Ο Ma Desheng γεννήθηκε το 1952 στο Πεκίνο. Μην έχοντας την ευκαιρία να φοιτήσει σε σχολή τέχνης λόγω της αναπηρίας του από παιδική πολιοµυελίτιδα, έγινε αυτοδίδακτος καλλιτέχνης.

Γράφει ο Κώστας Ευαγγελάτος, ζωγράφος, λογοτέχνης, θεωρητικός της Τέχνης

Κατά τη διάρκεια της ηµέρας εργαζόταν σε εργοστάσιο και την νύχτα έφτιαχνε χαρακτικές ξυλογραφίες χωρίς να έχει όµως κάποια ελπίδα ότι θα µπορέσει να µοιραστεί το έργο του µε το κοινό, κάτι που επιθυμούσε διακαώς.

Με τον θάνατο του Μάο Τσετούνγκ το 1976 έληξε η Πολιτιστική Επανάσταση, η οποία είχε διαρκέσει μια κοσμοϊστορική δεκαετία κατά τη οποία οι έντονες ταξικές συγκρούσεις, η εσωτερική και εξωτερική προπαγάνδα σε συνδυασμό με την προσωπολατρεία του Μάο είχε σαν κύρια εικαστική ροπή την στρατευμένη τέχνη της σύνθετης «κομμουνιστικής» εκδοχής του ισχυρού Μαοϊσμού. Έκτοτε ξεκίνησε ένα φαινοµενικά πιο φιλελεύθερο κλίµα, το οποίο γέμισε τον νεαρό καλλιτέχνη µε νέες προσδοκίες.

Στη συνέχεια, ο Ma Desheng έπαιξε κεντρικό ρόλο στη διάδοση της κινέζικης τέχνης και της ελεύθερης έκφρασης. Το 1979 έγινε συνιδρυτής του Xing Xing (τα Αστέρια), µια οµάδα 28 µελών που άνοιξε τον δρόµο για την ανάπτυξη της σύγχρονης τέχνης στην Κίνα.

Αντίθετα από το σύµβολο του Ήλιου που χρησιμοποιούσαν την εποχή του Μάο, τα Αστέρια συµβόλιζαν την ενοποίηση, την ατοµικότητα και την ποικιλοµορφία. Ο Μa Desheng χαρακτηριστικά αναφέρει: «κάθε καλλιτέχνης είναι ένα µικρό αστέρι. Ακόµη και οι µεγάλοι καλλιτέχνες παραµένουν µικρά αστέρια στο κοσµικό σφενδάµι. Επιλέξαµε το όνοµα Αστέρια για να διεκδικήσουµε την ατοµικότητα και να αντισταθούμε στην ομοιομορφία της Πολιτιστικής Επανάστασης».

Η πρώτη έκθεση Star, στην οποία συµµετείχαν οι Ma Desheng, Huang Rui, Ai WeiWei, Wang Keping και άλλοι, άνοιξε τον Σεπτέμβριο του 1979, αλλά έκλεισε µετά από δύο ηµέρες. Δύο µήνες αργότερα παρουσιάστηκε νέα έκθεση στο Pavilion Hua Fang στο πάρκο Beihai του Πεκίνου, που προσέλκυσε τουλάχιστον 40.000 επισκέπτες.

Τον Αύγουστο του 1980 ακολούθησε µια άλλη έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη. Ήταν η µεγάλη δηµοτικότητα της ομάδας Stars –την έκθεση του 1980 επισκέφθηκαν τουλάχιστον 80.000 άνθρωποι– που δηµιούργησε πολλά προβλήµατα στα µέλη του.

Λόγω των παρενοχλήσεων και του µποϊκοτάζ, οι καλλιτέχνες των Αστεριών έφυγαν από την Κίνα ο ένας µετά τον άλλον. Ο Ma εκείνη την περίοδο είχε αρχίσει να ζωγραφίζει πίνακες γυµνών γυναικών, ένα θέµα εκ διαµέτρου αντίθετο από την κινέζικη παράδοση και ιδιαίτερα ενοχλητικό στις εποπτικές Αρχές.

Διεθνής σταδιοδροµία

Έφυγε από την Κίνα το 1985 και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Παρίσι όπου ξεκίνησε µια διεθνή σταδιοδροµία µε εκθέσεις στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία. Όμως, το 1992 είχε ένα αυτοκινητικό ατύχηµα, το οποίο τον άφησε σε αναπηρικό καροτσάκι.

Έµεινε δύο χρόνια στο νοσοκοµείο και υποβλήθηκε σε συνεχείς θεραπείες, οι οποίες τελικά αποκατέστησαν τη δύναµη στα χέρια του µέχρι το σηµείο που θα µπορούσε να σχεδιάσει και πάλι, όχι πλέον µε µελάνια, αλλά µε στυλογράφους.

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 άρχισε να χρησιµοποιεί ακρυλικά, δηµιουργώντας µνηµειώδη έργα ζωγραφικής µε ένα νέο θέµα: αυτό των πετρωμάτων στο ταμπλό και στον χώρο. Το έργο του «Story of Stone» παρουσιάστηκε στο Κέντρο Τεχνών του Χονγκ Κονγκ το 2010. Το 2011 ακολούθησε η έκθεση Êtres de pierre. Souffle de vie (Όντα από πέτρα. Αναπνοή της ζωής) στο Μουσείο Ασιατικής Τέχνης της Νίκαιας.

Σύµφωνα µε τον Ma, οι πέτρες κρύβουν «την φωτιά του ηφαιστείου», είναι ένας φυσικός οικότοπος που ξεπερνά την έννοια ενός φυσικού περιβλήµατος, µε τον ίδιο τρόπο που το ανθρώπινο σώµα µπορεί να γίνει αντιληπτό ως η πηγή µιας αληθινής δύναµης ζωής. Υποστηρίζει ότι οι πέτρες στο έργο του αντιπροσωπεύουν τον τρόπο που βλέπει τη ζωή: «…κάθε γεγονός συµµετέχει στην κατασκευή του ποιοι είµαστε. Θεωρώ τις πέτρες ως την προέλευση της ζωής. Αποτελούνται από χώµα, το αρχέγονο στοιχείο.

Είναι σταθερές και αιώνιες, δεν αλλάζουν ποτέ, σε αντίθεση µε όλα τα άλλα φυσικά στοιχεία. Αυτή είναι η ζωή: µια διαδοχή από πέτρες που µπορούµε να στοιβάζουµε, όπως κρίνουµε σκόπιµο, αλλά ο σωρός τους είναι τόσο σταθερός, όσο και εύθραυστος εξαιτίας της ισορροπίας του».

Στις πέτρινες ζωγραφικές συνθέσεις του Ma Desheng, τα όρια µεταξύ γλυπτικής και ζωγραφικής ελαχιστοποιούνται. Το επόµενο εικαστικό στάδιο της αναζήτησής του ήταν να φτιάξει τις λίθινες φόρμες σε χάλκινα γλυπτά που καθιστούν τις εικόνες στις ζωγραφιές του τρισδιάστατες.

Αντιµέτωπος µε πολύ δύσκολες επιβιωτικές αντιξοότητες, ο Ma Desheng είναι ένας καλλιτέχνης που έχει εµπλακεί δυναμικά στην αληθινή κοσµική έννοια της ζωής, την οποία επιδιώκει να εκφράζει µε κάθε τρόπο ανοιχτό σε αυτόν. Εκτός από ζωγράφος και γλύπτης, ο Ma Desheng είναι επίσης ποιητής και απαγγέλλει τα ποιήματά του σε φεστιβάλ τεχνών.

Το θέμα των στοιβαγμένων λίθων σε διάφορες διατάξεις, άλλοτε ατάκτως ερριμμένων και άλλοτε τακτικά τοποθετημένων είναι οικείο στη θεματογραφία αρκετών σύγχρονων εικαστικών, τόσο σε ζωγραφικές και χαρακτικές συνθέσεις, όσο και σε γλυπτικές φόρμες και κατασκευές στον χώρο.

Στην τωρινή έκθεσή του στην Αθήνα, «Pgallery /sculpture», με τίτλο «Εύθραυστη ισορροπία» ο Mα, αξιοποιώντας εντυπωσιακά τις εκλεκτικές συγγένειες της προσέγγισής του μέσα από την παράδοση και τις νέες διατυπώσεις του θέματος επικεντρώνεται στην επικινδυνότητα της κατάρρευσης που καιροφυλαχτεί και είναι ικανή εν δυνάμει να ανατρέψει τα πέτρινα μορφώματα.

Το αξιοσημείωτο και αξιοθαύμαστο για την περίπτωσή του είναι ότι, ενώ θα μπορούσε να στοιβάζει readymades, έτοιμα υλικά, αυτός ζωγραφίζει αφαιρετικά τα πετρώματα ή αφού τα πλάθει με πηλό τα μετατρέπει σε χάλκινα μνημειακά έργα με στιλπνές χρωματικές πατίνες.

Οι βαριές φόρμες συνθέτουν ανθρωπομορφικές σιλουέτες η σχηματίζουν σωματικά μέλη, απαλλαγμένες από την εγγενή τους στατικότητα. Τείνουν θαρραλέα προς τα πάνω αίροντας την υλική τους διάσταση με μια εξπρεσιονιστική δομή που υπερβαίνει τα στατικά φυσικά δεδομένα.