Τώρα που το Δημόσιο έχει διανύσει τη μισή απόσταση από την επιθυμητή της πλήρους αποδέσμευσής του από τραπεζικές συμμετοχές και οι τράπεζες, για δεύτερη χρονιά, βγάζουν τεράστια κέρδη, τώρα γίνονται αντιληπτά δύο πολύ σημαντικά γεγονότα που προηγήθηκαν, χωρίς τα οποία η σημερινή εικόνα θα φάνταζε εξωπραγματική ή πολύ μακρινή.

Με την Eurobank και την Alpha Bank πλήρως πλέον ιδιωτικοποιημένες και το ήμισυ και πλέον της συμμετοχής στην Εθνική να έχει περάσει σε θεσμικούς και ιδιώτες, απομένει το 18% της ίδιας και το 27% της Πειραιώς από τις συστημικές τράπεζας να πωληθεί, το πιθανότερο μέχρι το πρώτο εξάμηνο του 2024.

Θα μπορούσαμε λοιπόν σήμερα να μιλάμε για το μεγάλο ενδιαφέρον ξένων επενδυτών, μεταξύ των οποίων και μιας από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες – κατά σύμπτωση (;) ιταλικής, με τη γειτονική οικονομία να έχει πολλές “συγγένειες” με τη δική μας – αν δεν είχε ξεφύγει η ελληνική οικονομία από την κατηγορία χρέους των “σκουπιδιών” και να έχει ουσιαστικά ανακτήσει την επενδυτική βαθμίδα που απώλεσε προ πολλών ετών;

Αν δεν είχε αντιγράψει ουσιαστικά τους ιταλούς, θεσπίζοντας με την άδεια της ΕΚΤ, τα χαρτοφυλάκια του “Ηρακλή”, όπου ρίχτηκαν όλα τα “κόκκινα” δάνεια, που έτρωγαν τις σάρκες των τραπεζών πρωτίστως και κατ΄επέκταση και της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας;

Το Δημόσιο, ανέλαβε βέβαια το ρίσκο των κρατικών εγγυήσεων, για τις οποίες χρειάστηκε να δώσει μάχες και να πάρει τελικά το Ο.Κ. της ΕΚΤ.

Χωρίς αυτές τις δύο καταλυτικές προϋποθέσεις, κανένα εγχείρημα πώλησης τραπεζικών πακέτων δεν θα είχε τύχει, αφού τα προβληματικά δάνεια απαιτούσαν προβλέψεις εκατοντάδων εκατ. ευρώ και τα περυσινά και τα εφετινά κέρδη των δισεκατομμυρίων ευρώ φυσικά δεν θα υπήρχαν.

Με απλά λόγια, αν το Δημόσιο και πάλι, μετά από τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις, δεν “έπαιρνε πάνω του” τη ζημιά των δισ. ευρώ των προβληματικών δανείων, το ΤΧΣ δεν θα μπορούσε να βγει στις αγορές για να πουλήσει τα ποσοστά που του απέμειναν από τη διάσωση των τραπεζών.

Η δε ζημιά που θα γράψει τελικά το Δημόσιο, δηλαδή ο Έλληνας φορολογούμενος, από την όλη διάσωση των τραπεζών, ακόμα και αν αφαιρεθεί το ποσό του PSI που υπέστησαν, δεν ανακτάται με τίποτα.

Και αυτό θα πρέπει πάντα να το έχουν υπόψη τους οι τραπεζίτες μας, σε δηλώσεις και ενέργειές τους, αν και η ακολουθούμενη πολιτική τους στο θέμα των επιτοκίων καταθέσεων, δεν δείχνει να το ενθυμούνται και να το συμμερίζονται…

Διαβάστε ακόμη: