Με δεκαπέντε συμφωνίες σε θέματα όπως η δημιουργία νέας διασυνδετικής γραμμής μεταξύ Νέας Σάντας και Μπαμπαέσκι, η κατασκευή δεύτερης διασυνοριακής γέφυρας στην περιοχή Κήποι – Υψαλα ή βίζα σε Τούρκους πολίτες σε δέκα νησιά γεννάται το ερώτημα τι είναι αυτό που κάνει “ιστορική” την Διακήρυξη Φιλίας Ελλάδας και Τουρκίας.

Η Διακήρυξη υπογραμμίζει τη σημασία των αποτελεσματικών διαύλων και μηχανισμών επικοινωνίας με ιδιαίτερη έμφαση στην αποφυγή συγκρουσιακών καταστάσεων και δυνητικής κλιμάκωσης και την ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας, αλλά φαίνεται πως κάτι λείπει από την Διακήρυξη που είναι ένα γενικόλογο κείμενο περί ειρήνης και φιλίας.

Βέβαια περιλαμβάνει μέτρα κοινού ενδιαφέροντος στους τομείς της επιχειρηματικότητας-οικονομίας, τουρισμού, μεταφορών, ενέργειας που όμως προς το παρόν είναι αόριστες ευχές που δεν έχουν αντίκρυσμα σε συγκεκριμένες συμφωνίες.

Το ενδιαφέρον είναι τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, που περιλαμβάνουν μέτρα στον στρατιωτικό τομέα που θα συνέβαλλαν στην εξάλειψη αδικαιολόγητων πηγών έντασης, καθώς και των κινδύνων που απορρέουν από αυτές.

Ποια θα είναι αυτά τα μέτρα και πως συνδέονται με την αποστρατικοποίηση των νησιών όπως ζητάει η Τουρκία θα φανεί στο άμεσο μέλλον με δεδομένο ότι οι “αδικαιολόγητες” πηγές ένταξης αφορούν την Τουρκία και τα δώδεκα μίλια -που δεν θα ξανακούσουμε την ελληνική κυβέρνηση να μιλά γι΄αυτά.

“Τα Μέρη θα προσπαθήσουν να επιλύσουν οποιαδήποτε διαφορά προκύψει μεταξύ τους με φιλικό τρόπο, μέσω απευθείας διαβουλεύσεων μεταξύ τους ή με άλλα μέσα αμοιβαίας επιλογής, όπως προβλέπεται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών” αναφέρεται στη Διακήρυξη, αλλά δεν αναφέρονται τα “άλλα μέσα”.

Ξεχάστε τα δώδεκα μίλια και την ΑΟΖ με την Κύπρο

Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Τουρκία βλέπουν προς το παρόν προσφυγή στη Χάγη -που μένει για το μέλλον όταν θα υπάρχουν οι συνθήκες, δηλαδή ποτέ: η Τουρκία έχει πάρει αυτά που θέλει χωρίς να χρειάζεται κάτι περισσότερο.

Η Ελλάδα δεν μιλά για το τουρκολυβικό μνημόνιο, σα να μην υπάρχει, ούτε γίνεται κουβέντα για κοινή ΑΟΖ με την Κύπρο, ενώ έχει γίνει ήδη σαφές από την τελευταία κρίση -όταν η Τουρκία πλησίασε την Ρόδο και το Καστελλόριζο- πως η κυριαρχία σταματά στα έξι μίλια με δηλώσεις του Γεραπετρίτη που είναι πια υπουργός Εξωτερικών.

Το πιο σημαντικό – που μπορεί να κάνει το σύμφωνο φιλίας ένα απλό κουρελόχαρτο- είναι πως “αυτή η Διακήρυξη δεν αποτελεί διεθνή συμφωνία, δεσμευτική για τα Μέρη κατά το διεθνές δίκαιο. Καμία πρόνοια της Διακήρυξης αυτής δεν πρέπει να ερμηνεύεται ότι παράγει νομικά δικαιώματα ή υποχρεώσεις για τα Μέρη”.

«Είμαστε δυο γειτονικές χώρες που μοιραζόμαστε την ίδια θάλασσα. Είναι λογικό να υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε δύο χώρες, πόσο μάλλον σε δύο αδέρφια. Δεν υπάρχει όμως κανένα πρόβλημα που να μην μπορεί να επιλυθεί. Να γίνει το Αιγαίο θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας» θα πει ο Ερντογάν που θα πέταγε τους Έλληνες στη θάλασσα.

Δεν υπάρχει καλύτερη αναφορά για την… μοιρασιά στο Αιγαίο που ο Τούρκος Πρόεδρος θέλει να γίνει “μισό-μισό”.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπογράφει την Διακήρυξη Φιλίας ενώ η Άγκυρα έχει χαρακτηρίσει αιτία πολέμου την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια.

Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο, άρα και casus belli.

Η υπόκλιση Γεραπετρίτη

H Ελλάδα είναι φίλη με μια χώρα που έχει καταλάβει την μισή Κύπρο και εύχεται να συνεχιστεί ο διάλογος για λύση που όμως η Τουρκία δεν συζητά, αλλά δεν πειράζει.

Ούτε το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ούτε η κοινή ΑΟΖ με την Κύπρο, όπως τα δώδεκα μίλια αποτελούν για την ελληνική κυβέρνηση θέματα που θα εμποδίσουν μια διακήρυξη φιλίας με στόχο την ειρήνη και τα “ήρεμα νερά”.

Η Τουρκία πήρε όσα ήθελε προς το παρόν και μεταξύ των άλλων η χώρα μας στηρίζει τη διευκόλυνση χορήγησης θεωρήσεων στο πλαίσιο πάντα του ευρωπαϊκού κεκτημένου “ώστε να μπορεί η νέα γενιά της Τουρκίας, οι επιστήμονες, οι επιχειρηματίες, οι φοιτητές να αναπτύξουν στενότερες σχέσεις με την Ευρώπη».

Μπορεί να είναι ένα πρωτοφανές “σύμφωνο φιλίας” όπου δεν λύνεται κανένα θέμα από όσα μπορεί να είναι “αιτία πολέμου” και τα δύο μέρη συμφωνούν ότι διαφωνούν, αλλά θα συνεργασθούν χωρίς να δεσμεύονται σε ένα “διάλογο” όπου η Τουρκία διεκδικεί και η Ελλάδα παραχωρεί.

Το μόνο που μένει είναι η υπόκλιση του Γεραπετρίτη, όταν ο υπουργός Εξωτερικών σαν ραγιάς έσκυψε το κεφάλι μπροστά στον “Σουλτάνο” .

Ο ίδιος και συνεργάτες έσπευσαν να εξηγήσουν πως δεν ήταν υπόκλιση στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά κίνηση ευγενείας προς την Κατερίνα Σακελλαροπούλου!

Μια ματιά στα πλάνα του βίντεο όμως δείχνει πως ο κ. Γεραπετρίτης υποκλίνεται στον Ερντογάν κι όχι στην Πρόεδρο αφού δεν είχε μπει ακόμα στο Μέγαρο.

Αλλά και να ήταν έτσι: από πότε οι υπουργοί υποκλίνονται -έστω- στην Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας;

Αν ήταν έτσι θάκανε τεμενάδες και στο αεροδρόμιο, είπε ο ίδιος. Ώσπου μια φωτό εμφανίζεται να τον δείχνει να κάνει υπόκλιση και στο… αεροδρόμιο.