H τσιμεντένια κοίτη του Κηφισού ποταμού θα μπορούσε να αλλάξει όψη και να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στη πολυπόθητη μετάβαση της Αττικής σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Ακούγεται φιλόδοξο και την ίδια στιγμή απολύτως ρεαλιστικό, έχοντας ήδη βρει εφαρμογή ακόμα και σε περιοχές του πλανήτη, οι οποίες μάλιστα δεν φημίζονται για τις περιβαλλοντικές ευαισθησίες τους.
Ο λόγος για ένα project το οποίο αποκτά όλο και περισσότερους υποστηρικτές, καθώς έχει να προσφέρει μόνον πλεονεκτήματα.
Πρόκειται για τη δημιουργία ενός ισχυρού συστήματος φωτοβολταϊκών πάνελ, το οποίο εγκαθίσταται κατά μήκος των υδάτινων καναλιών εξασφαλίζοντας δύο σημαντικά πλεονεκτήματα.
Το πρώτο είναι το αυτονόητο, δηλαδή η αξιοποίηση μιας ανεκμετάλλευτης επιφάνειας για την παραγωγή «καθαρής» ηλεκτρικής ενέργειας και μάλιστα σε αστικό-επιβαρημμένο από ρύπους περιβάλλον.
Το δεύτερο προτέρημα της συγκεκριμένης εγκατάστασης προκύπτει από το γεγονός ότι η σκίαση την οποία προσφέρουν τα φωτοβολταϊκά πάνελ περιορίζουν, αν δεν ελαχιστοποιούν, το φαινόμενο της εξάτμισης ενός υπερπολύτιμου αγαθού, όπως είναι το νερό.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάθε χρόνο θα «σώζονται» εκατοντάδες χιλιάδες λίτρα νερού, τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα εξατμίζονταν στην ατμόσφαιρα.
Το παράδειγμα της Ινδίας και του υδάτινου καναλιού στην πολιτεία Gujarat είναι χαρακτηριστικό και ενδεικτικό των προοπτικών που προσφέρουν στο λεκανοπέδιο της Αττικής η τσιμεντένιες κοίτες των δύο μεγαλύτερων ποταμών της Αθήνας, του Κηφισού και του Ιλισού.
Το σχέδιο ανάπτυξης των «ηλιακών ποταμών» επεκτείνεται σε κανάλια υδροδότησης, ακόμα και σε λίμνες -κυρίως τεχνητές- που δημιουργούνται για τη συλλογή νερού, εξασφαλίζοντας τα ίδια ακριβώς πλεονεκτήματα.
Χωρίς, λοιπόν, να επηρεάζεται το φυσικό περιβάλλον και χωρίς να καταλαμβάνονται εκτάσεις καλλιεργήσιμης ή οικοδομήσιμης γης, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις ώστε ένα μέρος της απαιτούμενης ηλεκτρικής ενέργειας να παράγεται από μια ανανεώσιμη και συνάμα ανεξάντλητη πηγή.
