Η αριστουργηματική ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Κάποιες ταινίες που μπορεί να σε συγκλονίσουν, να σε προβληματίσουν και να σε βάλουν σε μια διαρκή σκέψη για τη ζωή. Αυτή είναι και η περίπτωση της αριστουργηματικής , πολυβραβευμένη ταινίας -παραγωγής 1998- του κορυφαίου σκηνοθέτη, σεναριογράφου και παραγωγού κινηματογράφου, Θεόδωρου Αγγελόπουλου. “Μία αιωνιότητα και μία μέρα” που κατάφερε να απεικονίσει με μοναδική απλότητα τη μεγάλη αλήθεια της ζωής… Το παρελθόν και το μέλλον που μοιάζουν με δύο αχώριστους συγκάτοικους.

Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή

Ο Αλέξανδρος (Bruno Ganz), είναι ένας άρρωστος μεσήλικας συγγραφέας, ο οποίος ασχολείται με το ημιτελές ποίημα του Διονύσιου Σολωμού “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι”. Αναζητά μια γλωσσική και υπαρξιακή ταυτότητα και προσπαθεί να συγκεντρώσει λέξεις για να συμπληρώσει αυτό το ατελές έργο. Κάνει μια απόπειρα, λοιπόν, να βρει τις λέξεις που λείπουν από αυτό, αγοράζοντάς τες, όπως έκανε και ο Σολωμός για τις δικές του- σύμφωνα με μια άποψη που επικρατεί. Αυτές οι λέξεις στιγματίζουν και τη ζωή του ίδιου του ήρωα της ταινίας. Όλα αυτά συμβαίνουν λίγο πριν την εισαγωγή του στο νοσοκομείο και το τέλος του. Παίρνει στο αυτοκίνητό του ένα αγοράκι από την Αλβανία το οποίο καταδιώκεται από την αστυνομία. Ο συγγραφέας το προστατεύει και το σώζει από κυκλώματα σωματέμπορων.

`Ενα αύριο που δημιουργεί ένα αναπάντητο ερώτημα κι αυτό γιατί θα είναι αιώνια άγνωστο. Έρχεται η στιγμή που ο κύκλος πρέπει να κλείσει και τότε είναι που η αίσθηση του ανολοκλήρωτου μεγαλώνει. Κι αυτό γιατί το τέλος είναι εκεί κοντά… Ο Αλέξανδρος αναπολεί όλες εκείνες τις όμορφες, πολύχρωμες, φωτεινές στιγμές που έχει ζήσει. Ο ουρανός έχει πάψει να είναι φωτεινός, αντίθετα μοιάζει τόσο βαρύς… Περπατάει μόνος του μετρώντας το χρόνο αντίστροφα και τότε είναι που συμβαίνει η ανατροπή στη ζωή του… Το κίτρινο μπουφάν ενός μικρού παιδιού, του Αχιλλέα, ξεχωρίζει, φέρνοντας συνειρμούς στο μυαλό του… Γίνεται ένας απόλυτος συγχρονισμός του “χθες” με το “σήμερα”.

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου στο klik.gr