Είναι σύνηθες, χρονιάρες μέρες, πολλοί και διάφοροι δήθεν επαΐοντες, δημοσιογράφοι, αναλυτές, χρηματιστές, σπεκουλαδόροι, να βγαίνουν και να προτείνουν μετοχές, ωσάν τους εμπόρους που διαλαλούν την πραμάτεια τους…
Και προφανώς αποσκοπούν να επηρεάσουν τους εναπομείναντες μικρούς επενδυτές του Χρηματιστηρίου, γιατί οι μεγάλοι επενδυτές προφανώς και δεν έχουν ανάγκη συστάσεων και πατροναρίσματος, έχοντας ως συνήθως γνώση και πληροφόρηση εκ των έσω…
Χωρίς να έχω καμμία διάθεση απαξίωσης των προτάσεων αυτών, εκείνο που οφείλω να επισημάνω, μέσα από μια εμπειρία δεκαετιών στην αγορά, γνωρίζοντας πλήθος πραγμάτων μέσα κι έξω, είναι πως «ότι λάμπει δεν είναι χρυσός»!
Υπό την έννοια, πως εκείνο που οφείλουν να προσέχουν οι μικροί επενδυτές, δεν είναι το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα «διάσημων» και πολύ φορεμένων εισηγμένων εταιριών, αλλά η ουσία που κρύβεται πίσω από τους αριθμούς και όχι «τα λόγια τα μεγάλα», ούτε οι φανφάρες και τα μεγαλεπίβολα σχέδια, που ενίοτε σκάνε σαν τις φούσκες!
Υπό το πρίσμα αυτό οι επενδυτές οφείλουν, σε απλά λόγια και όχι σύνθετα, να εξετάζουν:
Πρώτον, την καθαρή κερδοφορία και τους ρυθμούς αύξησης της, σε συνάρτηση με το κλίμα που επικρατεί στην οικονομία.
Δεύτερον, τον δανεισμό της, πόσο μεγάλος είναι, αν το ύψος του (ενίοτε ιλιγγιώδης) εγκυμονεί κινδύνους, με τι επιτόκια τρέχει, πώς εξυπηρετείται!
Τρίτον, αν διαθέτει ρευστά διαθέσιμα στο ταμείο! Στοιχείο καθοριστικό για την υγεία και την ευρωστία!
Τέταρτον, αν ακολουθεί υψηλή μερισματική πολιτική ή όχι! Γιατί η σοβαρή και σε βάθος επένδυση δεν σχετίζεται αποκλειστικά και μόνο με το κυνήγι των χρηματιστηριακών υπεραξιών, αλλά κυρίως με τις ετήσιες σταθερές αποδόσεις!
Πέμπτον, την καθαρότητα και εγκυρότητα των ισολογισμών οι οποίοι πρέπει να ξεσκονίζονται, για να μπορεί κανείς μέσα από τις λεπτομέρειες να εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα!
Εκτον, τις προοπτικές, αλλά με σύνεση, ανάλυση και διεξοδική προσέγγιση των πραγμάτων!
Για να δώσω ένα παράδειγμα θα αναφερθώ στις τεχνικές εταιρίες. Διαβάζουμε συνεχώς αναφορές και αναλύσεις γύρω από το ανεκτέλεστο υπόλοιπο έργων!
Και εδώ εγείρεται το ερώτημα: το ανεκτέλεστο σε απόλυτα νούμερα, μας δίνει μια πλήρη και καθαρή εικόνα για την εταιρία και τις προοπτικές της; Η απάντηση είναι όχι!
Και τούτο διότι το ανεκτέλεστο υπόλοιπο οφείλει κανείς πρώτον να το συγκρίνει με τον δανεισμό της εργοληπτικής επιχείρησης!
Δεύτερον, σε τι τιμές και με τι εκπτώσεις έχουν αναληφθεί οι συμβάσεις των υφιστάμενων έργων! Γιατί αν έχουν αναληφθεί με υπερβολικά μεγάλες εκπτώσεις, το ανεκτέλεστο σε βάζει συνεχώς μέσα…
Επιπροσθέτως οφείλει κανείς να συνυπολογίσει τις τιμές των πρώτων υλών και επί της ουσίας το κατασκευαστικό κόστος βάσει των δεδομένων που διαμορφώνονται αυτή την ώρα στην αγορά!
Η έκρηξη της ακρίβειας για παράδειγμα, εκτινάσσει το κατασκευαστικό κόστος, τα οικοδομικά υλικά, τις πρώτες ύλες, τα μεταφορικά, τα εργοδοτικά κλπ!
Και υπό την έννοια αυτή ένα υψηλό ανεκτέλεστο μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να εξελίσσεται σε πρόβλημα ή σε κίνδυνο!
Οπότε, στις επιλογές σας, οφείλετε να είστε 10 φορές προσεκτικοί και αυτά που σας πασάρουν οι διάφοροι ειδήμονες περί των χρηματιστηριακών, ενίοτε λαμόγια, να τα φιλτράρατε 100 φορές, για να μην πέσετε θύματα για άλλη μια φορά των τεχνοκρατών με τα λευκά κολάρα που οδήγησαν την Ελλάδα και το τραπεζικό σύστημα στα μνημόνια και την χρεοκοπία!
Οι Έλληνες πλήρωσαν χρυσάφι την Αττική οδό!
Διάβασα με προσοχή το άρθρο του Δ. Κούτρα, πρώην μεγαλομετόχου του Ελλάκτωρα και νυν αντιπροέδρου της Ιντρακάτ, σχετικά με τον επικείμενο διεθνή διαγωνισμό για την νέα παραχώρηση της Αττικής οδού!
Της επονομαζόμενης και «κότας με τα χρυσά αυγά», καθώς η ρευστότητα που παρείχε στους μετόχους της επί δεκαετίες, τους κατέστησε κυρίαρχους στον τομέα των κατασκευών και όχι μόνο, με ιλιγγιώδη μερίσματα, υπερκέρδη, εγγυητικές επιστολές τραπεζών, που απαιτούνταν για τη συμμετοχή σε διαγωνισμούς του δημοσίου!
Ο κ. Κούτρας με την παρέμβαση του διά μέσω της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», θέλησε να υποστηρίξει το ζήτημα της δημοπράτησης της Αττικής οδού ως ενιαίο έργο, που να περιλαμβάνει και να εμπεριέχει και το κατασκευαστικό αντικείμενο και όχι να σπάσει σε δύο κομμάτια, στην σύμβαση παραχώρησης από τη μία και στις 3 επεκτάσεις της Αττικής οδού από την άλλη!
Κάτι που σκέφτεται η κυβέρνηση – χωρίς να έχει οριστικά καταλήξει- υποστηρίζοντας ότι διά μέσω της δημοπράτησης της παραχώρησης θα εισπράξει ένα ποσόν της τάξης των 2,2-2,5 δις. ευρώ, ενώ μέσα από την δημοπράτηση των επεκτάσεων, θα παράσχει στους εργολάβους ένα κατασκευαστικό αντικείμενο άνω των 1,5 δις. ευρώ!
Το ζήτημα ωστόσο είναι, πως τώρα ξαφνικά κόπτεται ο κύριος Κούτρας πότε θα γυρίσει η Αττική οδός στο ελληνικό δημόσιο, που ο ίδιος έχει φύγει από τον Ελλάκτωρα και που η διαπλοκή που τον ανέδειξε πλέον δεν υφίσταται! Όταν ξέρει πολύ καλά πως η Αττική οδός θα έπρεπε να έχει επιστρέψει χρόνια τώρα, αν δεν είχε επινοηθεί το κόλπο με την εταιρία λειτουργίας και συντήρησης, με τους ίδιους μετόχους με την Αττική οδό, όπου τα υπερκέρδη διαχέονταν ως έξοδα και ιλιγγιώδεις αμοιβές, αποκρύπτοντας έτσι την πραγματική κερδοφορία της σύμβασης παραχώρησης και την επιστροφή του οδικού άξονα στο Κράτος πολύ νωρίτερα, ίσως από το 2011, δέκα και πλέον χρόνια πριν…
Είπε ακόμη ο κ. Κούτρας, ότι εντέλει μέσα από την σύγκριση των προσφορών Ελληνικών και ξένων υποψηφίων κοινοπραξιών όταν έγινε ο διαγωνισμός, η ελληνική κατασκευαστική πλευρά διασφάλισε διόδιο ύψους 2,7 ευρώ, έναντι ελάχιστου διοδίου 4,8 και 5,4 ευρώ των δύο άλλων διεθνών κοινοπραξιών!
Και ότι οι Έλληνες οδηγοί πλήρωσαν συνολικά όλα τα χρόνια περίπου 4 δις. ευρώ για τη διέλευση τους από την Αττική οδό έναντι 8 δις. εάν ανάδοχοι ήταν οι ξένοι!
Αυτό που δεν είπε ωστόσο ο κ. Κούτρας, είναι ότι η κερδοφορία της Αττικής οδού υπήρξε ιλιγγιώδης, πέρα από κάθε προσδοκία, στην κυριολεξία η «κότα με τα χρυσά αυγά»!!! Και ότι ο ελληνικός λαός πλήρωσε τους εργολάβους χρυσάφι!!!
Ναι, μπορεί λιγότερο από τους ξένους, όμως πανάκριβα, ενώ θα έπρεπε να πληρώσει τουλάχιστον τα μισά!
Όχι 4 δις. που τους «άρπαξαν από την τσέπη» οι παραχωρησιούχοι για να γίνουν πάμπλουτοι, ανεβοκατεβάζοντας κυβερνήσεις και ασκώντας επιρροή Μπερλουσκονικού τύπου, αλλά τα μισά!!!
Γιατί αν οι Γερμανοί και οι Γάλλοι θα λήστευαν με την προσφορά τους τότε το δημόσιο, αυτοί τι κάνανε; Απλώς η …λεία ήταν η μισή!
Αυτή είναι η αλήθεια, που δεν συμπεριέλαβε στην αρθρογραφία του ο Δ. Κούτρας, που δεν είπε ούτε πρόκειται να πει και που καταδεικνύει στην πράξη γιατί εργολάβοι, μεγαλοεπιχειρηματίες και διεθνείς fund managers ακονίζουν τα μαχαίρια τους για το ποιος θα πάρει την «κότα με τα ατελείωτα χρυσά αυγά»…
Οι ωραίες του …κουρέα! Οι Σανέλ τσάντες, οι Λουμπουτέν γόβες, οι βίλες και τα εκατομμύρια…
Θυμάστε άραγε την ασπρόμαυρη ελληνική κωμωδία του 1969, σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου, «η ωραία του κουρέα» με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Γκιωνάκη και την Μάρθα Καραγιάννη; Σύμφωνα με την πλοκή του έργου, ο κουρέας (Γιάννης Γκιωνάκης) που αγαπούσε την κομμώτρια (Μάρθα Καραγιάννη) δεν μπορούσε να την παντρευτεί επειδή πρώτα έπρεπε να αποκαταστήσει τις 4 αδερφές του, καθώς οι υποψήφιοι γαμπροί ζητούσαν προίκα!
Για να μην σας τα πολυλογώ η ταινία είχε happy end καθώς η Μάρθα Καραγιάννη κατάφερε να δοθεί αντιπαροχή το πατρικό σπίτι του κουρέα και να πάρει από ένα διαμέρισμα κάθε μία εκ των τεσσάρων αδερφών!
Στις μέρες μας, υπάρχουν και σύγχρονες «ωραίες» του «κουρέα», μολονότι εσχάτως η λέξη αυτή, σχετίζεται με τα τραπεζικά δάνεια στα οποία πέφτουν κάθε λογής κουρέματα!
Και τα σπίτια, δεν κερδίζονται από αντιπαροχές αλλά από προμήθειες που βγαίνουν από funds που τα αγοράζουν στο 20% της αξίας τους, πίσω απο τα οποία ενίοτε υπάρχουν φυσικά πρόσωπα που ξαναπαίρνουν πίσω στο ένα πέμπτο της τιμής, τα δάνεια που χρωστάνε στις τράπεζες!
Και όπως αντιλαμβάνεστε, οι σύγχρονες «ωραίες του κουρέα» είτε βρίσκονται εντός, είτε εκτός του τραπεζικού συστήματος, δεν διαβιούν όπως η φουκαριάρα η κομμώτρια στην ασπρόμαυρη ελληνική ταινία, που έψαχνε να βάλει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι της, αλλά ως σύγχρονες Γκρέις Κέλι, με τις σανέλ τσάντες που τις αλλάζουν σαν τα πουκάμισα, με τις λουμπουτέν γόβες και τα δωδεκάποντα Μανόλο Μπλάνικ, τις υπερπολυτελείς βίλες, όσο πιο ψηλά τόσο πιο ωραία γιατί θέλουν να έχουν θέα και τους τραπεζικούς λογαριασμούς φορτωμένους με δεκάδες εκατομμύρια, όπως έλεγε σε στενή παρέα πρώην υψηλόβαθμο τραπεζικό στέλεχος που φυσικά είναι πλέον εκτός του κύκλου των συστημικών τραπεζών!
Και όπως αντιλαμβάνεστε, άμα ανοίξει η τύχη σου, πας παρακάτω όπου σε περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες…
Ο σχεδιασμός του Μαξίμου για εκλογές στις 9 Απριλίου 2023!
Τα νέα δεδομένα όπως αυτά έχουν τούτη την ώρα διαμορφωθεί, με την πανδημία του κορωνοιού και την μετάλλαξη Όμικρον να κυριαρχούν καταρρίπτοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ κρουσμάτων, αλλά και το πολιτικό σκηνικό να αναδιατάσσεται μετά την εκλογή Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, οδηγούν την κυβέρνηση σε αναδιοργάνωση και ανασχεδιασμό με ορίζοντα τις εθνικές εκλογές, οι οποίες βάσει της επικρατούσας σήμερα κατάστασης προσδιορίζονται πλέον για το τέλος της θητείας, το αργότερο τον Ιούλιο του 2023!
Η άποψη που την ώρα τούτη επικρατεί στο Μέγαρο Μαξίμου είναι πως η κυβέρνηση οφείλει να σταθμίσει και επεξεργαστεί όλα τα νέα δεδομένα που επικρατούν καθώς και τις νέες παραμέτρους που έχουν προκύψει με αφορμή τον κορωνοιό, στην οικονομία, τις επιχειρήσεις, τους ρυθμούς ανάκαμψης, τον τουρισμό, το Χρηματιστήριο, τις επενδύσεις, τις αποκρατικοποιήσεις επιχειρήσεων, οργανισμών και τραπεζών!
Και αφού αναλύσει σε βάθος τις παρενέργειες από το ανακάτεμα της τράπουλας στον πολιτικό τομέα, αποκωδικοποιήσει τα μηνύματα των δημοσκοπήσεων και ξεκαθαρίσει τις προοπτικές και τις προσδοκίες, τότε και μόνο τότε θα αποφασίσει για τον ακριβή χρόνο των εθνικών εκλογών!
Η αλήθεια ωστόσο είναι, πως με βάση τα δεδομένα του σήμερα, το ενδεχόμενο εκλογών την άνοιξη 2022 έχει ήδη αποκλειστεί. Όχι μόνο λόγω κορωνοιού και των όποιων τυχόν παρενεργειών στην οικονομία, το υγειονομικό σύστημα και τη δημόσια διοίκηση. Αλλά κυρίως γιατί θα πρέπει να συνεκτιμηθεί μετά την πάροδο ικανοποιητικού χρονικού διαστήματος, η επίδραση στην κοινωνία και τον κεντρώο χώρο, της εκλογής Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του πρώην ΠΑΣΟΚ.
Σε απλά λόγια να καταστεί σαφές και ευδιάκριτο εάν τα υψηλά ποσοστά που του δίνουν σήμερα τα γκάλοπ θα διατηρηθούν, καθιστώντας τον ρυθμιστή των εξελίξεων, ή εάν θα ξεφουσκώσει…
Υπό αυτό το πρίσμα οι πληροφορίες λένε πως το Μαξίμου αναδιατάσσεται και προχωρεί σε έναν νέο κεντρικό σχεδιασμό που ως πρώτο στόχο θέτει την προσφυγή στις κάλπες, για την πρώτη εκλογική αναμέτρηση με το σύστημα της απλής αναλογικής, στις 9 Απριλίου 2023, ουσιαστικά με τη λήξη της θητείας!
Η ημερομηνία αυτή, της 9ης Απριλίου, έχει αρχικά επιλεγεί ως κατάλληλη, διότι έτσι δίνεται ο χρόνος να διενεργηθούν στη συνέχεια, βάσει του εκλογικού αποτελέσματος 1 ή και 2 ακόμη εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι τον Ιούλιο, χωρίς έτσι να προκαλείται ζήτημα αναστάτωσης στον τουρισμό και την οικονομία και χωρίς να εισέρχεται η κοινωνία σε ένα βαθύ εκλογικό καλοκαίρι!
Η αρχική – και ίσως πρώιμη- σκέψη της 9ης Απριλίου 2023, δεν αφαιρεί ωστόσο το όποιο πλεονέκτημα εκλογικού αιφνιδιασμού στο οποίο θα μπορούσε να προσφύγει ο πρωθυπουργός για διενέργεια πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο του 2022 – καταλληλότερη εποχή σύμφωνα με πολλούς αναλυτές- εάν και εφόσον οι συνθήκες και η συγκυρία το επιτρέψουν και υπό την προϋπόθεση ότι το πολιτικό κλίμα θα είναι κατάλληλο για την κυβέρνηση την εποχή εκείνη.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, το γεγονός είναι πως η κυβέρνηση ούτως ή άλλως με τον νέο χρόνο εισήλθε σε φάση εκλογών, με ορίζοντα το Φθινόπωρο του 2022 ή την άνοιξη του 2023!
Η τελική ευθεία πάντως προς την κάλπη, το πιθανότερο τον Απρίλη του 2023, προϋποθέτει ανασύνταξη δυνάμεων για την κυβέρνηση, ανασχηματισμό προσώπων, δράσεις και πρωτοβουλίες που θα δημιουργήσουν θετικό κλίμα στην οικονομία και θα προσελκύσουν ξένα επενδυτικά κεφάλαια στη χώρα.
Αναμφίβολα χρειάζεται τόλμη, αποφασιστικότητα, και συγκροτημένη επιλογή προσώπων που θα σηκώσουν το βάρος του πολιτικού σχεδιασμού και της πορείας προς την κάλπη και μία, δύο ή ακόμη και τρεις αν χρειαστεί πολιτικές αναμετρήσεις, με την κυβέρνηση ωστόσο να θέλει να …ξεμπερδεύει έστω με την δεύτερη, επιτυγχάνοντας αυτοδυναμία, για να μην χρειαστεί και τρίτη εκλογική αναμέτρηση με πόλωση και τελεσίγραφα!