«Θερμή υποδοχή» επιφύλαξαν οι Γάλλοι αγρότες στον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν στο Αγροτικό Σαλόνι των Παρισίων, παραδοσιακό «ραντεβού» για παραγωγούς και πολιτικούς που αλιεύουν ψήφους (κυριολεκτικά) μεταξύ τυρού και αχλαδίου.
Ποια ήταν η αντίδραση του Μακρόν; Απεσύρθη για διαβουλεύσεις και στη συνέχεια δεσμεύθηκε για νέες παραχωρήσεις.
Αυτό αποδεικνύει την επιρροή και την ισχύ που εξακολουθούν να ασκούν οι αγρότες στη Γαλλία, παρότι συνεισφέρουν μόλις το 1,6% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας. Μία ισχύς, η οποία μπορεί να εξηγείται για λόγους πολιτικούς και ιστορικούς, αλλά πολλές φορές εμποδίζει την υλοποίηση απαραίτητων μεταρρυθμίσεων.
Γιατί οι Γάλλοι αγρότες είναι τόσο ισχυροί
Την επιρροή των αγροτών στα πολιτικά πράγματα σημειώνει και η Φοστίν Μπα-Ντεφοσέ, στέλεχος του Ευρωπαϊκού Γραφείου Περιβάλλοντος (EEB) στις Βρυξέλλες. «Σε άλλες μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, όπως εκείνη που έγινε πέρσι για τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, οι αρχές αντιδρούν με γκλομπ και δακρυγόνα» λέει η Ντεφοσέ στην DW.
Αλλά όταν 12.000 αγρότες μπλοκάρουν τους δρόμους για εβδομάδες ολόκληρες, δεν βλέπουμε σοβαρή αντίδραση. Αυτό δείχνει πόσο ισχυρό παραμένει το αγροτικό λόμπι σε όλα τα επίπεδα, άλλωστε πολλοί άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι και οι ίδιοι αγρότες».
Από την πλευρά του ο Πιέρ Μαρί Ομπέρ, στέλεχος του Ινστιτούτου για τις Διεθνείς Σχέσεις και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (IDDRI) στο Παρίσι, επισημαίνει στην DW ότι «η κυβέρνηση αποφασίζει για την αγροτική πολιτική από κοινού με το μεγαλύτερο συνδικάτο των αγροτών, το FNSEA. Αυτό γίνεται εδώ και 50 χρόνια, ενώ κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες, στη Γερμανία για παράδειγμα».
«Ένας ακόμη λόγος για την ισχύ των αγροτών», τονίζει ο Ομπέρ, «είναι ότι οι παραγωγοί είναι και ιδιοκτήτες της γης, κατά συνέπεια εκπροσωπούν ένα από τα κύρια συστατικά στοιχεία του κράτους. Είδαμε τί συνέβη το 2007, όταν η έλλειψη τροφίμων προκάλεσε εξεγέρσεις σε 40 διαφορετικές χώρες. Η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία μας θυμίζουν εκ νέου πόσο σημαντική είναι η εγχώρια αγροτική παραγωγή, προκειμένου να μειωθεί η εξάρτηση από αλυσίδες εφοδιασμού».
Λιγότερη γραφειοκρατία, επιδοτήσεις για τους αμπελουργούς, διατήρηση φοροαπαλλαγών στο αγροτικό πετρέλαιο και αναστολή εφαρμογής της νέας νομοθεσίας για μείωση της χρήσης φυτοφαρμάκων είναι μερικές από τις υποσχέσεις που απέσπασαν οι αγρότες από τους κυβερνώντες κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων.
Επιπλέον, ο πρόεδρος Μακρόν μετέφερε στις Βρυξέλλες αιτήματα των αγροτών, επιτυγχάνοντας μία παρέκκλιση από τις διατάξεις περί υποχρεωτικής αγρανάπαυσης που προβλέπει η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ). Συν τοις άλλοις- και παρότι έχουν περάσει είκοσι χρόνια διαπραγματεύσεων- η Γαλλία μπλοκάρει την οριστικοποίηση της συμφωνίας ελεύθερων συναλλαγών με τη ζώνη Mercosur των χωρών της Λατινικής Αμερικής. Η Κομισιόν παραδέχεται ότι «δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων».
Σύμφωνα με τον Πιέρ Μαρί Ομπέρ, η υποχωρητική στάση στο θέμα της ζώνης Mercosur φανερώνει την έκδηλη ανησυχία ενόψει ευρωεκλογών. «Στην Ολλανδία το νέο Αγροτικό Κόμμα ίσως αποτελέσει εφαλτήριο για την άνοδο της Ακροδεξιάς στην εξουσία, στη Γερμανίαακροδεξιοί επιχειρούν να διεισδύσουν στο αγροτικό κίνημα, στις Βρυξέλλες η Μαριόν Μαρεσάλ- ανηψιά της Μαρίν Λεπέν- φωτογραφίζεται δίπλα σε αγανακτισμένους αγρότες», αναφέρει ο Γάλλος αναλυτής. «Δεν είναι μόνο οι λαϊκιστές που συνειδητοποιούν ότι στον προεκλογικό αγώνα η αγροτική πολιτική αποτελεί εξίσου σημαντικό διακύβευμα, όσο και η πολιτική για τη μετανάστευση».
