Συγκίνηση και θαυμασμό προκαλεί η ιστορία του μαθητή από το Ιράν που έφτασε, με μια βάρκα, στη Λέσβο και τρία χρόνια μετά την περιπέτειά του αυτή διέπρεψε στις πανελλαδικές εξετάσεις, συγκεντρώνοντας τον συνολικό βαθμό 18.25. Ο Κούρος Ντουρμοχαμαντί Μπαγκί κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια, να αφήσει πίσω του τον πόνο του ξεριζωμού και να αποδείξει ότι η θέληση νικά κάθε δυσκολία.

Η όρεξη για μάθηση δεν ήταν δυνατό να θέσει φραγμό στα όνειρα του νεαρού Κούρου. «Μέσα σε τρεις μήνες από την ημέρα που ήρθαμε στη Λέσβο, εγγράφηκα στο 2ο ΕΠΑΛ Μυτιλήνης όπου και έμεινα ένα χρόνο, μέχρι να αλλάξω σχολική στέγη και να μπω στο Πρότυπο Λύκειο. Σίγουρα, αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες που αφορούσαν τη γλώσσα, ωστόσο με βοήθησε πολύ το περιβάλλον μου το οποίο μιλούσε μόνο ελληνικά. Όπως επίσης και το γεγονός ότι διάβαζα πολύ. Ήθελα να τα μάθω γρήγορα για να μπορέσω να πετύχω» λέει ο αριστούχος.

«Με διάβασμα, με πολύ διάβασμα», αυτή είναι η συμβουλή του αποφοίτου της Γ’Λυκείου προς τους μαθητές που θα διαγωνιστούν στις πανελλαδικές και έχουν θέσει υψηλούς στόχους. Σε λίγους μήνες ο Ιρανός πρόκειται να φοιτήσει στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η ζωή του νεαρού ωστόσο, μέχρι τη σημερινή επιτυχία, σημαδεύτηκε από επίπονες εμπειρίες. «Με βοήθησε πολύ το γεγονός ότι στο Ιράν πήγαινα σχολείο. Έτσι είχα πολύ καλή επαφή, με μαθήματα όπως τα Μαθηματικά, η Χημεία, η Φυσική. Εκεί που δυσκολεύτηκα πολύ στις Πανελλήνιες, ήταν στην Έκθεση. Έβαλα τα δυνατά μου έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα» σημειώνει στο GRTimes ο αριστούχος μαθητής του Πρότυπου Λυκείου Μυτιλήνης, με μέσο όρο βαθμολογίας στις Πανελλήνιες 18.25 (Μαθηματικά 20, Φυσική 20, Χημεία 19.5, Έκθεση 13.5).

Οι συνθήκες διαβίωσης στη Μόρια

Πριν από τρία χρόνια οι γονείς του Κούρου αποφάσισαν να αφήσουν τη χώρα τους. «Φύγαμε για πολιτικούς και θρησκευτικούς λόγους από το Ιράν. Περάσαμε στην Τουρκία και από εκεί με μια βάρκα φτάσαμε στην Ελλάδα» περιγράφει αυτή τη σπάνια όσο και δύσκολη εμπειρία της ζωής του.

«Όταν φτάσαμε εδώ, μέναμε στο Κέντρο Υποδοχής της Μόριας. Εκεί, οι συνθήκες διαβίωσης ήταν πάρα πολύ δύσκολες. Ωστόσο από την παραμονή μου στην Ελλάδα δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τη ζωή μου εδώ. Ο κόσμος στην πλειοψηφία του, υποστηρίζει και βοηθά όλους τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να αφήσουν το σπίτι και την πατρίδα τους για να ζήσουν εδώ» προσθέτει.

Όσο για το τί χρειάστηκε να θυσιάσει στο διάστημα αυτών των τριών χρόνων για να φτάσει στις σπουδές, καταλήγει λέγοντας: «Πολλά πράγματα. Καταρχάς δεν έβγαινα. Αφοσιώθηκα σε αυτό. Ήταν ο στόχος μου. Ήθελα πολύ να πετύχω και τα κατάφερα. Τώρα σκέφτομαι το μέλλον μου. Κλείνω προς τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών στη Θεσσαλονίκη. Μου είπαν ότι είναι μια πολύ ωραία πόλη, με ωραία φοιτητική ζωή και ελπίζω έτσι να είναι».