Ξαφνικά από το ρεπορτάζ μας προέκυψε ότι ο Αλέξης Τσίπρας, προφανώς μετά από παρέμβαση – πρόταση του καλού μου φίλου Κώστα, του δημοσιογράφου – αρθρογράφου εκδοτικού συγκροτήματος και άλλων δραστηριοτήτων, σκέφτεται τον Τόλη (ένας είναι ο Τόλης, μετά τον Βοσκόπουλο φυσικά) όχι απλώς ως τεχνοκράτη στην φαρέτρα του, αλλά ως νέο Χάρη Παμπούκη του ΓΑΠ, υπουργό Επικράτειας σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο απώτερο μέλλον, με ρόλο νταραβεριτζή του συστήματος, καθώς ο Τόλης έχει μεγάλη εξειδίκευση!
Από χειροφιλήματα σε συζύγους πρώην μεγαλοτραπεζιτών έως και συμμετοχές σε ΔΣ ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων και μεγάλων οικογενειών!
Ο Τόλης, ή Ρόμπερτ Ρέντφορντ που λόγω φράντζας θέλει να τον αποκαλούν, προαλείφεται λοιπόν για μελλοντικός κεντρικός νταραβεριτζής του Αλέξη!
Οι ηθικοί αυτουργοί της κατάρρευσης των τραπεζών και της εποχής των μνημονίων! Θέλει ο Αλέξης να ταυτιστεί μαζί τους;
Ωστόσο πολύ φοβάμαι ότι ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν έχει αντιληφθεί ούτε συνειδητοποιήσει, πως ο Τόλης εκπροσωπεί και εκφράζει όλους αυτούς που φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και την ένταξη της Ελλάδας στην εποχή των μνημονίων!
Οι κάθε μορφής και λογής Τόληδες, πρώην τραπεζίτες και νυν fund managers έχουν καταγραφεί στην κοινή γνώμη ως οι ηθικοί αυτουργοί των μνημονίων που τα πλήρωσαν από το υστέρημα τους οι φορολογούμενοι πολίτες!
Γιατί την ώρα που η κοινωνία ισοπεδωνόταν οικονομικά και οι μέτοχοι των τραπεζών έβλεπαν τα χρήματα τους να εξαϋλώνονται, οι Τόληδες έγιναν κροίσοι, ζάπλουτοι και έρχονται σήμερα να παραστήσουν τους fund managers που πίνουν το αίμα του κοσμάκη, βουτάνε σπίτια απελπισμένων και χαμένες περιουσίες επιχειρηματιών που δεν έκλεψαν, αλλά λόγω συγκυρίας έπεσαν έξω!
Αν ο Αλέξης, το μυαλό και τη ρητορική του οποίου ομολογώ ότι θαυμάζω και παρακολουθώ, θέλει σε αυτή τη φάση που βρίσκεται πάλι στα πάνω του, να συνδέσει τον ΣΥΡΙΖΑ με ένα ξεπερασμένο χθες και τα θλιβερά απομεινάρια του τραπεζικού συστήματος που κατέρρευσε και έκλεισε τον κύκλο του, τότε ας πάρει δίπλα του και τον Νίκο, τον Δημήτρη Δ. ( ή Μίμη των τραπεζών), τον Θόδωρο και όλα τα καλά παιδιά μιας εποχής που έχει περάσει ανεπιστρεπτί και έχει καταγράφει με τη δική της σημασία και σημειολογία στην ιστορική μνήμη!
