Ο Νικόλαος Γύζης ήταν χωρίς αμφιβολία μια σπάνια καλλιτεχνική προσωπικότητα, ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του ακαδημαικού ρεαλισμού του 19ου αιώνα, ένας κορυφαίος ζωγράφος της λεγόμενης “Σχολής του Μονάχου”, διακεκριμένος τόσο σε ελληνικό τόσο και σε πανευρωπαικό επίπεδο. Τα πρώτα του βραβεία, τα πήρε στην ξυλογραφία, τη ζωγραφική και τη χαλκογραφία, από τα πρώτα κιόλας χρόνια των σπουδών του.
Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή
Από το 1870 έως το 1900, συμμετείχε και βραβεύτηκε σε πάρα πολλές ελληνικές και ευρωπαϊκές εκθέσεις. Μετά το θάνατό του το 1901, μάλιστα, τιμήθηκε με έκθεση έργων του στην 8η Διεθνή Καλλιτεχνική Έκθεση του Glaspalast.
Σπούδαζε την Ακαδημία του Μονάχου, ενστερνίζοντας όλες τις αρχές των Γερμανών δασκάλων του. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από σπάνιας επιδεξιότητα μέσα στα όρια του ιστορικού ρεαλισμού και της ηθογραφίας.Για τις δημιουργίες του έλαβε τον χαρακτηρισμό “γερμανικότερος των Γερμανών” και επαινέθηκε ιδιαίτερα από τους τεχνοκριτικούς και τον Τύπο της εποχής.
“Τα αρραβωνιάσματα” και “Το κρυφό σχολειό”
Δύο από τα σπουδαία “γερμανικά” του έργα, οι Ελεύθερες τέχνες και τα πνεύματα της καλλιτεχνικής βιοτεχνίας, που κοσμούσαν την οροφή Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών του Καϊζερσλάουτερν , και Ο θρίαμβος της Βαυαρίας, που κοσμούσε την αίθουσα συνεδριάσεων τουΜουσείο Διακοσμητικών Τεχνών της Νυρεμβγέργης— καταστράφηκαν κατά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κάποια από τα έργα του, όπως “Τα αρραβωνιάσματα” και “Το κρυφό σχολειό”, βασίζονται σε προφορικούς θρύλους της εποχής της Τουρκοκρατίας. Ωστόσο, η αντιστοιχία τους στην ιστορική πραγματικότητα αμφισβητείται, χωρίς όμως αυτό να μειώνει την καλλιτεχνική τους αξία.
Ο Νικόλαος Γύζης ήταν βαθιά θρησκευόμενο άτομο που στράφηκε κάποια στιγμή της ζωής του προς τις αλληγορικές και τις μεταφυσικές παραστάσεις. Τα “θρησκευτικά” του έργα, με τον πιο χαρακτηριστικό πίνακα “Ιδού ο Νυμφίος έρχεται” που βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας- Μουσείο Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, είναι αντιπροσωπευτικά οράματα ενός ώριμου πλέον καλλιτέχνη δηλώνοντας τις υπαρξιακές του αγωνίες.
Το θέμα που κυριαρχεί σε αυτά τα ώριμα έργα του ήταν ο αγώνα του εναντίον του Κακού και η τελική νίκη του Καλού. Η σημαντικότερη μορφή εδώ είναι η γυναίκα, που άλλοτε εμφανίζεται ως Τέχνη, άλλοτε ως Μουσική, άλλοτε ως Άνοιξη, άλλοτε ως Δόξα, κ.λπ.
Διαβαστε τη συνέχεια του άρθρου στο klik.gr
