Ήταν πράγματι τρομακτικό το θέαμα, όταν ο κινητήρας του Mefistofele της Fiat έπαιρνε μπροστά, με τον κατάμαυρο καπνό και τη φωτιά που ξερνούσε η εξάτμιση του να θυμίζει τις πύλες της Κόλασης…
Το μηχανικό τέρας, που τον Ιούλιο του 1924 εμφανίστηκε από το πουθενά στο Arpajon της Γαλλίας συμμετέχοντας σε ένα διαγωνισμό για την επίτευξη του απόλυτου ρεκόρ ταχύτητας στην ξηρά, είχε φέρει μαζί του και το ανάλογο όνομα: Λεγόταν Mefistofele, από τον δαίμονα που πρωταγωνιστούσε στον αξεπέραστο Faust του Goethe.
Το μεγάλο σε διαστάσεις κόκκινο μονοθέσιο, με τον θηριώδη αεροπορικό κινητήρα των 22 λίτρων που προερχόταν από τη Fiat και που από μόνος του ζύγιζε 415 κιλά, δικαιολογούσε τον τόσο ασυνήθιστο χαρακτηρισμό του. Εκτός των άλλων, ζούσε την δεύτερη νεότητά του, συμβαδίζοντας κατά μία έννοια με τον θρύλο που ξετυλίγεται στο κλασικό γερμανικό βιβλίο.
To Mefistofele στο ξεκίνημα της δράσης του ήταν ένα από τα μονοθέσια με τα οποία η Fiat έλαβε μέρος στα Grand Prix του 1908, με οδηγό ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής, τον Felipe Nazzaro.
Μετά την ολοκλήρωση της αγωνιστικής του θητείας έμεινε για αρκετά χρόνια παροπλισμένο σε κάποια γωνία, ώσπου να το αγοράσει ο Βρετανός John Duff και να αγωνιστεί με αυτό στα Brooklands μέχρι το 1922, για όσο ακόμη άντεχε ο αρχαίος τετρακύλινδρος κινητήρας του.
Όταν αυτό έπαψε πια να συμβαίνει, το παλιό μονοθέσιο πέρασε στην ιδιοκτησία του Ernest Eldridge, που είχε κατά νου να του τοποθετήσει νέο και κατά πολύ ισχυρότερο κινητήρα. Τότε, με ένα ευτελές αντίτιμο που δεν ξεπερνούσε τις 25 λίρες Αγγλίας, απέκτησε ένα 12λιτρο αεροπορικό μοτέρ από τη Fiat.
Αρχικά, o κινητήρας εκείνος είχε σχεδιαστεί για χρήση σε ένα βομβαρδιστικό του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και ήταν αρκετά πολύπλοκος. Ήταν εξακύλινδρος σε σειρά, με μονό επικεφαλής εκκεντροφόρο και τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο. Μαζί τους μηχανικούς του και τον ηρωικό συνοδηγό του John Ames, ο Eldridge έκανε τις απαραίτητες μετατροπές και αναβαθμίσεις, πριν από την εγκατάστασή του στο νεοαποκτηθέν σασί του παλιού αγωνιστικού της Fiat.
Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, ο αεροπορικός κινητήρας με αυξημένο αριθμό κυλίνδρων και κυβισμό έφτασε να έχει μια απόδοση της τάξης των 320 ίππων στις μόλις 1800 σ.α.λ. Προκειμένου να χωρέσει στο αυτοκίνητο, ο νέος του ιδιοκτήτης χρειάστηκε να τεντώσει το σασί κατά 40 εκατοστά, με έναν κατάλληλο σφόνδυλο που βρέθηκε σε μια μάντρα.
Όσο για το κιβώτιο των ταχυτήτων, κτίστηκε εκ νέου, από το μηδέν. Όπως ήταν οι κανόνες της τεχνολογίας το 1908, η κίνηση μεταδιδόταν πίσω, με αλυσίδα. Και φυσικά, φρένα είχαν τοποθετηθεί μόνο στους πίσω τροχούς.
