Στην Ευρώπη σήμερα λειτουργούν πάνω από 1.000 μονάδες βιομεθανίου, παρέχοντας σημαντικές λύσεις στο ενεργειακό πρόβλημα.

Στην Ελλάδα, όμως, ακόμα δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για τη μετατροπή των μονάδων βιοαερίου, σε μονάδες παραγωγής βιομεθανίου, του δικού μας “πράσινου” φυσικού αερίου, δηλαδή.

Εδώ και δύο (!) χρόνια οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου που προΐσταται ο Τρικαλινός υπουργός και οι αντίστοιχες υπηρεσίες του ΔΕΣΦΑ, το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν υποσχέσεις.

Και αυτό συμβαίνει μάλιστα τώρα, σε μία περίοδο που πληρώνουμε “τον κούκο αηδόνι” για το φυσικό αέριο και το ηλεκτρικό ρεύμα, η Ελλάδα δεν αξιοποιεί και το δεδηλωμένο ελληνικό και ξένο επενδυτικό ενδιαφέρον, αλλά και τις υφιστάμενες μεγάλες δυνατότητες παραγωγής βιομεθανίου, που μπορούσε κάλλιστα να μπαίνει στους υπάρχοντες αγωγούς φυσικού αερίου και να ρίχνει σε μεγάλο βαθμό το κόστος για επιχειρήσεις και καταναλωτές.

Και εδώ τα ερωτηματικά γίνονται βασανιστικά: Ανοργανωσιά, ανικανότητα ή κάτι άλλο;

Γιατί, σχετική νομοθεσία υπάρχει σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, παίρνεις έτοιμη όποιας χώρας θεωρείς την καλύτερη για σένα, κάνεις όποια σχετική τροποποίηση απαιτείται και αφήνεις την αγορά να λειτουργήσει, έχοντας τα οφέλη ενός καθαρού, πράσινου και πολύ φθηνότερου φυσικού αερίου, με πολλαπλά οφέλη σε επίπεδο εξοικονόμησης των καταναλωτών, σε επίπεδο επενδύσεων, θέσεων εργασίας και χρηστής εκμετάλλευσης των χρησιμοποιούμενων ζωικών και φυτικών πρώτων υλών.

Για την χαμένη εδώ και 20 χρόνια, ευκαιρία της χώρας, να αναπτύξει και να αξιοποιήσει τα ενεργειακά φυτά (αγριαγκινάρα, ηλίανθο, ελαιοκράμβη κλπ), για την παραγωγή “πράσινης” ενέργειας, θα αναφερθώ φίλες και φίλοι λίαν συντόμως, γιατί είναι ένα ακόμα μελανό σημείο των κεντρικών επιλογών των κυβερνήσεων μας, εγκληματικών, όπως αποδεικνύεται ιδιαίτερα σήμερα.

Διαβάστε ακόμη: