Eργα αφαιρετικά, μορφές εξαϋλωμένες, με το χρώμα να στηρίζει την φόρμα, ζωγραφική με τα μέσα της χαρακτικής. Μια εικαστικός με λυρική διατύπωση, εξπρεσιονιστική διάθεση, χειρονομιακή γραφή και επιλεκτική αφαίρεση, μάς εισάγει στον μαγικό εικαστικό της κόσμο.

Η χαρακτική δίνει άπειρες ευκαιρίες έκφρασης και η Αγγελική Αντωνέα, αυτό το κατέχει καλά.

Η νέα δουλειά της εικαστικού με τίτλο «Βλέμματα μετέωρα, τοπία πλέοντα – Ζωγραφική με τα μέσα της χαρακτικής» παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στην Gallery Art Prisma, στον Πειραιά.

Η ιστορικός τέχνης, Λουΐζα Καραπιδάκη στο κατάλογο της έκθεσης γραφεί: «τα φορτηγά πλοία χαμένα στην αχλή ξεπροβάλλουν υπεροπτικά μέσα από την διαφανή και υγρή ατμόσφαιρα της καταχνιάς. Οι τοπιογραφίες της με τους μετέωρους βραχώδεις όγκους που θριαμβεύουν και πάλλονται σε νεφελώδη τοπία, κινούνται μεταξύ του εξωπραγματικού και του πραγματικού κόσμου. Ενώ οι ανθρωποκεντρικές της συνθέσεις με τις απόκοσμες γυναικείες προσωπογραφίες με άδηλα περιβάλλοντα έχουν μεταφυσικό χαρακτήρα χωρίς υπερρεαλιστικό ύφος.  

Κύριο χαρακτηριστικό της καλλιτεχνικής ταυτότητας της Αγγελικής Αντωνέα είναι οι αδρές υφές αποτέλεσμα των πολύπλοκων μικτών τεχνικών που συνεχώς επινοεί με την χρήση διάφορων μεθόδων της χαρακτικής σε συνδυασμό με τις επιζωγραφίσεις και άλλες παλίμψηστες δραστικές παρεμβάσεις στις επιφάνειες των έργων». 

 

Αγγελική Αντωνέα: Η ζωγραφική είναι όραμα και όχι σκοπός ζωής

Έργο της Αγγελικής Αντωνέα.

Ο Γιάννης Γουρζής ζωγράφος -χαράκτης, ομότιμος καθηγητής της ΑΣΚΤ γράφει για την πρώην φοιτήτρια του Αγγελική Αντωνέα «ο απομονωτισμός και η επιθετικότητα, η ρευστότητα των αξιών και η μοναχικότητα συνυπάρχουν και αποτυπώνονται στο εικαστικό της πόνημα. Σε όλα τα έργα υποβόσκει η σύνθεση των πραγμάτων και η αρμονική τους τοποθέτηση στη ζωγραφική επιφάνεια. Κατέχει καλά τα μέσα και τα εργαλεία της δουλειάς της, χρησιμοποιεί κάθε πρόσφορο μέσο προκειμένου να εξυπηρετήσει το εικαστικό της όραμα. Εξ άλλου η χαρακτική δίνει άπειρες ευκαιρίες έκφρασης και η Αγγελική Αντωνέα αυτό το κατέχει καλά.»

Γράφει η Ζέτα Τζιώτη

Διαβάστε τη συνέχεια στο ArtViews.gr