Η χθεσινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ που είχε ως κύριο αντικείμενο τον οδικό χάρτη τον οποίο θα ακολουθήσει το κόμμα έως την πανελλαδική συνδιάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί την άνοιξη και θα συμπέσει με την παρουσίαση του νέου προγράμματος σημαδεύτηκε –θετικά όπως συνομολογείται από όλα τα μέρη– από το κείμενο πρωτοβουλίας που κατέθεσαν στον Αλέξη Τσίπρα μέλη των 53+ μαζί με άλλα –παλαιότερα και νεότερα– στελέχη.
Πρόκειται για το «Μανιφέστο της Ομπρέλας», όπως «βαφτίστηκε» αυτή η νέα κίνηση εντός του ΣΥΡΙΖΑ όπου για πρώτη φορά οι 53+ των οποίων ηγείται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος συμπορεύονται επίσημα με στελέχη όπως ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, οι πρώην γραμματείς του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Βίτσας και Πάνος Σκουρλέτης, αλλά και οι Νίκος Φίλης, Θοδωρής Δρίτσας, Εφη Καλαμαρά, Κατερίνα Κνήτου, Πάνος Λάμπρου, Ράνια Σβίγγου και Τασία Χριστοδουλοπούλου, οι οποίοι και υπογράφουν το κείμενο.
Παράλληλα, μια σειρά στελεχών που συνέβαλλαν στη συγγραφή του κειμένου είναι οι: Kώστας Αθανασίου, Αγγελος Γκόγκογλου, Πέτρος Καλκανδής, Ερμίνα Κυπριανίδου, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Γιάννης Μπασκόζος, Ανδρέας Ξανθός, Δημήτρης Παπαδημούλης, Χριστόφορος Παπαδόπουλος, Κώστας Πουλάκης, Μανώλης Σαρρής και Μιχάλης Υδραίος.
Το μανιφέστο της Ομπρέλας (ένα κείμενο 22 σελίδων και σχεδόν 9.000 λέξεων) είναι προσεκτικά γραμμένο, προφανώς για τον φόβο των Ιουδαίων και της παρερμηνείας από κάποιους ότι επιθυμεί να προκαλέσει εσωκομματικό ζήτημα στον ΣΥΡΙΖΑ σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο. Κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση δεν προκύπτει από το κείμενο, το οποίο σύμφωνα με τους υπογράφοντες έχει στόχο να συμβάλλει «αφενός στη συλλογική προσπάθεια για τη συγκρότηση του προγράμματος και του πολιτικού σχεδίου του κόμματος και αφετέρου στον προσυνεδριακό διάλογο που εξελίσσεται και ενόψει των νομαρχιακών συνδιασκέψεων».
Ας δούμε μερικά βασικά σημεία του κειμένου
«- Η δημοκρατική λειτουργία δεν είναι κάποιο φετίχ, αλλά ταυτοτικό στοιχείο ενός κόμματος της Αριστεράς. Οφείλουμε να αναδεικνύουμε διαρκώς την υπεροχή των συλλογικών δημοκρατικών κομματικών λειτουργιών και της δημιουργικής κουλτούρας διαλόγου, αντί του “κυνηγιού μαγισσών”, της δαιμονοποίησης της όποιας άλλης άποψης και της εκφώνησης προσωπικών ηγετικών θέσεων και παρεμβάσεων.
– Κρίσιμο θέμα που δεν έχει απαντηθεί επαρκώς είναι το “πολιτικό ύφος” της αντιπολίτευσης που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ: πρέπει να είναι κανόνας η αυστηρή προσήλωση, σε αντιπαράθεση και με το παλαιό πολιτικό σύστημα, στα ζητήματα ύφους και ήθους τόσο της αντιπολίτευσης όσο και της μελλοντικής διακυβέρνησης. Μια ανομολόγητη, επιφανειακή και πολωτική ρητορική που υπακούει στην επικοινωνία ως προτεραιότητα, ιδιαίτερα σε θέματα που δεν είναι κρίσιμα για την κοινωνία και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας, δεν διαμορφώνει εναλλακτικό σχέδιο για διακυβέρνηση.
– Πρέπει να παρθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να αρθεί το τοξικό κλίμα, που σε έναν βαθμό διχάζει τις προσυνεδριακές συζητήσεις με πλαστά διλήμματα, όπως π.χ. “ποιοι θέλουν και ποιοι δεν θέλουν τη διεύρυνση”, “ποιοι υπονομεύουν τον πρόεδρο”, “αν γίνεται αμήχανη και ασθενική αντιπολίτευση προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη”, “το κόμμα του 3% σε αντιπαράθεση με εκείνο του 33%”. Να οικοδομηθεί κλίμα εμπιστοσύνης και συνευθύνης. Προϋπόθεση είναι η συλλογική λειτουργία του κόμματος, η καταπολέμηση των προσωπικών στρατηγικών και των ιδιοτελών συμπεριφορών, η αναζωογόνηση των ΟΜ και η απόδοση ουσιαστικού ρόλου στα μέλη του κόμματος.
»- Προτεραιότητα το πρόγραμμα, προϋπόθεση η συμμετοχή των μελών στη συνδιαμόρφωση. Αναγκαία συνθήκη η σαφήνεια στις κοινωνικές κατηγορίες που απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, στο βαθμό που φιλοδοξούμε αυτό το πρόγραμμα να είναι ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο.
»- Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία πρέπει να διαμορφώνει όρους συνεργασίας με τους όμορους πολιτικούς χώρους και ταυτόχρονα κινηματικούς δεσμούς, ιδιαίτερα με τους χώρους της νεολαίας, στη βάση των αναγκών και των εμπειριών τους. Να σφυρηλατεί μια νέα σχέση με την πολιτική στα κοινωνικά στρώματα και τις κατηγορίες των πολιτών που απείχαν ή εξωθούνται σε αποχή από τις πολιτικές και εκλογικές διαδικασίες».
