Έχοντας ήδη στο ενεργητικό της 20 χρόνια μάχιμης δικηγορίας, η Αγγελική Αντωνέα το 2011 προσεγγίζει παράλληλα τα εικαστικά. Το πάθος της όμως για τη ζωγραφική, την οδηγεί τέσσερα χρόνια μετά να ξεκινήσει τις σπουδές της στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, στο Α΄ Εργαστήριο Χαρακτικής με καθηγητή τον Γιάννη Γουρζή.

Αποφοιτά με άριστα τον Ιούνιο του 2020 και ξεκινά το εικαστικό της ταξίδι. Τα έργα της με θέματα πρόσωπα, σώματα και τοπία, διαφόρων μεγεθών, λάδια και μελάνια σε χαρτί, μελάνια σε ζελατίνες – μήτρες, ακουαρέλες συμμετέχουν και συνεισφέρουν στο διαχρονικό και ευρύ εξπρεσιονιστικό ρεύμα.

Δουλειά της έχει παρουσιασθεί στην Αθήνα σε 4 ομαδικές εκθέσεις (2017-2020) και σε μια ατομική έκθεση στο Μετρό Ακρόπολη στο πλαίσιο του προγράμματος Metro Stages. Λιθογραφία της επελέγη ως εξώφυλλο στο βιβλίο «Ιστορική σκέψη, σχολείο και μουσείο» της Γεωργίας Κουσερή.

Αυτές τις μέρες ως την 28η Ιουνίου, παρουσιάζει στην Zivasart Gallery, δουλειά της με τίτλο «ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΔΕΑΤΟΥ -Ζωγραφική με τα μέσα της χαρακτικής».

Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη

-Αγγελική, δικηγόρος στη Σχολή Καλών Τεχνών. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό το εγχείρημα;

-Πρόκειται για εγχείρημα πρωτίστως ζωογόνο που απαίτησε -και συνεχίζει να απαιτεί- προσπάθεια, εργασία και αφοσίωση όχι μόνο στη δική μου περίπτωση ως δικηγόρου αλλά πιστεύω και στις πολλές (περιπτώσεις) των συμφοιτητών μας που ως φιλόλογοι, πολιτικοί μηχανικοί, αρχιτέκτονες, μαθηματικοί κ.α. φοίτησαν και φοιτούν στην Α.Σ.Κ.Τ.

-Πώς ξεκινήσατε να ασχολείσθε με την ζωγραφική;

-Από το 2011 με αφορμή το χριστουγεννιάτικο δώρο του συζύγου μου. Δύο κασετίνες με κάρβουνα, μολύβια, παστέλ και λάδια. Ακούγεται αστείο αλλά έτσι είναι. Ξενυχτούσα για ένα χρόνο ζωγραφίζοντας, συνέχισα στο φροντιστήριο σχεδίου και ζωγραφικής του Γρ. Κολιζέρα, ο οποίος και με προέτρεψε να διεκδικήσω με εξετάσεις την εισαγωγή μου στην Α.Σ.Κ.Τ., το 2015 άρχισα τις σπουδές μου στην Α.Σ.Κ.Τ. (Α΄ Εργαστήριο Χαρακτικής με καθηγητή τον Γιάννη Γουρζή) απ’ όπου αποφοίτησα τον Ιούνιο του 2020. Έκτοτε συνεχίζω να προσπαθώ γνωρίζοντας ότι η σπουδή δεν τελειώνει. Όμως έχει γίνει, πλέον, τρόπος ζωής.

-Σίγουρα η μαθητεία αλλά και η συναναστροφή σας με τον Γ.Γουρζή ήταν καταλυτική για την πορεία σας. Τι επιρροή είχε στη δουλειά σας ο δάσκαλός σας;

-Είμαστε τυχεροί που είχαμε δάσκαλο τον Γιάννη Γουρζή και σε αυτό είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνήσουν οι συμφοιτητές μου στο Α΄ Εργαστήριο Χαρακτικής. Πέρα από την καλλιτεχνική και ανθρώπινη διάστασή του είχε την ικανότητα να αντλεί τη δημιουργική ανάγκη/εικαστική κλίση κάθε μαθητή ξεχωριστά και να τον καθοδηγεί –όχι μόνο στενά τεχνικά- στην κατεύθυνση της αποκάλυψής της χωρίς καμία πρόθεση να δημιουργήσει «Γουρζάκια». Γι αυτό και οι δουλειές όλων μας, των αποφοίτων του εργαστηρίου, είναι διαφορετικές παρότι εντάσσονται στη χαρακτική.

Στη δική μου περίπτωση ο δάσκαλος –στο μικρό διάστημα των 5 ετών- με βοήθησε να προσεγγίσω τις βασικές αρχές του σχεδίου, της σύνθεσης και του χρώματος αλλά κυρίως με προέτρεψε να πειραματισθώ ελεύθερα –αλλά και με πειθαρχία- με συνεχή ερεθίσματα στην κατεύθυνση της ζωγραφικότητας με τα μέσα της χαρακτικής. Μετά το πτυχίο, που πλέον μάχεσαι μόνος, πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να μονολογεί «δίκιο είχες Γουρζή, να η λύση». Αυτή είναι η επιρροή του.

-Τεχνική που χρησιμοποιείτε.

-Προσπαθώ να εξελίξω τις δυνατότητες που δίνει η χαρακτική στην κατεύθυνση της ζωγραφικής. Επιλέγοντας την τεχνική του σμυριγδιού (carborundum) και της λιθογραφίας σε μέταλλο, κυρίως λόγω της αμεσότητας στην εικαστική γραφή, επιχειρώ να δημιουργήσω μονότυπα έργα (monoprint) που «γεννιούνται» από την ίδια μήτρα, με βάση δηλαδή τον ίδιο δομικό σχεδιασμό.

Στην πορεία της εικαστικής αναζήτησης, του ελεγχόμενου πειραματισμού και των αλλεπάλληλων επιστρώσεων χρώματος κάθε έργο αυτονομείται και αποκτώντας τη δική του υπόσταση καθοδηγεί την εικαστική έκφραση. Σε αυτή την πορεία δεν υπάρχουν όρια ως προς τη τεχνική, το υλικό και τα χρώματα, μέχρι που στο τέλος της παραγωγικής διαδικασίας και η ίδια η μήτρα στέκεται αυτοδύναμη ως ξεχωριστό έργο.

ΟΤΑΝ ΣΤΕΡΕΨΟΥΝ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ ΝΑ ΣΤΕΡΕΨΕΙ ΚΑΙ Η ΠΗΓΗ…

-Πειραματίζεσθε με άλλες τεχνικές;

-Στόχος μου είναι να πειραματισθώ συνδυαστικά και με άλλες τεχνικές χαρακτικής και ζωγραφικής, όμως νομίζω ότι τούτο θα προκύψει στην πορεία ως συνέχεια της εικαστικής αναζήτησης.

-Ποιους άλλους μεγάλους ζωγράφους θαυμάζετε και έχετε δεχτεί επιρροές;

-Τι να πρωτοπώ… Ενδεικτικά Turner, Μπουζιάνης, η λεγόμενη γενιά του ΄30, Corot, Φαγιούμ, Αναγέννηση Modiliagni, Βεντούρας, Cezanne, Van Gogh.

-Πηγές έμπνευσης.

-Μνήμες γνώσης, παρατήρησης ή/και εμπειρίας προβάλλουν, ασυνείδητα και με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά, κατά την δημιουργική διαδικασία και την τροφοδοτούν. Δεν ξέρω εάν αυτές είναι και πηγές έμπνευσης. Είμαι όμως σίγουρη ότι όταν στερέψουν οι στιγμές και οι παραστάσεις, θα κινδυνέψει να στερέψει και η πηγή…

-Πιστεύετε ότι ένας καλλιτέχνης είναι πιο δημιουργικός στις δύσκολες στιγμές του. Δηλαδή ο πόνος είναι πηγή έμπνευσης για τον δημιουργό;

-Η συναισθηματική φόρτιση (πόνος η/και χαρά) τροφοδοτεί την δημιουργική έκφραση, με την έννοια ότι η δημιουργικότητα συνδέεται με τις μοναχικές στιγμές.

-Τέχνη και επένδυση.

-Η επένδυση ωφελεί την τέχνη. Το ζήτημα είναι με ποια κριτήρια. Η αντίληψη της τέχνης ως προϊόντος κατανάλωσης με χρηματοπιστωτική αξία ενδέχεται να θέτει περιοριστικούς όρους στη δημιουργία με την έννοια ότι επιλέγονται, προβάλλονται και ενδεχομένως καθοδηγούνται συγκεκριμένες τάσεις αισθητικής και εννοιολογικής προσέγγισης. Το ζητούμενο είναι η –δια της επένδυσης στη τέχνη- επίτευξη ενός ουσιαστικού πλουραλισμού που θα απευθύνεται σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες πέρα από συμβατικές οπτικές.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

-Είναι οι Έλληνες συλλέκτες υποστηρικτές των Ελλήνων δημιουργών; Ποιος ο ρόλος τους;

-Νομίζω πως ναι. Παρέχουν στήριξη στους καλλιτέχνες εκεί που η θεσμική (στήριξη) εκλείπει.

-Τι παρουσιάζετε αυτές τις μέρες στη ZivasArtGallery;

-Πρόκειται για την πρώτη ατομική μου έκθεση με τίτλο «ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΔΕΑΤΟΥ» – Ζωγραφική με τα μέσα της χαρακτικής, που θα διαρκέσει έως 28 Ιουνίου 2021. Είναι μια σειρά 39 έργων σε χαρτί, ζελατίνες (μήτρες) και αλουμίνιο με μελάνια, λάδια και ακουαρέλλα σε διάφορες διαστάσεις, που δημιουργήθηκαν μετά την εκπόνηση της πτυχιακής μου εργασίας από το Νοέμβριο 2020 έως τον Απρίλιο 2021. Στην τεχνική προαναφέρθηκα.

Ως προς τη θεματολογία πρόκειται για μια σειρά από πρόσωπα, σώματα και τοπία των οποίων το ενοποιητικό στοιχείο είναι κυρίως η αίσθηση που ο συνδυασμός σχεδίου, χρώματος, υφής δημιουργεί αρχικά σε μένα και νομίζω ότι θα δημιουργήσει και στον θεατή. Πρόκειται για απεικονίσεις ενός κόσμου εσώτερου, ιδεατού.

-Μελλοντικά σχέδια.

-Εργασία εικαστική σίγουρα.

Φωτογράφιση έργων: Ηλίας Γεωργουλέας