Οι αιτιάσεις της Eurostat για τις εγγυήσεις των τιτλοποιήσεων κόκκινων δανείων των τραπεζών και η απαίτηση να περιληφθούν στο χρέος κρύβουν μια πραγματικότητα;

Όπως είναι γνωστό, το Ελληνικό Δημόσιο ή Ελληνική Δημοκρατία εγγυήθηκε για τις τιτλοποιήσεις δανείων.

Σήμερα, στο υπουργείο Οικονομικών ρίχνουν την ευθύνη στον κ. Γ. Ζαββό, ότι απευθύνθηκε μόνο στην DG Comp, και όχι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να λάβει την άδεια προκειμένου να προχωρήσουν οι τιτλοποιήσεις των τραπεζών.

Ο πρώτος αντίλογος από τις τράπεζες ήταν ίσως ανεύθυνος διότι κάποιοι υποστηρίζουν πως δεν γίνεται να περιληφθούν στο χρέος αφού δεν έχουν καταπέσει οι εγγυήσεις των τιτλοποιήσεων, δηλαδή ακόμα βγαίνουν –προσώρας– τα business plan των εταιρειών διαχείρισης κόκκινων δανείων.

Για να πληρωθούν, όμως, οι μέτοχοι λ.χ. του Cairo (mezzazine και junior ομολογίες) πρέπει να περάσουν 2-3 χρόνια τουλάχιστον και να έχουν ξεκινήσει ουσιαστικά οι πλειστηριασμοί.

Και φυσικά προηγούνται πρώτα οι ομολογιούχοι των senior ομολογιών στις τιτλοποιήσεις.

Ας επιστρέψουμε, όμως, στις εγγυήσεις. Όταν μια τράπεζα εκδίδει μια εγγυητική επιστολή, πρέπει να υπάρχουν τα χρήματα.

Η τραπεζική εγγύηση είναι αμετάκλητη και άνευ όρων (irrevocable and unconditional) όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Υπάρχει κάτι διαφορετικό για τις εγγυήσεις του Δημοσίου; Με λίγα λόγια, οι τράπεζες πρέπει να έχουν τα χρήματα.

Το λάθος της κυβέρνησης του Σύριζα συνεχίστηκε και επί Ν.Δ. και τώρα ψάχνουμε λύση για ένα κρίσιμο θέμα.

Υπενθυμίζεται ότι οι τιτλοποιήσεις ακολουθούν το ιταλικό παράδειγμα και όταν η Ιταλία πιέστηκε ο Salvini ζήτησε αλλαγή στο όριο του χρέους από τους Ευρωπαίους.

Αντί λοιπόν να κρυβόμαστε, ας βρούμε τώρα την λύση διότι το αποτέλεσμα θα το βρούμε μπροστά μας ή ακόμα χειρότερα θα πληρώσουμε ακριβά…. το χρέος.