Αυτή και αν είναι απόδειξη ότι οι ανισότητες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη καλά κρατούν, αποδεικνύοντας ότι η μεν νομισματική ένωση πραγματοποιήθηκε, η οικονομική, όμως, απέχει παρασάγγας, αποτελώντας την αχίλλειο πτέρνα κάθε προσπάθειας κοινής πολιτικής, σε κάθε τομέα. Και οι κατά διαστήματα “προσαρμογές” διοικητικού χαρακτήρα, στην πρώτη δύσκολη στιγμή πάνε περίπατο

Ιδού η απόδειξη, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Eurostat. Το ΑΕΠ της ευρωζώνης στο 2ο τρίμηνο εφέτος αυξήθηκε κατά 4,1% και κατά 4,2% στην Ε.Ε. των 27. Ιρλανδία (10,8%), Ολλανδία (8,9%), Σλοβενία (8,3%) και Κροατία (7,8%), είχαν το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ τους, σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα.

Η Ιρλανδία, βέβαια, είχε αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης σε σχέση με το πρώτο εφετινό τρίμηνο κατά 1,3%.

Αμέσως μετά, στην 5η θέση, ακολούθησε η Ελλάδα με 7,7%.

Ισχυρή μεν η ανάπτυξη στη χώρα μας, με τις επενδύσεις και τις εξαγωγές να συνεισφέρουν τα μέγιστα, αλλά το πρόβλημα είναι ότι η ανάπτυξη αυτή δεν πέρασε στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας και ειδικότερα των νοικοκυριών, που έχουν να αντιμετωπίσουν μία από τις δυσκολότερες κρίσεις πολλαπλού επιπέδου.

Έκπληξη; Ίσως και όχι. Πως αλλάζουν σε σύντομο χρόνο τα δεδομένα και οι πρώτοι έσονται τελευταίοι.

Τον μικρότερο ρυθμό ανάπτυξης είχε η Γερμανία, με 1,7% στο 2ο 3μηνο εφέτος, σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό και μόλις 0,1% σε σχέση με το προηγούμενο πρώτο τρίμηνο.

Σε φάση δε τεχνικής ύφεσης κινδυνεύουν από το επόμενο τρίμηνο, εκτός από την Ιρλανδία και Πολωνία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, που επίσης εμφάνισαν αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης στο 2ο τρίμηνο, έναντι του πρώτου εφετινού.

Διαβάστε ακόμη: