Σε πρώτο πλάνο μπαίνει η υπόθεση εξαπάτησης του καταναλωτικού κοινού, που προσάδει σε καραμπινάτη κερδοσκοπία και μας γυρίζει πίσω, σε μαύρες εποχές και καταστάσεις.

Με δεδομένη την διάλυση ουσιαστικά των ελεγκτικών μηχανισμών, καθώς δεν βγαίνουν πλέον εδώ και χρόνια συνεργεία, μικτά ή μόνο μίας αποστολής, στην αγορά όπως συνέβαινε παλαιότερα, οι κάθε είδους επιτήδειοι επανήλθαν σε παλιές και δοκιμασμένες συνταγές εξαπάτησης των καταναλωτών.

Δείτε τώρα πως στήνεται η φάμπρικα: Ψωνίζεις ένα προϊόν, βλέπεις ότι έχει την ίδια τιμή και την ίδια συσκευασία, βλέπεις τις ημερομηνίες παραγωγής και λήξης, αλλά δεν βλέπεις το σπουδαιότερο – τη ποσότητα!

Έτσι, καταλήγεις να αγοράζεις ένα προϊόν που ήξερες ότι είναι των 500 γραμμαρίων ή του ενός κιλού, στην ίδια τιμή που το έπαιρνες και πριν μήνες και αισθάνεσαι…κερδισμένος και ικανοποιημένος ότι το βρήκες στην ίδια τιμή, παρά την έξαρση της ακρίβειας.

Έλα, όμως, που η επιχείρηση που σου το πουλάει ή και το έχει συσκευάσει ή και παράγει, σε εξαπατά. Γιατί η συσκευασία των 500 γραμμαρίων έγινε των 400 ή και των 350 και η αντίστοιχη του ενός κιλού έγινε των 800 ή των 700 γραμμαρίων!!!

Αλλά εσύ δεν το πρόσεξες, εμπιστεύθηκες την επιχείρηση που το πιθανότερο ψωνίζεις τακτικά και το πλήρωσες με…ευχαρίστηση. Και ας ήταν 15%, 20%, ή και 30% ακριβότερο, αλλά δεν το κατάλαβες και ο πωλών σε εξαπάτησε, σε έκλεψε συνειδητά και με δόλο!!!

Το θέμα είναι ιδιαίτερα σοβαρό, είναι βέβαιο ότι δεν ακολουθούν όλες οι επιχειρήσεις την ίδια μέθοδο εξαπάτησης του καταναλωτή (υπάρχουν και άλλες, πιο…κυνικές), αλλά το βέβαιο είναι ότι τέτοια γεγονότα, που δεν είναι φυσικά μεμονωμένα (όπως, ίσως, απαντήσει το αρμόδιο υπουργείο), μας γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω. Είτε στην περίοδο 2010-2015 είτε ακόμα πιο πίσω

Θυμάμαι πριν χρόνια (την εποχή των ημερήσιων τιμοκαταλόγων, που εξέδιδε το υπουργείο Εμπορίου), την περίπτωση μεγάλης γαλακτοβιομηχανίας, που είχε προκαλέσει μεγάλο προβληματισμό στους ανταγωνιστές της, γιατί δεν αύξανε την τιμή συγκεκριμένης γκάμας προϊόντων της, των γιαουρτιών της εν προκειμένω, ενώ εκείνοι δεν μπορούσαν να κάνουν το ίδιο, καθώς τα κόστη ανέβαιναν αλματωδώς.

Τότε, βέβαια, δεν ήταν υποχρεωτική η αναγραφή ούτε της ποσότητας ούτε άλλων χαρακτηριστικών των προϊόντων.

Μέχρι που… ανακαλύφθηκε (μη ρωτάτε, πως, καταγγελία ήταν) ότι η εν λόγω εταιρεία όλο και ανέβαζε τη βάση από το κεσεδάκι του γιαουρτιού, μειώνοντας έτσι την ποσότητα και κρατώντας φυσικά την ίδια τιμή, με αποτέλεσμα να έχει μεγάλη αύξηση τζίρου.

Το ερώτημα είναι ένα και μοναδικό: Θα υπάρξουν έλεγχοι, αιφνιδιαστικοί, όχι με…προαναγγελία και…Δελτία Τύπου από την προηγούμενη ημέρα, όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια;

Γιατί δεν είναι δυνατόν, σε μία τέτοια τρομερά δύσκολη συγκυρία, με τους λογαριασμούς στα ύψη, ο ανυποψίαστος και απροστάτευτος καταναλωτής να επιβαρύνεται δια της απάτης και να χρυσώνει τα τρελά κέρδη διαφόρων επιτήδειων, ακόμα και σοβαρών κατά τα λοιπά επιχειρήσεων. Θα επανέλθω, είναι βέβαιο, γιατί για ληστρική εκμετάλλευση.

Διαβάστε ακόμη: