Δεν χωρεί αμφιβολία ότι κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα πληθαίνουν οι φωνές από τους διαδρόμους των Βρυξελλών και της Φραγκφούρτης οι οποίες κάνουν αναφορές στην αναγκαιότητα των κυβερνήσεων συνεργασίας στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ειδικότερα δε στην Ελλάδα!
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πολύ πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας κατευθυνόμενα «διεθνή» σχετικά ρεπορτάζ με αναφορές μάλιστα σε πηγές της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής, Τράπεζας, ενώ υπήρξε στη συνέχεια μια σχετική ονοματολογία από ελληνικά ΜΜΕ, με επίκεντρο τον κοινοτικό αξιωματούχο Μαργαρίτη Σχοινά, στενό πρώην συνεργάτη του Γιούνκερ, αλλά και τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα, τους οποίους τα δημοσιεύματα έφεραν ως εκλεκτούς των Θεσμών για το ρόλο του πρωθυπουργού κοινής αποδοχής (αλά Παπαδήμος) σε κυβέρνηση συνεργασίας, κυρίως μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ)!
Τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στην ΕΚΤ κυριαρχεί η άποψη ότι οι διεθνείς γεωπολιτικές συνθήκες σε συνδυασμό με την ενεργειακή κρίση, την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, που οδηγούν στην φτωχοποίηση ευρύτατων κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων, μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά μόνο μέσα από ευρείες πολιτικές συμμαχίες και κυβερνήσεις στις οποίες αντιπροσωπεύονται περισσότερα από ένα κόμματα και οι οποίες μπορούν να απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης της πλειονότητας της κοινωνίας!
Μόνο κυβερνήσεις συνεργασίας που τυγχάνουν ευρύτατης κοινωνικής αποδοχής μπορούν να εφαρμόσουν και να περάσουν με το λιγότερο δυνατό πολιτικό κόστος, μέτρα δύσκολα, λιτότητας, περιοριστικά, σε μια εποχή όπου ήδη η έκρηξη της αύξησης των τιμών των πρώτων υλών και των βασικών καταναλωτικών αγαθών έχουν πλήξει και γονατίσει μικρά και μεσαία νοικοκυριά και επιχειρήσεις!
Επιπροσθέτως στις Βρυξέλλες ισχυροί παράγοντες της Κομισιόν υποστηρίζουν σε μεταξύ τους κουβέντες, που δεν διστάζουν πλέον να δημοσιοποιούν, ότι οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης, τα ιλιγγιώδη ποσά που θα διατεθούν τα επόμενα 5 χρόνια από τα ευρωπαϊκά ταμεία, μπορούν και πρέπει να διανεμηθούν από κυβερνήσεις συνεργασίας και όχι από μονοκομματική κυβέρνηση που μοιραία κατευθύνεται από κομματικούς παράγοντες και υπουργούς που λειτουργούν με άξονα τις προσωπικές τους επιχειρηματικές και ψηφοθηρικές ατζέντες!
Σε όλη αυτή την κουβέντα που γίνεται από τις Βρυξέλλες αλλά και από όργανα ξένων (και κρατικών) συμφερόντων με επιρροή στον Τύπο και έγκυρα παραδοσιακά Μέσα Ενημέρωσης, η οποία έχει σηκώσει αρκετή σκόνη στο πολιτικό σκηνικό καθώς επιδιώκει να επιβάλει συγκεκριμένο κόμμα στο κάδρο της εξουσίας, στην προκειμένη περίπτωση το ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος ως γνωστόν διαθέτει λόμπι στις Βρυξέλλες και επώνυμα σημεία αναφοράς, έρχονται να προστεθούν ξένοι μεγαλοτραπεζίτες αλλά και κορυφαίοι fund managers (με δουλειές και στην Ελλάδα) που από την πλευρά τους ενεργούν και αυτοί προς την κατεύθυνση γόνιμου περιβάλλοντος για τη δημιουργία κυβερνήσεων συνεργασίας, αρχής γενομένης από τις επόμενες εθνικές εκλογές, που θα διενεργηθούν σε πρώτη φάση με το σύστημα της απλής αναλογικής!
Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα, τα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα με εξωθεσμική επιρροή και εξουσία, έχουν συνταχθεί πέριξ του Νίκου Ανδρουλάκη τον οποίο στηρίζουν για τους δικούς τους λόγους!
Είναι προφανές – και τούτο ισχύει διαχρονικά άλλωστε- ότι η Διαπλοκή θέλει να ελέγχει την εξουσία, κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν έχει απέναντι της ισχυρές αυτόνομες κυβερνήσεις που απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης της πλειονότητας της κοινωνίας!
Υπό το πρίσμα τούτο η δημιουργία κυβερνήσεων συνεργασίας η οποία εξ ορισμού προβλέπει τον κατακερματισμό της εξουσίας, αποτελεί «βούτυρο στο ψωμί» των πάσης φύσης «νταβατζήδων», των εργολάβων, των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων και των προμηθευτών του Δημοσίου, που μέσα από σχέσεις, επαφές, επιρροές και παρεμβάσεις, θα αποσπάσουν για ίδιον όφελος τη μερίδα του λέοντος έργων και κρατικών αναθέσεων, ενώ παράλληλα έχοντας ρίξει τις απαιτούμενες γέφυρες και έχοντας συνάψει έγκαιρα και σε ανύποπτη χρονική στιγμή πολιτικές συμμαχίες, θα επιδιώκουν όχι απλώς να ελέγξουν το σύστημα, αλλά να επιβάλουν ακόμη και το πρόσωπο του πρωθυπουργού κοινής αποδοχής!
Γι’ αυτό οι καλά γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα, ερμηνεύοντας την ξαφνική και μη αναμενόμενη παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι δεν θα αλλάξει τον εκλογικό νόμο και ότι τάσσεται υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας, υποστηρίζουν ότι η κίνηση αυτή ήταν ένα άνοιγμα προς τις Βρυξέλλες ότι μπορεί και είναι διατεθειμένος να τεθεί επικεφαλής μιας κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΚΙΝΑΛ, στην οποία ως αρχηγός του πρώτου σε ψήφους κόμματος θα ορισθεί πρωθυπουργός!
Και στο μεταξύ η Διαπλοκή ψάχνει (ακόμη και την ώρα τούτη όσο πρόωρο κι αν ακούγεται !!!) τον δικό της εκλεκτό, μια μαριονέτα στα χέρια της που θα τον επιβάλλει ως πρωθυπουργό κοινής αποδοχής για να μπορεί να ελέγχει εξωθεσμικά την εξουσία…
