Φοβάστε τον θάνατο; Λέτε «ζούμε μονάχα μια φορά;». Κι όμως, αν το καλοσκεφτούμε, ζούμε κάθε μέρα και πεθαίνουμε μόνο μια φορά.
Τι θα λέγατε λοιπόν να αντιστρέψτε αυτόν τον φόβο και τον χρησιμοποιήσετε ως κίνητρο για ζωή;
Όσο οδυνηρή και να είναι η σκέψη της ανυπαρξίας, οι ψυχολόγοι μας προτρέπουν να κοιτάξουμε τον φόβο μας κατάματα για να ζήσουμε καλύτερα.
Σε πολλούς ανθρώπους αρέσει να μετρούν χρήματα. Η ψυχολόγος Jodi Wellman συμβουλεύει: «Τι θα λέγατε να μετράμε και τις Δευτέρες μας;».
Στο βιβλίο της «You Only Die Once» αναφέρει τρόπους που βοηθούν τους ανθρώπους να ξυπνήσουν ξανά το πάθος και την περιέργειά τους για τη ζωή.
Αυτό μας χρησιμεύει ως υπενθύμιση της σπανιότητας του χρόνου, ωθώντας τους ανθρώπους να αναλάβουν δράση στη ζωή τους.
Η τακτική αυτή βασίζεται στη «χρονική σπανιότητα», καθώς τείνουμε να εκτιμούμε τα περιουσιακά στοιχεία που είναι προσωρινά, περισσότερο από αυτά που είναι άπειρα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι βολεύονται σε δουλειές και καταστάσεις που δεν τους ικανοποιούν, αναβάλλοντας τα πάθη τους, όπως το να πάνε σε ένα μάθημα τένις ή να μάθουν Ιταλικά, αλλά «το αργότερα είναι μια άπιαστη στιγμή που μπορεί να μην έρθει ποτέ», μας λέει η Wellman, τονίζοντας: «Όταν θυμάστε πόσες μέρες σας απομένουν, είναι πιο πιθανό να κλείσετε εκείνο το μάθημα τένις».
Η θνησιμότητα ως κίνητρο
Υπάρχει ένας παραλογισμός στο γεγονός ότι όλοι δουλεύουμε σκληρά για να πετύχουμε και δουλεύουμε σκληρά για να αγαπήσουμε τη ζωή μας και όμως, όλοι γνωρίζουμε ότι κάποτε θα πάψουμε να υπάρχουμε. Το παράδοξο του αιώνιου χρόνου όταν είναι αποδεδειγμένα πεπερασμένος.
Η Wellman ανέφερε ότι ο θάνατος της μητέρας της σε ηλικία 58 ετών την προέτρεψε να ασχοληθεί με το θέμα.
Όπως εξηγεί, πιστεύει ότι η μητέρα της πέθανε γεμάτη τύψεις για όλα εκείνα που ήθελε και δεν ακολούθησε, όπως επιχειρηματικές ιδέες που είχε και δεν τις έκανε πράξη, βιβλία που είχε αρχίσει να γράφει και δεν τελείωσε και όλα αυτά τα όνειρα που ήταν σε αδράνεια, κάτι πολύ λυπηρό.
«Νομίζω ότι μπορούμε να συντονιστούμε με το γεγονός ότι είμαστε προσωρινοί και να μην το κάνουμε απαραίτητα νοσηρό αλλά να το χρησιμοποιήσουμε ως ‘μπουζί’ για να συνεχίσουμε τη δουλειά της ζωής», μας συμβουλεύει.
Άλλωστε το είχε πει πριν χρόνια και ο δικός μας Νίκος Καζαντζάκης: «Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε!».
