Σε σοβαρή, αλλά σταθερή κατάσταση παραμένει διασωληνωμένος ο 14χρονος που έπεσε από τον τέταρτο όροφο πολυκατοικίας, στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης.

Ο 14χρονος έχει αρκετά κατάγματα και βρέθηκε αιμάτωμα στο κεφάλι του παιδιού, για αυτό υποβλήθηκε σε πολύωρο χειρουργείο, το οποίο πήγε πολύ καλά, με αποτέλεσμα οι γιατροί να αισιοδοξούν. Μάλιστα, λόγω της ηλικίας του, υπάρχει πιθανότητα ο 14χρονος να διακομιστεί από το Παπαγεωργίου στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο, κάτι που θα φανεί κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Αναφορικά με τις συνθήκες του ατυχήματος και όπως μεταδίδει η ΕΡΤ, φαίνεται ότι ο 14χρονος δεν έκανε παρκούρ και δεν ασχολείται με αυτό το άθλημα, σύμφωνα με ανθρώπους που γνωρίζουν το οικογενειακό του περιβάλλον, υποστηρίζοντας ότι μάλλον ήταν μια πρόκληση μεταξύ παιδιών.

Σημειώνεται ότι η εν λόγω οικοδομή, από την οποία σημειώθηκε η πτώση, είναι νεοανεγειρόμενη και, παρόρι υπάρχουν λαμαρίνες τριγύρω, έχουν σταματήσει οι εργασίες, με τα παιδιά να βρίσκουν ανοίγματα και μπαίνουν μέσα.

Θεσσαλονίκη: «Τον είδα να πέφτει» λέει αυτόπτης μάρτυρας

Μιλώντας στον ΑΝΤ1, αυτόπτης μάρτυρας περιέγραψε το συμβάν: «Καθάριζα το μπάνιο μου, άκουσα τον θόρυβο από τα σπασμένα γυαλιά. Σήκωσα το κεφάλι μου στο παράθυρο, γιατί το παράθυρο του μπάνιου μου είναι πολύ μεγάλο, και τον είδα να πέφτει. Έτρεξα κατευθείαν να ανοίξω τον φωταγωγό και να δω τι συμβαίνει. Ήταν μια μεγάλη παρέα. Η οικοδομή μας είναι τελείως ενωμένη με τη διπλανή οικοδομή, από εκεί που μπήκαν τα παιδιά. Δεν ξέρω αν έκανε παρκούρ. Έχουμε πολλά τέτοια περιστατικά, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, γιατί δεν έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες, και μπαίνουν παιδιά ακόμα και του δημοτικού, αλλά και πολλοί μεγάλοι. Δεν ξέρω τι κάνουν».

Η ίδια ανέφερε: «Τραγικό, εκείνη την ώρα είναι σαν να βλέπεις το παιδί σου, βλέπεις ένα παιδί κάτω. Κάλεσα κατευθείαν βοήθεια, ευτυχώς όλοι οι γείτονες έσπευσαν, και παράλληλα του μιλούσα. Αντιλήφθηκα ότι είχε τις αισθήσεις του, δεν ήξερα αν είχε επαφή με το περιβάλλον, αλλά το παιδί ανέπνεε. Ουσιαστικά μετρούσα τις ανάσες του, αυτό με ενδιέφερε, να το ακούω να αναπνέει. Και του μιλούσα για να νιώσει οικεία και ασφάλεια».

Διαβάστε ακόμη: