Το 2023 ξεκινάει με αρκετές αλλαγές, οι οποίες κατά βάση αφορούν στη φορολογία εισοδήματος και ακινήτων, αλλά και στον καταβαλλόμενο ΦΠΑ.
Την ίδια ώρα βέβαια έρχεται νέο κύμα αυξήσεων σε δεκάδες και εκατοντάδες αγαθά, οι οποίες φτάνουν ή και υπερβαίνουν σε ορισμένες περιπτώσεις το 30%, εκκινώντας από το 10% ως τη μικρότερη βάση ανατιμήσεων.
Το θέμα είναι όμως ότι οι όποιες και καλοδεχούμενες ελαφρύνσεις στη φορολογία, δεν έχουν δυστυχώς καθολικό χαρακτήρα, αλλά επιλεκτικό, ευνοώντας κυρίως τα μεγάλα εισοδήματα.
Οι ευνοημένοι, με απλά λόγια είναι οι επιχειρήσεις και οι μισθωτοί που έχουν μεγάλη φοροδοτική ικανότητα, ενώ τα μικρότερα εισοδήματα θα υποστούν το μεγαλύτερο βάρος, οι κάτοχοι των οποίων καλούνται και πάλι να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Χρειάζονται σελίδες για την ανάλυση των νέων μέτρων, αλλά ακόμα και από την καλοδεχούμενη κατάργηση της Εισφοράς Αλληλεγγύης, οι ευνοημένοι είναι οι υψηλόμισθοι φορολογούμενοι.
Θα επανέλθω, γιατί χρήζουν πράγματι μεγαλύτερης προσοχής και ανάλυσης.
Το θέμα είναι ότι με επιδοτούμενη πολιτική ενέργειας, που επιδοτεί φυσικά και τους παρόχους με πρωτοφανή ποσά, με επιδοτούμενες αγορές τύπου market pass και με οποιαδήποτε επιδοματική κουλτούρα που αντιμετωπίζει το ίδιο φτωχούς και πλούσιους, ναι μεν έχουν γλιτώσει το κλείσιμο χιλιάδες επιχειρήσεις, μέσα στο 2022, αλλά ταυτόχρονα χιλιάδες επιτήδειοι επωφελήθηκαν και γέμισαν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, σε βάρος της πραγματικής οικονομίας.
Και αν χαθεί και εφέτος η επενδυτική βαθμίδα, θα ψάχνουμε τις αιτίες, την ώρα μάλιστα που άρχισε η μείωση των καταθέσεων, παρά μάλιστα την (σχεδόν επιβεβλημένη, αλλά ανεπιθύμητη για τις ίδιες) αύξηση των καταθετικών επιτοκίων από τις τράπεζες.
Δείγμα ουσιαστικά ότι καθαρά πλέον ο κόσμος άρχισε “να τρώει από τα έτοιμα”, ήτοι από ΄τις όποιες οικονομίες είχε κατορθώσει να διατηρήσει μέχρι τώρα.
Διαβάστε ακόμη:
