Στο επίκεντρο της επικαιρότητας βρίσκονται αυτές τις ημέρες οι παλαιοχριστιανοί της Κορινθίας, οικογένεια που ζει απομονωμένη, στα πρότυπα των Άμις ή των παλαιόπιστων της Ρωσίας.

Οι έρευνες συνεχίζονται ώστε να διαπιστωθεί πώς ακριβώς ζούσαν οι παλαιοχριστιανοί στην Κορινθία και πώς μεγάλωναν τα παιδιά τους.

Οι παλαιοχριστιανοί της Κορινθίας

«Είμαστε μια κοινότητα παλαιοχριστιανών, στα πρότυπα των παλαιόπιστων Ρωσίας, ή των Άμις στην Αμερική, που αρνούμαστε την τεχνολογική πρόοδο και ζούμε παραδοσιακά, όπως οι πρώτοι χριστιανοί» έχει δηλώσει ο πατέρας της οικογένειας παλαιοχριστιανών, ο οποίος συνελήφθη μετά από αστυνομική επιχείρηση στο «λαγούμι» όπου ζούσε με τα παιδιά και τη σύζυγό του, στην Κόρινθο.

Οι Λικόφ, που ζούσαν απομονωμένοι σε δάσος της Σιβηρίας, μακριά από κάθε κοινότητα ανθρώπων, σαν τους παλαιοχριστιανούς
Δεν είναι, ωστόσο, η μοναδική οικογένεια που έζησε έτσι και απασχόλησε την επικαιρότητα. Μια πολύ διάσημη περίπτωση είναι η οικογένεια Λικόφ, που έζησε απομονωμένη επί δεκαετίες σε δάσος της Σιβηρίας, 250 χιλιόμετρα μακριά από κάθε οικισμό.

Το 1978, η τοποθεσία τους ανακαλύφθηκε από έναν πιλότο ελικοπτέρου, ο οποίος μετέφερε μια ομάδα γεωλόγων στην περιοχή. Οι γεωλόγοι ήρθαν σε επαφή με την οικογένεια, αλλά οι Λικόφ αποφάσισαν να μην εγκαταλείψουν το μέρος.

Πρόκειται για οικογένεια Ρώσων παλαιόπιστων, που έζησε για 42 χρόνια σε απομόνωση, μακριά από άλλες κοινότητες ανθρώπων, σε ακατοίκητη ορεινή περιοχή της οροσειράς Αμπακάν, στη νότια Σιβηρία. Σήμερα, ζει μόνο μία κόρη της οικογένειας, η Αγκάφια.

Η ιστορία τους έγινε γνωστή μετά τη δημοσίευση το 1994 του βιβλίου «Lost in the Taiga: One Russian Family’s Fifty-Year Struggle for Survival and Religious Freedom in the Siberian Wilderness» («Χαμένοι στην Τάιγκα: Ο πεντηκονταετής αγώνας μιας ρωσικής οικογένειας για επιβίωση και θρησκευτική ελευθερία στη σιβηρική έρημο»), του δημοσιογράφου Βασίλι Πεσκόφ.

Δεν ήξεραν ότι έγινε Παγκόσμιος Πόλεμος και ότι πήγαμε στη Σελήνη, τα παιδιά τους δεν είχαν δει ποτέ πόλη
Η οικογένεια Λικόφ ήταν παλαιόπιστοι – ρωσικό ορθόδοξο κίνημα που αποσχίστηκε από την επίσημη εκκλησία πριν από 350 χρόνια.

Η οικογένεια Λικόφ, αποτελούμενη από τον Καρπ, τη σύζυγό του Ακουλίνα και τα δύο παιδιά τους, τον Σάβιν και τη Ναταλία, κατέφυγε στην ερημιά το 1936, για να γλιτώσει από τις θρησκευτικές διώξεις.

Μετά την καταστολή των θρησκευτικών πεποιθήσεων υπό την εξουσία του Στάλιν, η οικογένεια κατέφυγε στα βουνά Σαγιάν, σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Σιβηρίας κοντά στα σύνορα με τη Μογγολία, έχοντας μόνο τα υπάρχοντα που μπορούσαν να μεταφέρουν και μερικούς σπόρους.

Το 1936 είχαν μείνει μονάχα τέσσερα μέλη της οικογένειας Λικόφ, ένα αντρόγυνο και τα δύο τους παιδιά, που με ελάχιστα μέσα και λιγοστούς πόρους εγκαταστάθηκαν στο σημείο όπου τους είχαν βρει οι γεωλόγοι.

Στο μεταξύ, η τετραμελής οικογένεια είχε αποκτήσει άλλα δύο μέλη κατά τη δεκαετία του 1940, τον Ντμίτρι και την Αγκάφια, τα οποία δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους άλλον άνθρωπο πέρα από την οικογένειά τους.

Γνώριζαν μεν ότι υπήρχαν μέρη που αποκαλούνταν «πόλεις», στις οποίες ζούσαν άνθρωποι σε ψηλά κτίρια, όπως επίσης ότι υπήρχαν κι άλλες χώρες πέρα από τη Ρωσία, ωστόσο αυτές οι έννοιες ήταν, στο μυαλό τους, αφηρημένες.

Από τους γεωλόγους οι Λικόφ έμαθαν ότι ο Στάλιν είχε πεθάνει και ότι η Σοβιετική Ένωση ήταν μια βιομηχανική δύναμη που συμμετείχε σε έναν παγκόσμιο πόλεμο για τον οποίο δεν είχαν ακούσει ποτέ. Αγνοούσαν, επίσης, εντελώς τις προσεδαφίσεις στη Σελήνη, την τηλεόραση και τη σύγχρονη ιατρική.

Πώς πέθαναν οι Λικόφ -Μόνο μία κόρη τους επιβίωσε

Η μητέρα, Ακουλίνα, πέθανε από την πείνα το 1961, θυσιάζοντας τον εαυτό της, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου έντονης έλλειψης τροφίμων, για να επιβιώσουν τα παιδιά της. Τρία από τα παιδιά πέθαναν το 1981: ο Σάβιν και η Ναταλία υπέφεραν από νεφρική ανεπάρκεια, πιθανότατα συνέπεια της κακής διατροφής τους, ενώ ο Ντμίτρι πέθανε από πνευμονία. Ο πατέρας, Καρπ, πέθανε το 1988.

Επιβίωσε μόνον η κόρη τους, Αγκάφια, η οποία με την πάροδο των ετών συγκέντρωσε ένα κοπάδι κατσίκες και ένα κοπάδι κοτόπουλα και έχτισε μια καλύβα. Για 18 χρόνια, η Αγκάφια ζούσε με έναν από τους γεωλόγους που ανακάλυψαν την οικογένεια.

Τον Ιανουάριο του 2016 αναφέρθηκε ότι η Αγκάφια μεταφέρθηκε αεροπορικώς σε νοσοκομείο, λόγω πόνου στο πόδι. Η Αγκάφια νοσηλεύθηκε σε νοσοκομείο του Τασταγκόλ και σχεδίαζε να επιστρέψει στην ερημιά μόλις οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης ήταν σε θέση να τη μεταφέρουν αεροπορικώς στο σπίτι της.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «The Siberian Times», πράγματι επέστρεψε και από τα μέσα του 2019 εξακολουθούσε να ζει εκεί. Το 2021 υπήρξαν πληροφορίες ότι ο ολιγάρχης Όλεγκ Ντεριπάσκα είχε πληρώσει για την κατασκευή μιας νέας καλύβας στην ερημιά για να ζήσει εκεί, λόγω της φθοράς της προηγούμενης κατοικίας της.

Διαβάστε ακόμη: