Το αποτέλεσμα έκπληξη στις δημοτικές εκλογές κρύβει ένα -προσωπικό και οικογενειακό δράμα- που δεν εντοπίζουν οι πολιτικές αναλύσεις: ο Κώστας Μπακογιάννης, εγγονός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ανιψιός του Κυριάκου και γιος της Ντόρας έμεινε επί της ουσίας άνεργος.

Βέβαια κανένας δεν χάνεται στην κληρονομική δημοκρατία και πολλά γράφονται για μια θέση στην Ευρωβουλή ή την επόμενη Βουλή, αλλά Κώστας Μπακογιάννης, ο πολιτικός πρίγκηπας θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα σε μια θέση στο ευρύτερο δημόσιο με μέσο ή να… δουλέψει -αν και δεν φαίνεται να έχει προϋπηρεσία -πέρα από το επάγγελμα του δημάρχου ή του περιφερειάρχη.

Βέβαια σπούδασε Ιστορία, Διεθνείς Σχέσεις και Πολιτικές Επιστήμες στο Χάρβαρντ, υπηρέτησε στις ως καταδρομέας-αλεξιπτωτιστής στις Ειδικές Δυνάμεις και εργάστηκε ως σύμβουλος επιχειρήσεων στην Boston Consulting Group, αλλά και ως διευθυντικό στέλεχος και εταίρος σε ιδιωτική εταιρία Επενδυτικών Σχέσεων και Εταιρικής Επικοινωνίας στην Αθήνα, αλλά αυτό δεν είναι πολύ σπουδαίο βιογραφικό. Ιδιαίτερα όταν σε αυτό συμπεριλαμβάνει ότι διετέλεσε ειδικός συνεργάτης στο υπουργείο Εξωτερικών επί υπουργίας Ντόρας Μπακογιάννη, δηλαδή της μαμάς του!

Μια θέση στο ευρωκοινοβούλιο -αν εκλεγεί ή μια θέση στο ελληνικό κοινοβούλιο από όπου όμως θα πρέπει να αποχωρήσει η μαμά του -αφού κατά τον παππού μπορούν να είναι δύο μέλη της οικογένειας, αλλά όχι τρία- θα είναι πολιτικός εξευτελισμός μετά την απαξίωση των δημοτών της Αθήνας.

Κι όμως ο γιος του Παύλου Μπακογιάννη από όταν εργαζόταν ως «μικρός ηλεκτρολόγος» στο Καρπενήσι όπως έλεγε ο ίδιος περίμενε ένα καλύτερο μέλλον πέρα από το να γίνει δήμαρχος Αθήνας – μια θέση που είχε πριν η… μαμά του.

Όταν πέθανε εκατό χρονών ο Καπετάν Ερμής, υπασπιστής του Άρη Βελουχιώτη η έκπληξη προήλθε από τον Κώστα Μπακογιάννη τον περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας που μίλησε για τον «αγαπημένο Καπετάνιο» του, το σύμβολό του, που αφήνει πίσω του «διδάγματα αγώνα για τον αδύναμο, τον αδικημένο, τον κατατρεγμένο και τον ξεχασμένο. Για τη Δικαιοσύνη, τη Δημοκρατία και την Ενότητα που τόσο έχουμε ανάγκη».

«Φέτος δεν τις πρόλαβες τις Κορυσχάδες αγαπημένε Καπετάνιε. Θα είμαστε όμως όλοι εκεί και δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ» έλεγε το συλλυπητήριο μήνυμα – παραπέμποντας σε μια πολιτική ανοιχτών οριζόντων που έφταναν πέρα από το Καρπενήσι, την Στερεά Ελλάδα και τον Δήμο Αθήνας.

Ο Κώστας Μπακογιάννης έχτιζε ένα πολιτικό προφίλ ενός πολιτικού νέας κοπής όταν αποκάλυψε πως έχει κάνει μια φορά …μπάφο- όπως και η μαμά του άλλοτε- και έδειξε πως έχει χιούμορ- όταν μίλησε για το παιδί του. «Μην ξεχνάς ότι έχουμε μια ανησυχία για αυτό το παιδί. Επειδή τον είχε η Σία στην κοιλιά για όλους αυτούς τους μήνες που έλεγε δελτίο, σκέψου τι έχει ακούσει αυτό το παιδί»!

Ήταν λίγο πριν τη συνάντησή του με τον Αλέξη Τσίπρα και τις δηλώσεις που μεταφράστηκαν ως «άδειασμα» του θείου του, ο γιος της Ντόρας και του Παύλου που σε μια φωτό κάθεται πάνω στο γραφείο στη διάρκεια μιας συνέντευξης.

«Κάποτε μας λέγανε μικρούς πρωθυπουργούς και κλαίγαμε από τα γέλια. Στην πραγματικότητα είμαστε μικροί ηλεκτρολόγοι, μικροί υδραυλικοί, άντε βαριά μικροί μηχανικοί. Τυπικά ένας περιφερειάρχης είναι υπεύθυνος από την κατασκευή ενός δρόμου μέχρι την κατασκευή ενός νοσοκομείου, από την αδειοδότηση μίας βιομηχανίας μέχρι τα διπλώματα οδήγησης. Με άλλα λόγια, είμαστε και για τα μικρά και για τα μεγάλα. Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά!»

Η φράση του πως ο Μητσοτάκης θα κριθεί από την Ιστορία έδειχνε πως ξέρει να χαράζει γραμμές ανάμεσα στην οικογενειακή του ιστορία και τις δικές του πολιτικές απόψεις. Το τελευταίο πράγμα που ήθελε να κάνει είναι να μπει στην πολιτική σαν ο γιος της Ντόρας, ο εγγονός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ή ο ανιψιός του του Πρωθυπουργού.

“Πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχουν δεξιά και αριστερά νεκροταφεία. Η δεξιά μάνα δεν πονάει περισσότερο από την αριστερή, ούτε η αριστερή μάνα περισσότερο από τη δεξιά. Είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε όλοι μαζί. Εμείς και τα παιδιά μας. Και γιατί όχι; Κάποια μέρα ο γιος μου να μπορέσει να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τον εγγονό του Κουφοντίνα».

Πιθανόν ο Κώστας Μπακογιάννης αν ήθελε να έχει πολιτικό μέλλον -πέρα από τις δουλειές… ηλεκτρολόγου που έπαιρνε ως ο γιος της Ντόρας θα έπρεπε να απογαλακτισθεί και να συγκρουστεί ακόμα με την οικογένεια αποβάλλοντας αυτό το χαζοχαρούμενο στυλ του πολιτικού πρίγκηπα που έχει ισόβια μια πολιτική θέση στο πολιτικό στερέωμα.

Ο Κώστας Μπακογιάννης σίγουρος νικητής στις εκλογές αποφάσισε να εμφανισθεί με τον θείο του και Πρωθυπουργό στην Πλατεία Βικτωρίας σαν μην κατάλαβε ότι αυτή ήταν μια εικόνα οικογενειοκρατίας.

Ύστερα κάθισε με αυτοπεποίθηση και γενναιοδωρία σε ένα debate με ένα άγνωστο μηχανικό που ήθελε να του πάρει τη θέση και του την πήρε εκεί που κανένας δεν το περίμενε -ούτε φυσικά ο ίδιος.

Λίγες μέρες μετά ο θείος του θα πει πως η αλαζονεία είναι αρρώστια και κανένας δεν κατάλαβε τι εννοούσε και σε ποιον αναφερόταν. Φρόντισε πάντως να πει πως για την ήττα δεν φταίει το κόμμα, αλλά τα πρόσωπα.

Για την ακρίβεια η αλαζονεία είναι πάθηση, αλλά μόνο όταν χάνεις τις εκλογές. Αν οι δημότες της Αθήνας -μαζί με αυτούς πολλοί Νεοδημοκράτες- τιμώρησαν τον Μπακογιάννη ή την οικογένεια δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Ο Κώστας Μπακογιάννης πάντως ένας καλός δήμαρχος, όπως λέει ο θείος του, μάλλον δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Και θα πρέπει να βρει ένα τρόπο για να πηγαίνει ένα μεροκάματο το βράδυ στο σπίτι. Μπορεί να είναι αδικία για ένα καλό δήμαρχο. Μπορεί και δικαιοσύνη για κάποιον που ήθελε να υπερβεί τις κομματικές γραμμές ως πολιτικός ανοιχτών οριζόντων, αλλά δεν κατάφερε να περάσει τις γραμμές που του όριζε η… μαμά του.

Διαβάστε ακόμη: