Όταν ο Χριστός πέταγε τους αργυραμοιβούς έξω από τον ναό, δεν φανταζόταν ότι δυο χιλιετίες μετά, κάποιοι θα ήθελαν να βάλουν την τράπεζα μέσα στον ναό. Ή τέλος πάντων, δίπλα του. Ψηφιακή παρακαλώ. Με ποσοστά, μετοχές, διοικητικά συμβούλια και έναν Πανοσιολογιώτατο πρόεδρο. Καλώς ήρθατε στον ιερό πόλεμο της Εκκλησίας για την… Εκκλησιαστική FinTech.

Το σχέδιο έχει όνομα. Ονομάζεται «ΝΑΥΣ». Κι όπως κάθε καλή ναυαρχίδα που σέβεται τον εαυτό της, μπήκε με φόρα αλλά βρήκε φουρτούνα. Γιατί στην Ιεραρχία σήμανε συναγερμός. Πολλοί μητροπολίτες έμαθαν για το πρότζεκτ ίδρυσης ψηφιακής τράπεζας από τις εφημερίδες. Κάποιοι απλά σηκώσανε τα χέρια στον ουρανό (μεταφορικά και κυριολεκτικά).

Η Ιερά Σύνοδος έσπευσε να δηλώσει ότι δεν έχει αποφασίσει τίποτα επίσημα. Αλλά ούτε και διέψευσε ότι «ψήνεται» κάτι. Ήδη από το 2021, η Εκκλησία – μέσω δωρεάς – πήρε ένα χορταστικό 40% στη Financial Innovation Holding. Ναι, έτσι τη λένε την εταιρεία που στήνει την ψηφιακή τράπεζα. Ο υπόλοιπος έλεγχος ανήκει στον Άγγελο Φιλιππίδη και σε ένα ίδρυμα φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Άρα, μισό-μισό: Θεός και άνθρωπος, σε αρμονική… συνεπένδυση.

Αργότερα, μπήκε και η «ΝΑΥΣ» με 8%. Όχι, δεν είναι εταιρεία μεταφορών. Είναι η «Ελληνική Εταιρεία για τον Πολιτισμό και την Αξιοπρέπεια του Ανθρώπου». Με τέτοια επωνυμία, πιο πιθανό να σώσεις ψυχές παρά να εγκρίνεις δάνεια. Όμως εδώ, όλα πάνε πακέτο. Και αξιοπρέπεια και ψηφιακό πορτοφόλι.

Το σχέδιο ήταν φιλόδοξο: μέσα στην άνοιξη να κατατεθεί φάκελος στην Τράπεζα της Ελλάδος για να πάρουν άδεια. Αλλά μέχρι να πεις «Άγιος Οικονομικός Προστάτης», άρχισαν τα «όχι», τα «μα τι λέτε τώρα» και τα «εμείς δεν ξέραμε τίποτα». Γιατί πολύ απλά, μια μερίδα ιεραρχών όχι μόνο δεν έχει πειστεί για το εγχείρημα, αλλά βλέπει φαντάσματα από το παρελθόν. Όπως την εποχή που η Εκκλησία ήταν μπλεγμένη με την Εθνική Τράπεζα και έχασε περιουσίες με την κρίση.

Πέρα όμως από τη δυσπιστία, υπάρχει και ένα τεράστιο χάσμα. Από τη μια οι παλιοί, που βλέπουν την Εκκλησία σαν πνευματικό καταφύγιο και όχι σαν σούπερ μάρκετ επενδύσεων. Από την άλλη, οι πιο «εκσυγχρονιστές» που λένε ότι αν δεν μπει η Εκκλησία στο παιχνίδι της αγοράς, θα φτωχύνει και μαζί της και το φιλανθρωπικό έργο.

Και πάνω που πάει να ανοίξει η συζήτηση, πέφτει το απόλυτο φρένο: ένας ιεράρχης λέει ότι στο σχέδιο όχι μόνο μπήκε ταφόπλακα, αλλά “έχει μπει και ο σταυρός από πάνω”. Με τέτοιο φινάλε, ούτε ο καλύτερος σεναριογράφος του Netflix.

Όμως το θέμα δεν είναι αν θα γίνει ή όχι η ψηφιακή τράπεζα. Το θέμα είναι τι θέλει να είναι τελικά η Εκκλησία: πνευματικός φάρος ή χρηματοοικονομική εταιρεία; Σώζει ψυχές ή κάνει business plans; Και το κυριότερο: ποιος αποφασίζει τελικά; Ο Θεός ή ο διευθύνων σύμβουλος;

Γιατί άλλο είναι το «πίστη και αγάπη» κι άλλο το «IBAN και επιτόκιο». Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, άμα αρχίσει και η Εκκλησία να πουλάει δάνεια με θεία ευλογία, τότε καλύτερα να βγάλει και slogan: “Η πρώτη τράπεζα με afterlife rewards!”

Μέχρι τότε, ο πόλεμος μέσα στις τάξεις συνεχίζεται. Και οι πιστοί; Μάλλον θα χρειαστούν εξομολόγηση για να καταλάβουν ποιος παίζει μπάλα με τα λεφτά της Εκκλησίας.

Διαβάστε ακόμη: