Ο Θοδωρής Ρωμανίδης περιέγραψε τη μάχη του με τη νόσο του Πάρκινσον, τις δυσκολίες της καθημερινότητας και τη σημασία του να έχεις σωστή ιατρική καθοδήγηση και ψυχική αντοχή. Μέσα από τις δηλώσεις του στο περιοδικό «Λοιπόν» θέλησε να υπενθυμίσει σε όσους ζουν με αυτό, να μην ντρέπονται να το πουν και τόνισε πως η αποδοχή δεν είναι αδυναμία, αλλά πράξη δύναμης.

Ο ηθοποιός ανέφερε πως με τη θεραπεία που ακολουθεί, θα έχει σίγουρα είκοσι χρόνια ποιοτικής ζωής. Σημείωσε επίσης, πως είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς καθοδήγηση από κάποιον ειδικό που εμπιστεύεται.

«Το Πάρκινσον είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, αλλά ο γιατρός μου έχει υποσχεθεί μια εικοσαετία ποιοτικής ζωής με τη θεραπεία που ακολουθώ. Δεν τρομοκρατήθηκα. Πιστεύω ότι αν βρεις τον κατάλληλο γιατρό και σε κάνει να αισθανθείς εμπιστοσύνη, όλα αντιμετωπίζονται. Επίσης, να πω στον κόσμο να μην ντρέπεται να το επικοινωνήσει. Υπάρχουν και οι κατάλληλοι γιατροί και σύλλογοι να τους βοηθήσουν να το αντιμετωπίσουν. Μου στέλνει δεκάδες μηνύματα ο κόσμος και χαίρομαι πολύ για αυτό», είπε χαρακτηριστικά.

Όπως ανέφερε παρακάτω, η ζωή του δεν άλλαξε καθόλου μετά τη διάγνωση και ο ίδιος φρόντισε για αυτό, καθώς δεν ήθελε να τον πάρει από κάτω. «Αν σε πάρει από κάτω, έχεις τελειώσει. Τι έπρεπε να κάνω; Να ξαπλώσω σε ένα κρεβάτι και να περιμένω το μοιραίο; Όχι. Το αντιμετωπίζεις και συνεχίζεις τη ζωή σου κανονικά», σημείωσε.

Τέλος, αναφέρθηκε στη λεύκη, με την οποία έχει μάθει να ζει εδώ και χρόνια. Όπως είπε, πολλοί άνθρωποι ξαφνιάζονται όταν βλέπουν το σώμα του στην παραλία, με τον ίδιο να χρειάζεται να το κρύβει, φορώντας μακρυμάνικη μπλούζα και καπέλο.

«Το σώμα μου είναι “πουά”. Είναι αυτοάνοσο. Η νέα “μόδα” της εποχής, ενώ δεν τα ξέραμε, ξαφνικά εμφανίστηκαν στη ζωή μας. Η λεύκη μου παρουσιάστηκε το 1997 και το Πάρκινσον πριν από οχτώ χρόνια περίπου, από στρες, στενοχώρια και άγχος. Με την λεύκη το πρόβλημά μου είναι ο ήλιος κι η θάλασσα. Το καλοκαίρι με βλέπουν όλοι και παθαίνουν σοκ στη θάλασσα. Φοράω μακρυμάνικο και καπέλο, λες και είμαι στην Αφρική», εξήγησε κλείνοντας.

Διαβάστε ακόμη: