστούν στο βωμό άλλων σκοπιμοτήτων και πολύ περισσότερο η όποια κυβέρνηση αναλάβει τις τύχες της χώρας, να εργαστεί πάνω σε συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Το οποίο Να παράγει πλούτο, όχι για λΊγους, αλλά για το σύνολο της κοινωνίας, που πρέπει επιτέλους να αρχίσει μετά από πολλά χρόνια να απολαμβάνει καλύτερες παροχές, καλύτερη δημόσια υγεία και παιδεία, καλύτερες υποδομές.
Και να αξιοποιήσει τις μεγάλες δυνατότητες της νέας γενιάς, που δυστυχώς εγκαταλείπει ακόμα τη χώρα, βρίσκοντας πολύ καλύτερες συνθήκες εργασίας, απολαβών και διαβίωσης.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα, μαζί με την ανασυγκρότηση της ανερμάτιστης σήμερα πρωτογενούς παραγωγής.
Με ορατό δε και άμεσο τον κίνδυνο γήρανσης του πληθυσμού, ο δημογραφικός παράγοντας θα έχει αρνητική επίπτωση στις παραγωγικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, αν οι κυβερνήσεις δεν λάβουν ριζικά μέτρα.
