Έχοντας συντρίψει την τουρκική οικονομία και αφού εξαθλίωσε τη μεσαία τάξη που ο ίδιος είχε στηρίξει, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σέρνει τώρα τη χώρα του σε έναν περιττό πόλεμο και χειραγωγεί τα δικαστήρια εναντίον των αντιπάλων του, όπως αναφέρει το Politico.
“Οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία, που πρόκειται να διεξαχθούν μέχρι τον Ιούνιο, είναι αναμφισβήτητα η πιο σημαντική —αν και σε καμία περίπτωση η δικαιότερη— ψηφοφορία στον κόσμο φέτος. Θα καθορίσει εάν αυτό το έθνος των 85 εκατομμυρίων πολιτών, στο σταυροδρόμι της Ευρώπης, της Ασίας και της Μέσης Ανατολής, θα συνεχίσει να κινείται προς το δρόμο για να γίνει μια αυταρχική, επεκτατική δύναμη ή αν θα επιλέξει έναν πιο φιλελεύθερο, πλουραλιστικό δρόμο”, αναφέρει το Politico.
«Για πρώτη φορά από τότε που το συντηρητικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν ανέλαβε την εξουσία το 2002, υπάρχει μια σοβαρή προοπτική πολιτικής αλλαγής. Ο πληθωρισμός είναι πάνω από 80% ετησίως, η τουρκική λίρα έχει πέσει κατακόρυφα έναντι του δολαρίου και η δημοτικότητα της κυβέρνησης έχει βυθιστεί καθώς οι οικονομικές δυσκολίες έχουν αυξηθεί.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο Ερντογάν, ο οποίος κυβέρνησε με ολοένα και πιο αυταρχικό τρόπο μετά την τροποποίηση του συντάγματος για να δημιουργήσει ένα προεδρικό σύστημα στα μέτρα του, αντιμετωπίζει σοβαρά πολιτικά προβλήματα, με το AKP να λαμβάνει μόλις το 30%. Φυσικά, η απάντησή του υπήρξε χαρακτηριστικά βάναυση τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές μέτωπο.
Ο Ερντογάν απειλεί Συρία και Ελλάδα
Παρά την αντίθεση τόσο από την Ουάσιγκτον όσο και από τη Μόσχα, ο Ερντογάν απειλεί με αποστολή τανκς στη Συρία, επιδιώκοντας να απομακρύνει τις κουρδικές πολιτοφυλακές που συμμάχησαν με τη Δύση στον αγώνα κατά των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους, αλλά που η Άγκυρα θεωρεί ότι συνδέεται με το παράνομο Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK). Φαίνεται αποφασισμένος να ολοκληρώσει μια ουδέτερη ζώνη στην άλλη πλευρά των νότιων συνόρων της Τουρκίας.
Εν τω μεταξύ, ο Τούρκος πρόεδρος απειλεί επίσης να χτυπήσει τη σύμμαχο του ΝΑΤΟ, Ελλάδα, εν μέσω διαφωνιών για τη γεώτρηση φυσικού αερίου, την Κύπρο και την υποτιθέμενη «στρατιωτικοποίηση» των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο – αν και το διεθνές οικονομικό και πολιτικό κόστος οποιασδήποτε τέτοιας ενέργειας την καθιστά ιδιαίτερα απίθανη.
Από τότε που ξεκίνησε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο Ερντογάν έχει τοποθετήσει την Τουρκία ως μεσολαβητή μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, ενώ κατάφερε επίσης να υποστηρίξει την Ουκρανία – μεταξύ άλλων με στρατιωτικές πωλήσεις drone – διατηρώντας παράλληλα εμπορικούς και ενεργειακούς δεσμούς με τη Ρωσία και χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την προσωπική του σχέση με τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν ή να υποστεί την οργή της Δύσης.
Καταδίκασε τον Ιμάμογλου
Εν τω μεταξύ, πίσω στην πατρίδα του, ο Τούρκος πρόεδρος χρησιμοποίησε ένα σύστημα δικαιοσύνης, που δεν είναι αρκετά γνωστό για την ανεξαρτησία του, για να προσπαθήσει να αποκλείσει τους πιο ισχυρούς πιθανούς αντιπάλους του. Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, μια δημοφιλής προσωπικότητα του κοσμικού κεντροαριστερού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), που θα μπορούσε να είναι ενοποιητικός υποψήφιος για την προεδρία της αντιπολίτευσης, μόλις καταδικάστηκε σε περισσότερα από δύο χρόνια φυλάκιση. Προς το παρόν, οι εκκρεμείς προσφυγές της απόφασης έχουν ανασταλεί, αλλά ο Ερντογάν μπορεί να προσπαθήσει να επισπεύσει τη δικαστική διαδικασία, επομένως ο αντίπαλός του απαγορεύεται να είναι υποψήφιος.
Επίσης, περισσότεροι από 100 πολιτικοί από το κύριο φιλοκουρδικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP) παραμένουν υπό δίκη για φερόμενα τρομοκρατικά αδικήματα, τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην απαγόρευση του κινήματος.
Ο Ερντογάν, πρώην δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, δέχτηκε ο ίδιος παρόμοια δικαστική παρενόχληση πριν θριαμβεύσει το ΑΚΡ το 2002. Καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση επειδή διάβασε ένα υποτιθέμενο ισλαμιστικό ποίημα, του απαγόρευσαν να είναι υποψήφιος για το αξίωμα και αναγκάστηκε να περιμένει πριν γίνει πρωθυπουργός. Ωστόσο, μένει να δούμε πόσο μακριά είναι διατεθειμένος να φτάσει αυτός ο τρομερός αγωνιστής αυτή τη φορά όσον αφορά την πραγματική στρατιωτική δράση για να παίξει το εθνικιστικό χαρτί στον αγώνα του για επανεκλογή.
Διαβάστε ακόμη:
