Εδώ και δύο τρεις μήνες περίπου, καταγράφονται σοβαρές ελλείψεις σε πολλά φάρμακα ευρείας χρήσης, αρκετά σκευάσματα από τα οποία εξαρτάται κυριολεκτικά η εύρυθμη θεραπεία και αποθεραπεία ασθενών με βαριά νοσήματα.

Οι φαρμακοποιοί ρίχνουν την ευθύνη στις αποθήκες, οι οποίες με τη σειρά τους παραπέμπουν στις βιομηχανίες.

Οι φαρμακοποιοί είναι φυσικά οι μόνοι που δεν ευθύνονται και μάλιστα μαθαίνω ότι έχουν προειδοποιήσει το υπουργείο Υγείας, αλλά και το Ανάπτυξης ότι πλέον το πρόβλημα γίνεται ολοένα και οξύτερο. Και ζητούν τη λήψη άμεσων μέτρων.

Οι αποθήκες φαρμάκων, που λειτουργούν ως μεσάζοντες, έχουν μεν ευθύνη, γιατί στοκάρουν φαρμακευτικά σκευάσματα αναμένοντας υψηλότερες τιμές – τις οποίες κατά κανόνα πετυχαίνουν έτσι κι αλλιώς λόγω των ελλείψεων – αλλά συνάμα κατηγορούν τις φαρμακοβιομηχανίες για συνειδητή επιλογή αύξησης των εξαγωγών και των συμβολαίων με τρίτες χώρες σε βάρος των εγχώριων αναγκών.

Και οι βιομηχανίες; Εδώ συμβαίνουν πολλά περίεργα πράγματα: όπως είναι σε θέση να γνωρίζουν έμπειροι παράγοντες του φαρμάκου, οι βιομηχανίες την ώρα που επικαλούνται ελλείψεις πρώτων υλών, τεχνητές ή μη, δεν έχει σημασία, την ίδια στιγμή πραγματοποιούν ρεκόρ εξαγωγών και μάλιστα στα σκευάσματα που λείπουν από την ελληνική αγορά.

Δηλαδή, αντί να καλύψουν πρώτα την εγχώρια ζήτηση και εν συνεχεία να καλύψουν και άλλες ξένες αγορές, που ζητάνε ολοένα και περισσότερες ποσότητες, προτιμούν τις εξαγωγές, καθώς δεν έχουν πλαφόν στις τιμές, αποφέροντάς τους πολύ μεγάλα κέρδη.

Δεν είναι μάλιστα τυχαίο το γεγονός ότι στην πιάτσα, εκτός των εφοπλιστικών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, που θησαυρίζουν τους ιδιοκτήτες των πλοίων από τις μεταφορές πετρελαίου και υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), η αμέσως επόμενη πιο επικερδής δραστηριότητα θεωρείται η βιομηχανία φαρμάκου και στην τρίτη θέση βρίσκεται ο τομέας παραγωγής και εμπορίας ενέργειας, ενώ ο τζόγος βρίσκεται στην τέταρτη και οι τηλεπικοινωνίες στην πέμπτη θέση.

Διαβάστε ακόμη: