Λένε πως κάθε έργο του είναι μια υπόσχεση προς την ανθρωπότητα.
Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή
Στο άκουσμα του ονόματός του, μόνο συγκίνηση και δέος νομίζω ότι μπορεί να νιώσει κανείς… Λατρεύω να διαβάζω τα λόγια του, ξανά και ξανά. Το μαγικό είναι πως όσες φορές και να τα μελετήσω, κάθε φορά ανακαλύπτω κάτι νέο. “Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις, όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε…” έλεγε…Μια φράση που μου δίνει κουράγιο σε διάφορες απαιτητικές περιόδους της ζωής μου. “Υπερηφάνεια”. Μια λέξη με μέγιστη σημασία και αξία που πρέπει να δεσπόζει μέσα μας. Από τις πρώτες που επιθυμώ να διδάξω στα παιδιά μου…
Άραγε, στην εποχή μας που οι αξίες και τα ιδανικά έχουν δυστυχώς, ισοπεδωθεί, πόσοι είναι εκείνοι που νιώθουν υπερήφανοι για τις πράξεις τους; Πόσοι κοιτάζονται στον καθρέφτη και δεν ντρέπονται για τον εαυτό τους; Πόσοι κοιμούνται ήρεμοι το βράδυ δίχως να τους κυνηγούν οι τύψεις και οι ενοχές;
Ο Οδυσσέας Ελύτης είναι ένας από τους σημαντικότερους ποιητές μας-ο δεύτερος και τελευταίος-μέχρι σήμερα Έλληνας που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ, από τα επίλεκτα μέλη της “γενιάς του `30”, στον χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας.`Ενας χαρισματικός άνθρωπος που κατάφερε να διαμορφώσει ένα προσωπικό ποιητικό ιδίωμα και που θεωρείται ένας από τους ανανεωτές της ελληνικής ποίησης, έχουν χυθεί τόνοι μελάνης.Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά από τα ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί, ενώ συλλογές του έχουν μεταφραστεί μέχρι σήμερα σε πολλές ξένες γλώσσες. Το έργο του περιλαμβάνει ακόμα μεταφράσεις ποιητικών και θεατρικών έργων.
Ο ίδιος ο Ελύτης χαρακτήριζε τη δική του θέση στη γενιά αυτή ως παράξενη σημειώνοντας: «Από το ένα μέρος ήμουνα ο στερνός μιας γενιάς, που έσκυβε στις πηγές μιας ελληνικότητας, κι απ` την άλλη ήμουν ο πρώτος μιας άλλης που δέχονταν τις επαναστατικές θεωρίες ενός μοντέρνου κινήματος». Το προσωπικό του ποιητικό όραμα, θα λέγαμε πως είναι συνδεδεμένο με το λυρικό στοιχείο και την ελληνική λαϊκή παράδοση.
