Επειδή πολλά ακούτε να λέγονται και να γράφονται αυτές τις ημέρες για την τραπεζική κρίση στις ΗΠΑ και φυσικά στην Ευρώπη, με την 7η στον κόσμο επενδυτική τράπεζα και μάλιστα στην αυστηρή (;) Ελβετία, την Credit Suisse, για να μην πελαγοδρομείτε στα ήξεις αφήξεις και στις διάφορες αθωωτικές θεωρίες, σκεφτείτε τι ακούγατε και ακούγαμε μέχρι τώρα, ότι οι τράπεζες ανά τον κόσμο είναι ασφαλείς, είναι θωρακισμένες.

Και ήρθε ο πληθωρισμός να ξεσκεπάσει τον μανδύα των λογιστικών ωραιοποιήσεων, αναγκάζοντας τις κεντρικές τράπεζες να αυξήσουν τα επιτόκια τους.

Αλλά, η αύξηση των επιτοκίων προκάλεσε αυτόματα και την απαξίωση των περιουσιακών στοιχείων χρέους, με τα οποία είχαν προσπαθήσει οι τράπεζες, τα ταμεία, οι ασφαλιστικές εταιρείες να εξασφαλιστούν μακροπρόθεσμα, δηλαδή τα κρατικά και τα εταιρικά εξασφαλισμένα ομόλογα, τα οποία όμως δεν είχαν φυσικά σταθερές αξίες.

Οι οποίες αξίες τους διαφοροποιήθηκαν – υποτιμήθηκαν και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, από τις αποφάσεις των Fed, ΕΚΤ, Αγγλίας και άλλων κεντρικών τραπεζών.

Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι, αν η κρίση σταδιακά μεταφερθεί από τις τράπεζες – χωρίς να αποκλείεται και νέο κανόνι, παρά τα μέτρα – στα ταμεία και τις ασφαλιστικές εταιρείες, οι περισσότεροι αντασφαλιστές των οποίων είναι ή τράπεζες ή θυγατρικές τους.

Γιατί αν συμβεί αυτό, τότε ο θεός του χρήματος να βάλει το χέρι του. Αλλά ξέχασα, το χρήμα δεν έχει θεό…

Διαβάστε περισσότερα