Όταν ο Ιταλός Πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλλα έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον φιλελεύθερο  Μάριο Ντράγκι, 73 ετών, πρώην τραπεζίτη ( Goldman Sachs 2002-2005, Κεντρική Τράπεζα Ιταλίας 2005-2011 και κυρίως ΕΚΤ 2011-2019 ), έβαλε σε δοκιμασία, την ευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων της Ιταλίας.

Γράφει ο Νίκος Μπάρδης, πρώην Διευθ. VEOLIA, πρώην Διευθ. Συμβούλου ΕΥΔΑΠ

Η τολμηρή πρωτοβουλία του Ματαρέλλα να καλέσει στο ίδιο τραπέζι με τον Ντράγκι πολιτικούς  φίλους και αντιπάλους, είναι μια ελπίδα για την χώρα του, ενώ ταυτόχρονα ‘’κρύβει’’ παγίδες για τα κόμματα.

Στην ταραχώδη πολιτική ιστορία της Ιταλίας, μόνο ο Άλντο Μόρο είχε τολμήσει μια ανάλογη συμφωνία, ενώνοντας το Χριστιανό-Δημοκρατικό Κόμμα με το ΚΚ Ιταλίας για να βγάλει την χώρα από την οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση την δεκαετία του 1970.

Αυτό που ονειρεύθηκε ο Μόρο, υλοποιήθηκε 40 χρόνια μετά, από το δίδυμο Ματαρέλλα-Ντράγκι.

Χρειάστηκε όλη η διαπραγματευτική ικανότητα και των δύο, προκειμένου να σχηματισθεί μια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, συγκεντρώνοντας ΟΛΕΣ τις πολιτικές δυνάμεις της Ιταλίας και έχοντας την αποδοχή των Ιταλών ( δύο στους τρείς υπέρ του Ντράγκι ).

Ο νέος ‘’θεόσταλτος’’ πρωθυπουργός, παραμέρισε την συνηθισμένη τακτική διαπραγματεύσεων με τα κόμματα και δεν δέχθηκε ουδεμία ‘’πολιτική’’ συμφωνία μαζί τους.

Πήρε τον χρόνο του ( δέκα ημέρες ) και συζήτησε με όλους, κόμματα, τοπική αυτοδιοίκηση, συνδικάτα, άκουσε τις απόψεις τους και τους διαβεβαίωσε ότι θα τους συμβουλεύεται κατά περίσταση, αναλόγως με το είδος των μεταρρυθμίσεων που θα  καλείται να υλοποιήσει.

Όλοι δέχθηκαν να τον στηρίξουν. Άλλωστε αν δεν στέκονταν στο πλευρό του, θα έχαναν την ευκαιρία να συμμετέχουν στο φιλόδοξο πλάνο αναστήλωσης της οικονομίας, το οποίο προβλέπει για το τρέχον έτους, 200 δις € από ευνοϊκό δανεισμό, χωρίς να υπολογίσουμε και τα 209 δις € του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Ανοικοδόμησης της ΕΚΤ.

Με την στήριξη τους τα κόμματα δείχνουν στους ψηφοφόρους τους ότι έχουν ‘’πολιτική ευθύνη’’, παραμερίζοντας τις μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις, για το κοινό καλό.

Ο Σίλβιο  Μπερλουσκόνι ( που ως πρωθυπουργός το 2011, είχε τοποθετήσει τον Ντράγκι Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Ιταλίας ), επιστρέφοντας μετά από ένα χρόνο απουσίας στη πολιτική σκηνή, δήλωσε ότι ‘’η σοβαρότητα της κατάστασης επιβάλει σε όλους, να αφήσουν στην άκρη τους υπολογισμούς, τις τακτικές, τα εκλογικά συμφέροντα και να βάλουν σε πρώτο πλάνο, την σωτηρία της χώρας’’.

Έτσι, πέρα των δϋο κομμάτων που στάθηκαν από την αρχή στο πλευρό του Ντράγκι
( Italia Viva του Ματτέο Ρένζι και το κεντρώο Europa της Έμμα Μπονίνο ), όλες οι πολιτικές δυνάμεις παραμέρισαν τους όποιους αρχικούς ενδοιασμούς και συμφώνησαν να συμμετέχουν στην νέα κυβέρνηση.

Ο αρχηγός της εθνικιστικής Lega Nord Ματτέο Σαλβίνι, δείχνοντας έναν προτόγνωρο γι’αυτόν ευρωπαϊσμό, έκανε στροφή 180 °, αποδεχόμενος μάλιστα την τοποθέτηση του υπαρχηγού του Τζιανκάρλο Τζιορτζέττι, ως Υπουργό με το σοβαρό χαρτοφυλάκιο της Οικονομικής Ανάπτυξης.

Ακολουθώντας τον πρώην συνεταίρο του, ο ηγέτης του Κινήματος 5 Αστέρων Πέπε Γκρίλλο, δέχθηκε να συγκυβερνήσει με τo κόμμα του Ρέντζι και τους Κεντρώους του Europa, διατηρώντας έτσι τον υπαρχηγό του Λουΐτζι Ντι Μάιο, στην θέση του Υπουργού Εξωτερικών.

Μόνο το ακροδεξιόκομμα Fraelli d’Italia, της Τζώρτζια Μελόνι, έμεινε έξω από την συγκυβέρνηση, πίστη στις αρχές της να μην συνεργαστεί με το Δημοκρατικό Κόμμα και το Κίνημα των 5 Αστέρων ( M5S ).

Όλα τα άλλα κόμματα εκπροσωπούνται στο νέο κυβερνητικό σχήμα, καταλαμβάνοντας 15 υπουργικούς θώκους, σε συνολικά 23 Υπουργεία.

Τα υπόλοιπα 8 καλύφθηκαν από τεχνοκράτες επιλεγμένους από τον ίδιο τον Ντράγκι, όπως ο Υπουργός Οικονομίας Ντανιέλε Φράνκο, Γενικός Διευθυντής της Bank Italia, ή ακόμα ο Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Βιττόριο Κολάο, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Vodafone, καθώς και η Υπουργός Δικαιοσύνης Μάρτα Καρτάμπια, Πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Πέραν της ‘’πολιτικής’’ πλευράς της νέας κυβέρνησης, το οικονομικό σκέλος της είναι επίσης αρκετά ενδιαφέρον, τόσο για την Ιταλία, όσο και για τις λοιπές χώρες του ευρωπαϊκού νότου.

Πριν καν ξεκινήσει την θητεία της η κυβέρνηση του Ντράγκι, από μόνη την φήμη του ηγέτη της, έριξε τα επιτόκια δανεισμού της Ιταλίας σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.

Τα δεκαετή ομόλογα διαπραγματεύονταν την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου, στα 0,427%, λιγότερο από μια μονάδα διαφοράς με τα γερμανικά ομόλογα !

Τα ιταλικά επιτόκια πενταετούς δανεισμού, πήγαν στο -0,11% για πρώτη φορά στην σύγχρονη οικονομική ιστορία της χώρας !

Το όνομα του Ντράγκι, εμπνέει εμπιστοσύνη στις αγορές, προσελκύοντας τόσο ‘’αγοραστές’’ του ιταλικού χρέους ( βλέπουν καλλίτερες επιδόσεις από τα αντίστοιχα της Γερμανίας και της Γαλλίας ), όσο και επενδυτές που βλέπουν να δημιουργούνται ευκαιρίες, μέσω των επικείμενων μεταρρυθμίσεων.

Η Ευρώπη πέραν των προαναφερθέντων προσόντων και εμπειρίας, βλέπουν στο πρόσωπο του Ντράγκι, τον σοβαρό διαχειριστή των 209 δις € του προγράμματος της ΕΚΤ , το οποίο θα επενδυθεί τουλάχιστον κατά το ήμισυ στον ιταλικό νότο, όπου  βασιλεύει η μαφία και άλλες εγκληματικές οργανώσεις, έτοιμες να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν από την μεγάλη χρηματοοικονομική ρευστότητα.

Ο Ντράγκι είναι ενήμερος για όλα αυτά τα περίεργα φαινόμενα, καθώς και για τον τρόπο κατανομής της έκτακτης οικονομικής βοήθειας στην ιταλική επικράτεια.

Ο Ντράγκι θεωρείται από την διεθνή χρηματοπιστωτική και οικονομική κοινότητα, ως ο σωτήρας του Ευρώ, κατά την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 2012, όταν ήταν Πρόεδρος της ΕΚΤ.

Η σημερινή επι Ντράγκι ιταλική οικονομική συγκυρία γίνεται χιονοστιβάδα, παρασύροντας σε μείωση τα επιτόκια της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.

Η φήμη του Ντράγκι στην Ευρώπη, έχει σοβαρές πιθανότητες να διαφοροποιήσει τις πολιτικές ισορροπίες των 27 εταίρων, με την ελπίδα να κλίνει προς το μέρος του Νότου, του θεωρούμενου ‘’τζιτζικα’’ ( συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας ), απέναντι στους ‘’ολιγαρκείς’’ του Βορρά.

Φιλελεύθερος και οπαδός μιας αναπτυξιακής πολιτικής, ο νέος ισχυρός άνδρας της Ρώμης, μπορεί επίσης να πιέσει με όλο το βάρος της προσωπικότητας του, για ισχυροποίηση της ομαδοποίησης του χρέους των κρατών μελών, εντός της ζώνης του Ευρώ, όπως έγινε με τα 750 δις € της ΕΚΤ τον περασμένο Μάϊο.

Τα μάτια της Ευρώπης είναι πλέον στραμμένα στην Ιταλία !

Δείτε όλες τις  τελευταίες Ειδήσεις από την  Ελλάδα και τον  Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο  Radar.gr.