Η έξοδος στη σύνταξη στα 62 δεν είναι πια απλή υπόθεση· αποτελεί προϊόν συνδυασμού σωστής στρατηγικής, εξαγορών χρόνων και διαδοχικών διατάξεων. Παρά το θεσμικό βάρος της αλλαγής, οι ρυθμίσεις δίνουν σε χιλιάδες ασφαλισμένους — τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα — δυνατότητα αποχώρησης με πλήρη ή μειωμένη σύνταξη, υπό όρους που πρέπει να μελετηθούν προσεκτικά.

Σύμφωνα με την ανάλυση του άρθρου, η σύνταξη στα 62 παραμένει το μεγάλο ζητούμενο για πολλούς Ελληνες εργαζόμενους. Οι εξαγορές πλασματικών ετών — δηλαδή χρόνοι ασφάλισης που δεν έχουν καλυφθεί — λειτουργούν ως «κλειδί» για πρόωρη έξοδο, ακόμη και έως επτά χρόνια νωρίτερα στον ιδιωτικό τομέα.

Βασικές διαδρομές σε Δημόσιο και Ιδιωτικό
Στο ΙΚΑ και άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς του ιδιωτικού τομέα, όσοι έχουν συμπληρώσει 5.500 ημέρες ασφάλισης και πληρούν τις ηλικιακές διατάξεις μπορούν να αποχωρήσουν είτε με πλήρη είτε με μειωμένη σύνταξη — ανάλογα με το έτος ολοκλήρωσης των προϋποθέσεων.

Στο Δημόσιο, όσοι είναι γεννημένοι έως το Δεκέμβριο του 1963 μπορούν να αξιοποιήσουν τη 25ετία ή 35ετία που συμπλήρωσαν νωρίτερα, ώστε να αποχωρήσουν πριν τα 67 έτη, υπό ειδικές προϋποθέσεις. Οι μητέρες με ανήλικο, οι δημόσιοι υπάλληλοι και όσοι εντάσσονται σε ειδικά ταμεία, έχουν επίσης δικαιώματα με διαφοροποιημένους όρους.

Η δύναμη των πλασματικών ετών
Οι πλασματικές εξαγορές δεν αφορούν μόνο την πλήρωση χρόνων: συμβάλλουν καθοριστικά στο κλείδωμα ηλικιακής εξόδου. Όσοι εντάσσονται σωστά, μπορούν να μειώσουν σημαντικά τον απαιτούμενο χρόνο αναμονής και να «ξεκλειδώσουν» δικαιώματα νωρίτερα.

Ιδιαίτερα, οι ασφαλισμένοι μπορούν να καλύψουν κενά διαστήματα, χρόνους ανεργίας ή περιόδους όπου δεν ασφαλίστηκαν επαρκώς. Η διαφορά μεταξύ πλήρους και μειωμένης σύνταξης έγκειται στο πώς και πότε συμπληρώνεις τις προϋποθέσεις.

Διαβάστε ακόμη: