Πριν από λίγες ημέρες, η Tesla έγινε ξανά πρωτοσέλιδο: η εταιρεία αύξησε τις τιμές των περισσότερων από τα αυτοκίνητα της, με τον CEO Έλον Μασκ να αναφέρει τον πληθωρισμό των πρώτων υλών ως έναν από τους λόγους για την αύξηση.
Είναι γεγονός πως οι τιμές του χαλκού, του κοβαλτίου, του λιθίου, του αλουμινίου -σχεδόν ό,τι βγαίνει από το έδαφος- εκτινάσσονται στα ύψη.
Κανονικά, αυτό θα παρακινούσε τους εξορύκτες να ξοδέψουν περισσότερα για να βγάλουν αυτά τα μέταλλα από το έδαφος. Αυτή τη φορά, ωστόσο, ακολουθούν την ίδια προσεκτική προσέγγιση με τα αμερικανικά γεωτρύπανα σχιστόλιθου και αυτό δεν αποτελεί καλό οιωνό για την ενεργειακή μετάβαση.
Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, επικαλούμενη στοιχεία από την Bank of America, οι δέκα κορυφαίοι εξορύκτες του κόσμου πρόκειται να δαπανήσουν περίπου 40 δισεκατομμύρια δολάρια σε έργα εξόρυξης φέτος και τον επόμενο χρόνο. Αυτό είναι σημαντικά χαμηλότερο από το 2012 και δημιουργεί προβλήματα για την ενεργειακή μετάβαση.
Για παράδειγμα, όπως αναφέρει σε ανάλυσή του το Oilprice.com, το σιδηρομετάλλευμα, το βασικό συστατικό του χάλυβα, αυξήθηκε από λίγο πάνω από $82 ανά τόνο τον περασμένο Νοέμβριο σε πάνω από $125 ανά τόνο. Η τιμή -αν και είναι πολύ κάτω από την κορυφή των 227 $ που επιτεύχθηκε πέρυσι- εξακολουθεί διατηρείται σε πολύ υψηλά επίπεδα τους τελευταίους έξι μήνες.
Μέταλλα – Αυξήσεις στις τιμές
Ο χαλκός βρίσκεται σε σταθερή άνοδο από το 2020, διπλασιάζοντας την τιμή εκείνη την περίοδο, παρόλο που, όπως το σιδηρομετάλλευμα, είναι υπερευαίσθητος στις ειδήσεις από την Κίνα και η πρόσφατη ανησυχία που πυροδότησε τα lockdown Covid επιβάρυνε τις τιμές του χαλκού.
Εν τω μεταξύ, το λίθιο αυξήθηκε κατά 432 τοις εκατό τον περασμένο χρόνο, και αυτός είναι εν μέρει ο λόγος που η Tesla ανακοίνωσε τις αυξήσεις τιμών αυτόν τον μήνα. Και οι ανθρακωρύχοι εξακολουθούν να μην επενδύουν περισσότερα, αν και, σύμφωνα με την έκθεση της WSJ, παράγουν περισσότερο λίθιο και κοβάλτιο.
Ο πληθωρισμός
Ένα άλλο πρόβλημα είναι ένα είδος πληθωρισμού: η πτώση των ποιοτήτων μεταλλεύματος στα ορυχεία αυξάνει το κόστος ανάπτυξης.
Η λύση θα μπορούσε να είναι περισσότερα νέα ορυχεία, αλλά εκτός από τους εκτεταμένους χρόνους παράδοσης, αυτά τείνουν επίσης να βρίσκονται σε πολιτικά ασταθείς δικαιοδοσίες, γεγονός που προσθέτει προκλήσεις όσον αφορά τη διασφάλιση του μελλοντικού εφοδιασμού μετάλλων και ορυκτών μετάβασης.
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν πως μετά την κρίση με το πετρέλαιο, η επόμενη που θα απασχολήσει τον πλανήτη είναι εκείνη στα μέταλλα.
