Είναι σίγουρο ότι το χθεσινό κύμα διαμαρτυρίας για την τραγωδία των Τεμπών ήταν κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί.
Η αστυνομία, κατά την προσφιλή της τακτική, υπολογίζει σε 180.000 ανθρώπους περίπου τους συμμετέχοντές αλλά η εφαρμογή που ανέπτυξε το iMEdD για να εκτιμά τον αριθμό ατόμων σε μια καθορισμένη περιοχή του χάρτη ανεβάζει λίγο τον «λογαριασμό» σε 427.314 άτομα.
Προφανώς και όλοι αυτοί δεν κατέβηκαν στα συλλαλητήρια ορμώμενοι από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις καθώς οι δεξιοί που βρέθηκαν στους δρόμους ήταν δεκάδες χιλιάδες.
Από τον δήμαρχο Γλυφάδας (που εκλέγεται με 80%+) Γιώργο Παπανικολάου, μέχρι CEO μεγάλων εταιριών (δεν θα αναφέρω ονόματα καθώς οι ίδιοι το έκαναν διακριτικά χωρίς αναρτήσεις στα social media), μεγάλα στελέχη εταιρειών που γνωρίζω πόσο εκτιμούν τον Πρωθυπουργό αλλά και χιλιάδες άλλοι, δηλωμένοι Νεοδημοκράτες.
Θέλω να πω απλά ότι η υπόθεση αυτή δεν έχει πολιτικό χρώμα, εκτός αν είσαι ανεγκέφαλος και δεν μπορείς να αντιληφθείς την διαχρονική ευθύνη πίσω από το έγκλημα που συντελέστηκε εις βάρος 57 συνανθρώπων μας.
Προφανώς και υπάρχουν πολιτικοί τυχοδιώκτες που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την τραγωδία αυτή αλλά για ακόμη μια φορά ξεχνούν ότι ο κόσμος δεν τρώει πλέον κουτόχορτο καθώς η τεχνολογία έχει αλλάξει το επίπεδο της ενημέρωσης.
Από την άλλη, δε νομίζω ότι υπάρχει αμφιβολία για την κακή διαχείριση της υπόθεσης από την κυβέρνηση και τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η αυτόματη αποποίηση της ευθύνης αλλά και η υιοθεσία απαλλακτικών αφηγημάτων χωρίς να εξεταστούν σε βάθος ήταν τραγικά λάθη
Όταν στη «βάρδια» σου συμβαίνει αυτή η τραγωδία έχεις ευθύνη. Χρωστάς μια απολογία στον λαό. Και το χθεσινό του ποστ σχετικά με το δυστύχημα είναι αυτό που λένε στο χωριό μου «too little, too late», πέρα από την απουσία της αυτοκριτικής που χαρακτηρίζει τη δήλωση.
Το βασικό ερώτημα όμως είναι «και τώρα τι»;
Οι πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι που βγήκαν στους δρόμους, σε 380 σημεία του πλανήτη τι σου ζήτησαν;
Στην ουσία σου έδωσαν μια εντολή να τα αλλάξεις όλα (όπως έλεγε κάποτε ο ΡανΤανΠλαν της πολιτική που είχε μοναδική ειδίκευση τα σλόγκαν) και να δημιουργήσεις μια χώρα που θα λειτουργεί χωρίς τις παθογένειες του παρελθόντος.
Κι εσύ σαν πρωθυπουργός δεν έχεις τίποτα να χάσεις πλέον.
Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε προς τα μπροστά, με άρση της μονιμότητας στο δημόσιο, τακτική αξιολόγηση όλων που θα οδηγεί σε απολύσεις των αχρήστων σε όλο το φάσμα του δημοσίου, και την δικαιοσύνη φυσικά.
Ρήξη εντός και εκτός κόμματος με τους Βαρώνους εξαιτίας των οποίων ο Καραμανλής και ο κάθε Καραμανλής που διαβεβαίωνε ότι «ο σιδηρόδρομος είναι ασφαλής» αντί να πάει σπίτι του μόνο και μόνο για τον στόμφο και την προκλητικότητα της δήλωσης, ήταν ξανά υποψήφιος.
Ρήξη με τους καρεκλοκένταυρους που νομίζουν ότι οι υπουργικές καρέκλες είναι ιδιοκτησία τους, με αποτέλεσμα στα μισά υπουργεία οι επικεφαλής να είναι μόνο για τη «λεζάντα».
Απελευθέρωση απολαβών για κρίσιμες θέσεις ώστε να προσελκύσεις από την ελεύθερη αγορά σοβαρά στελέχη στις γενικές γραμματείες, στους σημαντικούς οργανισμούς και φορείς αλλά και σε όλες τις κρίσιμες, μανατζερικά, θέσεις.
Ρήξη με τα μεγάλα συμφέροντα που σε εμποδίζουν από το να αφήσεις την Ευρωπαία Εισαγγελέα να αποδώσει ευθύνες σε όσους έβαλαν το χεράκι τους διαχρονικά στην κατάρρευση του σιδηρόδρομου και στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα.
Τι έχεις δηλαδή να χάσεις ως πρωθυπουργός, όταν απέναντι σου έχεις ανύπαρκτες προσωπικότητες όπως ο Ανδρουλάκης που μέσα σε όλο αυτό το χαμό παρουσιάζει «πρωθυπουργισιμότητα» λιγότερη και από τα φτωχά ποσοστά του κόμματος, αποδεικνύοντας ότι αποτελεί απλά βαρίδι στο ΠΑΣΟΚ ή τον Φάμελλο, έναν πολιτικό αρχηγό του 8% (και πολύ του είναι);
Να χάσεις δεν έχεις, μόνο να κερδίσεις. Και εσύ, και η χώρα!
