Πρώτη μέρα των Πανελληνίων 2002 και στο φετινό θέμα της έκθεσης «έπεσε» ένα κείμενο του Ραϋμόνδου Αλβανού, από τον πρόλογο του βιβλίου του με τίτλο «Ο ελληνικός εμφύλιος – Μνήμες σε πόλεμο και σύγχρονες πολιτικές ταυτότητες» -Ραϋμόνδος Αλβανός .
Το βιβλίο αυτό Βασίζεται στη ξενάγηση που έκανε στο Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης στο οποίο εργάστηκε από το 2012 έως το 2020.
Η συγγραφή αυτού του βιβλίου οφείλεται στα πολλά θετικά σχόλια που άκουγε από τους επισκέπτες του Πάρκου που του πρόσφερε την πεποίθηση ότι έλεγε κάτι χρήσιμο έλεγα εκεί στο Γράμμο και αυτό άξιζε να επικοινωνηθεί και σε περισσότερους ανθρώπους.
Το βιβλίο το έχει αφιερώσει ο Ραϋμόνδος Αλβανός στους επισκέπτες του Πάρκου αλλά και σε εκείνους που ήθελαν να έρθουν στο Πάρκο να ακούσουν τη ξενάγηση αλλά δεν τα κατάφεραν.
Η φωτογραφία εξωφύλλου είναι τραβηγμένη στο ύψωμα Χάρος ή Σπανούρα που βρίσκεται πολύ κοντά στο Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης.
Ποιος όμως είναι ο Ραϋμόνδος Αλβανός;
Ο Ραϋμόνδος Αλβανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971 και αποφοίτησε από το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1994.
Συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Αγγλία, στο τμήμα Συγκριτικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Έσσεξ.
To 2005 ανακηρύχθηκε διδάκτορας του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ.
Έχει συμμετάσχει σε 25 ελληνικά και διεθνή συνέδρια και 12 άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, καθώς και σε συλλογικούς τόμους.
Επίσης έχει συνεργαστεί με τις περιοδικές εκδόσεις Διάπλους, Ιστορικά (Ελευθεροτυπίας), Ελλήνων Ιστορικά (εφ. Ελεύθερος Τύπος), Πολίτης, Πολεμικός Τύπος και Εμφύλιος Τύπος.
Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στις Δημόσιες Σχέσεις, στην πολιτική και κοινωνική ιστορία του εικοστού αιώνα με έμφαση στη δεκαετία του 40 και σε θέματα πολιτικών συμπεριφορών.
Ζει στην Καστοριά και από το 2002 διδάσκει, ως επιστημονικός συνεργάτης, στο τμήμα Ψηφιακών Μέσων και Επικοινωνίας του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας (Καστοριά).
Επίσης είναι επιστημονικός Συνεργάτης του Ιδρύματος της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, υπεύθυνος για τις ξεναγήσεις και τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Πάρκου Εθνικής Συμφιλίωσης στο Γράμμο.
Ραϋμόνδος Αλβανός – To κείμενο του στις Πανελλήνιες 2022
Γιατί δεν αγαπάνε οι μαθητές την ιστορία; Οι απαντήσεις είναι γνωστές. Γιατί συνήθως πρέπει να τη μάθουν παπαγαλία, γιατί συνήθως μαθαίνουν για προσωπικότητες και όχι για την κοινωνία, γιατί μαθαίνουν κυρίως για την παλαιότερη ιστορία και όχι τη νεότερη. Ο σημαντικότερος όμως λόγος που η ιστορία είναι απωθητική για τους μαθητές, είναι ότι το σχολείο δεν καταφέρνει να συνδέσει τη ζωή των μαθητών με το παρελθόν.
Δεν καταλαβαίνουν γιατί να πρέπει να τα μάθουν όλα αυτά. Όπως μου έλεγαν κάποιοι φοιτητές μου: «Γιατί, κύριε, να πρέπει να μαθαίνουμε ιστορία; Εμείς κοιτάμε μπροστά. Κοιτάμε στο μέλλον». Αυτό που δεν καταλάβαιναν οι φοιτητές μου και δεν καταλαβαίνουν όσοι δεν εκτιμούν την αξία της γνώσης του παρελθόντος, είναι ότι τελικά όλοι μας είμαστε προϊόντα της ιστορίας. Ό,τι έχουμε στο μυαλό μας έρχεται από τους προηγούμενους από εμάς. Ακόμη και οι λέξεις που χρησιμοποιώ για να γράψω αυτές τις γραμμές, δεν είναι δικές μου. Έρχονται από τους προηγούμενους από μένα. Και βέβαια το πιο σημαντικό δεν είναι οι λέξεις. Είναι οι πεποιθήσεις, οι αξίες, οι γνώσεις ακόμη και οι κανόνες.
Εμείς αποφασίζουμε για τους κανόνες που ρυθμίζουν τη ζωή μας; Όχι βέβαια. Οι προηγούμενοι από εμάς αποφασίζουν. Εμείς γεννιόμαστε μέσα σε ένα πολιτισμό, σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που όλα αυτά έχουν ήδη διαμορφωθεί. Είναι τόσο μεγάλο το βάρος του παρελθόντος πάνω στο παρόν, που ένας ιστορικός έχει ισχυριστεί κάτι που όταν το είχα πρωτοακούσει είχα εντυπωσιαστεί: «Οι νεκροί μάς κυβερνούν». Βαριά κουβέντα.
Δεν συμφωνώ εντελώς όμως, καθώς και εμείς επιδρούμε στον τρόπο που εξελίσσεται η ιστορία και έχουμε ευθύνη απέναντι στις μελλοντικές γενιές ως μελλοντικοί νεκροί που αναπόφευκτα είμαστε όλοι μας. Αξίζει να μαθαίνουμε για αυτούς τους νεκρούς. Αξίζει να γνωρίζουμε τι έκαναν, πώς σκέφτονταν, πώς ζούσαν. Αξίζει γιατί αυτοί είναι που διαμόρφωσαν τον κόσμο που μας περιβάλλει. Η γνώση του παρελθόντος είναι απαραίτητη για την κατανόηση του παρόντος.
Ή, για να το πούμε με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να καταλάβουμε το σήμερα αν δεν ξέρουμε σε βάθος το χθες. Η ιστορία είναι μια πράξη αυτογνωσίας, μια πράξη γνώσης για τον συλλογικό μας εαυτό, απαραίτητη για να καταλάβουμε τον πολιτισμό μας. Δεν μαθαίνουμε ιστορία για χάρη των προηγουμένων.
Όντως αυτοί έφυγαν και δεν έχει πια καμία σημασία για αυτούς. Μαθαίνουμε ιστορία για εμάς, για να μάθουμε από τα λάθη των προηγουμένων, να δούμε τι λειτούργησε καλύτερα για εκείνους και τι όχι. Μαθαίνουμε ιστορία για να καταλάβουμε ποιοι είμαστε και να σκεφτούμε πού θέλουμε να πάμε.
