Τα χειμερινά σπορ έχασαν τη μάχη με τον καιρό. Το σκι ηττήθηκε από την κλιματική αλλαγή. Η μία μετά την άλλη οι διεθνείς διοργανώσεις ακυρώνονται αφού οι πλαγιές στις διάσημες πίστες αντί να είναι λευκές εξακολουθούν να παραμένουν πράσινες.
Η μεγαλύτερη απογοήτευση ήταν η πρόσφατη ακύρωση δύο αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Κανταχάρ, μια από τις παραδοσιακές πίστες κατάβασης που βρίσκεται στο Γκάρμις-Πέρτενκιρχεν, νότια της Γερμανίας, στα σύνορα με την Αυστρία.
Οι ανοιξιάτικες θερμοκρασίες, η βροχή και η έλλειψη χιονιού έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο τους αγώνες σκι. Ακόμα και με τεχνητά μέσα δεν είναι δυνατό να καλυφθούν με χιόνι τόσο μεγάλες εκτάσεις.
Πέρα από το προφανές που προκαλεί η απουσία χιονιού, οι ακυρώσεις διεθνών αγώνων έχουν και οικονομικό αντίκτυπο.
Στο Γκάρμις-Πάρτενκιρχεν οι διοργανωτές ετοιμάζονται να επιστρέψουν τα χρήματα από τις πωλήσεις εισιτηρίων και να βρουν λύσεις με τους χορηγούς, το catering και άλλους συνεργάτες. Κάποιες από τις οικονομικές απώλειες είναι ασφαλισμένες αλλά πιθανόν να υπάρξει οικονομική ζημιά κυρίως για τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια.
Μετά τους περιορισμούς λόγω της πανδημίας, αυτό είναι το επόμενο μεγάλο χτύπημα που δέχτηκαν τα χειμερινά σπορ.
Πάντοτε υπήρχαν χειμώνες με περιορισμένες χιονοπτώσεις. Σαν τον φετινό όμως δεν θυμούνται άλλον στην Κεντρική Ευρώπη, ενώ τα κλιματικά μοντέλα προβλέπουν περισσότερες βροχοπτώσεις στο μέλλον αντί για χιόνι.
Μελέτη ερευνητικής ομάδας από την Αυστρία και τον Καναδά δείχνει πως από τις 21 τοποθεσίες που έχουν φιλοξενήσει Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες μόνο τέσσερις έως εννέα θα είναι κατάλληλες μέχρι το 2050 για να υποδεχτούν ξανά τη διοργάνωση.
Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει ολόκληρη την περιοχή των Αλπεων στην οποία χτυπά η καρδιά του σκι στην Ευρώπη. Και βέβαια όσο χαμηλότερο είναι το υψόμετρο τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα.
Με ανοιξιάτικες θερμοκρασίες σε διψήφιο εύρος, η χρήση τεχνητών μέσων είναι δύσκολη ως αδύνατη λόγω και του υψηλού ενεργειακού κόστους.
Το τεχνητό χιόνι εγκυμονεί επίσης κινδύνους για το περιβάλλον και τους αθλητές γιατί περιέχει άλατα, μέταλλα και βακτήρια που έχουν σχηματιστεί κατά την αποθήκευση.
Εχει επίσης διαφορετική δομή και συνοχή από το φυσικό χιόνι. Είναι πιο σκληρό, βαρύ και επομένως πιο συμπαγές και αδιαπέραστο από τον αέρα.
Σύμφωνα με τους τρέχοντες υπολογισμούς τα χειμερινά σπορ θα φιλοξενούνται στο μέλλον σε υψόμετρα άνω των 1.800 μέτρων.
Το ερώτημα που τίθεται όλο και πιο συχνά είναι αν τα χειμερινά σπορ μπορούν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Όλα εξαρτώνται από το αγώνισμα. Το αλπικό σκι για παράδειγμα θα αναζητά συνεχώς νέα ύψη, γεγονός που θα θέσει σε κίνδυνο την κοινωνική του αποδοχή.
Στο δίαθλο και στην κατάβαση τα πράγματα είναι πιο εύκολα γιατί απαιτείται λιγότερο χιόνι. Θεωρητικά οι αθλητές του διάθλου μπορούν να αγωνιστούν και χωρίς χιόνι.
Το καλοκαίρι προπονούνται με roller skis. Συζητείται επίσης η αλλαγή στο καλαντάρι των διοργανώσεων.
Η απουσία χιονιού θέτει επίσης σε κίνδυνο τους σκιέρ. Στο τέλος της περυσινής χρονιάς δύο γυναίκες σκιέρ έχασαν τη ζωή τους στο Κίτσμπιχελ γιατί έπεσαν στη γρήγορη και σκληρή πλαγιά για να καταλήξουν σε βοσκοτόπια που δεν ήταν καλυμμένα με χιόνι. Επίσης λόγω της έλλειψης χιονιού οι σκιέρ κατακλύζουν τις πίστες που είναι ανοιχτές, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο ατυχημάτων.
Οσοι αμφισβητούν την κλιματική αλλαγή ας ρωτήσουν τους σκιέρ.
Διαβάστε ακόμη:
