Έως τις 28 Μαΐου του 2022, ο εικαστικός Βασίλης Καρακατσάνης παρουσιάζει στην Gallery Genesis έκθεση με τίτλο ‘ΤΙΤΑΝΙΑ’, σε επιμέλεια Λουίζας Καραπιδάκη με την ευγενική υποστήριξη του Διεθνούς Αερολιμένα της Αθήνας Ελευθέριος Βενιζέλος και της Πινακοθήκης Γιώργου Ν. Βογιατζόγλου.
Ο εικαστικός, χωρίς νοσταλγική διάθεση, συνθέτει φαντασιακές, αστικές τοπιογραφίες με σαφή νατουραλιστικά στοιχεία. Αξιοσημείωτη είναι η ανθρώπινη απουσία στις πολυσύνθετες απεικονίσεις του, αφού μόνον στο τέλος της μακράς περιοδείας του σε 37 διαφορετικούς προορισμούς ο ζωγράφος σκιαγραφεί ταξιδιώτες σε χώρους αναμονής φανταστικών αεροδρομίων και στη συνέχεια ολοκληρώνει το ιστόρημά του μ’ ένα συμβολικό έργο, όπου το αεροσκάφος της Τιτάνια βρίσκεται στους αιθέρες, έτοιμο για νέες περιπέτειες.
H ιστορικός τέχνης, Λουϊζα Καραπιδάκη μεταξύ άλλων αναφέρει στο κείμενο της: “Ο εικαστικός Βασίλης Καρακατσάνης, αυτή τη φορά ως «κυβερνήτης» του αεροπορικού στόλου της Τιτάνια, μας ταξιδεύει με τις ζωγραφικές του επιλογές σε μαγευτικούς προορισμούς σε όλο τον κόσμο. Επιλέγει χώρες της βιωματικής του μνήμης, ενεργοποιεί την αφθονία των ταξιδιωτικών εμπειριών του και με οδηγό τις αναμνήσεις του και την αισθητική της ζωγραφικής του υφής, μας προσφέρει τη χαρά του εξερευνείν.
Ο καλλιτέχνης μεταφέρει στον καμβά τα τοπία του με σχεδιαστική ευκρίνεια και ισορροπημένες διατυπώσεις και χειρίζεται με περισσή ευαισθησία ποικιλία χρωμάτων, ανάλογα με τις θεματικές ανάγκες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε αναπαράστασης. Οι συνθέσεις του με την ιδιότυπη περιγραφική δεξιότητα απεικονίζουν εύγλωττα πληθώρα οπτικών πληροφοριών με υπερρεαλιστικές αναφορές, επιλεκτικές απλουστευτικές αφαιρέσεις, αλλά κυρίως με ρεαλιστική χροιά χωρίς φωτογραφική απόδοση.”
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
-Βασίλη, παρουσιάζεις έκθεσή σου στην Gallery Genesis, με τίτλο «ΤΙΤΑΝΙΑ». Τι είναι για σένα το ταξίδι;
-Έχοντας φτάσει πλέον χορτάτος στην ηλικία που είμαι, πιστεύω ότι μπορώ να δω αρκετά καλά κάποιες δικές μου αλήθειες. Το βασικό ταξίδι είναι η ίδια η ζωή. Πέρασαν 65 χρόνια τόσο γρήγορα, που χαμογελάω πλέον αναπολώντας τις ανόητες βεβαιότητες μου. Έρωτες, πάθη, ευκολίες και δυσκολίες, απώλειες.
Μέσα σε αυτή τη διαδρομή σημαντικά όσο και καθοριστικά ήταν τα ταξίδια που έκανα σε άλλους τόπους, με αποτέλεσμα να ξεφύγω νωρίς από τον μικρόκοσμο μου. Αν μάλιστα μπορείς να ξεφύγεις από την τουριστική τους εκδοχή, ζώντας ενσωματωμένος στο εκεί, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι πολλά από αυτά που συμβαίνουν εδώ καθορίζοντας σε σαν πολίτη, εκεί είναι διαφορετικά. Το «εδώ» και δεν εννοώ τοπογραφικά, αλλά σαν «μυαλά», απόψεις, νοοτροπίες, αισθητική, το νιώθουμε σαν να είναι το κέντρο του κόσμου.
Όμως δεν είναι…Έχει και αλλού πορτοκαλιές.
Το μόνο που υπάρχει είσαι εσύ σαν προσωπικότητα και το διαβατήριο που έχεις, διευκολύνοντας ή δυσχεραίνοντας ερήμην σου τις σχέσεις με τα μυαλά, τις απόψεις, τις νοοτροπίες, την αισθητική, των ανθρώπων του κάθε νέου τόπου.
Απελευθέρωση, διαφυγή, λύτρωση, παιδεία. Αυτό είναι το ταξίδι για μένα.
Διαβάστε τη συνέχεια στο ArtViews.gr