Στην χρηματιστηριακή καθημερινότητα των τελευταίων μηνών κυριαρχεί το σίριαλ της Ελλάκτωρ πού φαίνεται να έχει πολλά επεισόδια ακόμη και δεν θα μας αφήσει να πλήξουμε. Η πολύπαθη, άλλοτε κραταιά, εταιρία έχει γίνει πεδίο αντιπαράθεσης ποικιλώνυμων συμφερόντων, που αγωνίζονται σκληρά, χωρίς κανόνες και χωρίς να διστάζουν να εμπλέξουν στις διαμάχες τους την ίδια την κυβέρνηση της χώρας και την εποπτική τους Αρχή.
Έχουμε αναδείξει ποιες εταιρείες, ποια πρόσωπα και, κυρίως, τι είδους συμφέροντα έχουν αποδυθεί σε αγώνα για την τιμή και την απόκτηση της εμβληματικής εταιρίας.
Η συγκέντρωση εξουσιοδοτήσεων στα χρηματιστηριακά γραφεία!
Από τους αδελφούς Καλλιτσάντση οδηγηθήκαμε στους Ολλανδούς της Reggeborgh. Στα διάφορα χρηματιστηριακά γραφεία συγκέντρωναν εξουσιοδοτήσεις για τις γενικές συνελεύσεις και στη χρηματιστηριακή αγορά διαγκωνίζονταν τα λόμπι των ενδιαφερομένων για να μαζέψουν μετοχές. Ο Μπόμπολας, ο απόλυτος άρχων των ελληνικών κατασκευών για περισσότερα από 40 χρόνια, βρέθηκε να μην έχει ούτε μια μετοχή, πουλώντας σε τίμημα αστείο σε σχέση με τα μεγέθη των έργων και τους τζίρους που έχει κάνει κατά καιρούς η ΑΚΤΩΡ και η Ελλάκτωρ, ενώ η ολλανδική νέα πλειοψηφία θα κληθεί κάποια στιγμή να αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα της υπερχρεωμένης επιχείρησης.
Το μένος των Καλλιτσάντσηδων προς τον Λ. Μπόμπολα!
Η πλειοψηφία των Ολλανδών επιτεύχθηκε λόγω του τσακωμού των Καλλιτσάντσηδων και της πλευράς Μπόμπολα. Χαρακτηριστικό του μένους των αδελφών Καλλιτσάντση προς τον Μπόμπολα είναι ότι μόλις ανέλαβαν την διοίκηση της Ελλάκτωρ στέρησαν από τον ιδρυτή της ΑΚΤΩΡ Γιώργο Μπόμπολα το γραφείο του στην εταιρεία! Τελικά, ούτε οι αδελφοί Καλλιτσάντση, παρά και την παρουσία του άλλοτε κεντρικού τραπεζίτη Γ. Προβόπουλου στη διοίκηση της εταιρείας, κατάφεραν να την κρατήσουν στην κατοχή τους, καθώς εμφανίστηκαν νέοι μνηστήρες με πολλά χρήματα, και αυτοί ήταν οι Ολλανδοί της Reggeborgh.
Η «επίμαχη» συμφωνία (δικαίωμα αγοράς) Μπόμπολα – Ολλανδών!
Η συμφωνία μεταξύ Μπόμπολα και Ολλανδών αφορούσε στην πώληση των μετοχών που είχαν απομείνει στην οικογένεια Μπόμπολα, όπως φάνηκε από την κοινή τους γραμμή στις γενικές συνελεύσεις του ομίλου. Η συμφωνία αυτή ήταν στην πραγματικότητα ένα δικαίωμα αγοράς, το οποίο έδωσε ο Μπόμπολας στους Ολλανδούς, που ασκήθηκε τελικά και οι μετοχές του κατέληξαν στην ολλανδική πλευρά, μαζί με τη διοίκηση του ομίλου. Στην συνέχεια ο Λεωνίδας Μπόμπολας τοποθετήθηκε σε διοικητική θέση θυγατρικής του Ομίλου, από την οποία όμως έφυγε πολύ γρήγορα.
Το στοιχείο της δέσμευσης για την αγορά των μετοχών
Η συμφωνία για την αγορά των μετοχών του είχε και το στοιχείο της δέσμευσης των μετοχών αυτών για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Ο Μπόμπολας δηλαδή δεσμεύτηκε ότι δεν θα μπορούσε να πουλήσει μετοχές σε άλλους ενδιαφερόμενους πλην των Ολλανδών. Προφανώς οι Ολλανδοί επιχείρησαν να αγοράσουν μετοχές από την ελεύθερη αγορά και μετά να αποφασίσουν αν θα εξασκήσουν το δικαίωμα αγοράς, όπως και έκαναν, των μετοχών Μπόμπολα. Αφού λοιπόν είχαν δεσμεύσει στην ουσία τις μετοχές αυτές, αγοράζοντας ένα δικαίωμα ιδιοκτησίας επί αυτών, ζήτησαν να έχουν για το επίμαχο διάστημα και το δικαίωμα της ψήφου ένεκα αυτών.
Ο ρόλος της Ε.Κ. να αποφανθεί εάν οι συμβατικές-συναλλακτικές σχέσεις ήταν σύννομες ή όχι!
Εδώ ακριβώς υπεισέρχεται ο ρόλος της εποπτικής Αρχής, δηλαδή της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Καλείται να αποφανθεί αν οι παραπάνω συμβατικές-συναλλακτικές σχέσεις ήταν παράνομες ή όχι. Η Αρχή, στην ηλεκτρική καρέκλα της οποίας κάθεται η κ. Βασιλική Λαζαράκου, πρέπει να ελέγξει το πλέγμα αυτών των σχέσεων και να αποφασίσει για τη νομιμότητά τους. Η κ. Λαζαράκου δεν βρίσκεται πρώτη φορά σε δύσκολη θέση, καθώς η τάση που επικρατεί στις εισηγμένες εταιρείες είναι να απαξιώνεται συνειδητά ο ρόλος των μικρών μετόχων και να μεγεθύνεται η αυθαιρεσία των διοικούντων, σε αντίθεση κάθε έννοιας χρηστής εταιρικής διακυβέρνησης.
Τι μπορεί να κάνει η Επ. Κεφαλαιαγοράς σε μια συμφωνία μετόχων, που ΔΕΝ συμμετέχουν εκείνη την ώρα στη Διοίκηση;
Με την συμφωνία των μετόχων της ΕΛΛΑΚΤΩΡ, όμως, τι θα μπορούσε να κάνει η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς; Μια συμφωνία μεταξύ μετόχων, οι οποίοι εκείνη την στιγμή δεν συμμετέχουν στην διοίκηση της εταιρείας, για ποιό λόγο είναι επιλήψιμη; Γιατί θα πρέπει να γίνει δημόσια; Τότε, όσα πακέτα μετοχών έχουν χρησιμοποιηθεί για εγγύηση δανείων κατά καιρούς, θα έπρεπε να ελέγχονται για παρανομίες. Τα ερωτήματα πού προκύπτουν είναι πολλά. Π.χ. είχαν οι Ολλανδοί εσωτερική πληροφόρηση; Είχε ο Μπόμπολας; Μα αυτόν τον είχαν πετάξει έξω από τα κέντρα λήψης αποφάσεων οι αδελφοί Καλλιτσάντση. Οι Ολλανδοί ήταν νεοεισερχόμενοι μέτοχοι. Δεν μετείχαν στην διοίκηση της εταιρείας. Έγινε μήπως κατάχρηση αγοράς; Από που προκύπτει αυτό; Παραβιάστηκαν οι αρχές της εταιρικής διακυβέρνησης; Ποιας διακυβέρνησης αφού αυτή την είχαν άλλοι…
Ούτε παραβίαση του νόμου υπάρχει, ούτε εσωτερική πληροφόρηση, ούτε κατάχρηση αγοράς!
Η διοίκηση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, αλλά και το υπουργείο των Οικονομικών και ο κ. Σταϊκούρας, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί με τα θέματα αυτά, καθώς η εμπιστοσύνη των επενδυτών στο σύστημα της ελληνικής κεφαλαιαγοράς είναι πολύ χαμηλή έως μηδενική. Οι υποθέσεις τύπου Follie-Follie και MLS έχουν τραυματίσει το κύρος της αγοράς μετοχών στην Ελλάδα. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς βέβαια οφείλει να εφαρμόζει τον νόμο. Παραβίαση του νόμου, όμως, δεν φαίνεται να υπάρχει σε μια συμφωνία μεταξύ δύο βασικών μετόχων, οι οποίοι στην ουσία προσπαθούν να διεκδικήσουν την διοίκηση της εισηγμένης από κάποιους ανταγωνιστές.
Απαιτείται σοβαρότητα όλων των εμπλεκομένων που από κάποιους έχει χαθεί…
Στην εγχώρια αγορά χρήματος και αξιών υπάρχει ακόμη και υπερβολική ρύθμιση, καθώς οι ευρωπαϊκές αρχές βομβαρδίζουν κάθε χρόνο το νομικό πλαίσιο με νέες οδηγίες, κατευθύνσεις και αποφάσεις. Σε κάθε περίπτωση το υφιστάμενο κανονιστικό πλαίσιο είναι πλήρες και επαρκές. Ο Αρχές της πολιτείας καλούνται να αποδείξουν ότι γνωρίζουν καλά τον απαιτητικό τους ρόλο και να βάλουν τέλος στις κόντρες συμφερόντων πού έχουν «ματώσει» επικίνδυνα την ελληνική επιχειρηματικότητα. Επομένως, χρειάζεται υψηλό αίσθημα ευθύνης, βαθιά γνώση όλων των πλευρών (νομικών, οικονομικών, κ.λ.π.) της υπόθεσης και κυρίως σοβαρότητα όλων των εμπλεκομένων, που μάλλον για ορισμένους έχει χαθεί…
