Ο καλύτερος εργασιακός νόμος είναι αυτός που σέβονται όλοι, δεν αδικεί κανένα και τηρείται από εργοδότες και εργαζόμενους. Σε ένα εκ των πραγμάτων ευμετάβλητο περιβάλλον για το επιχειρείν οι συζητήσεις για το εργασιακό θα πρέπει να κατατείνουν στην διαμόρφωση μίας πολιτικής η οποία αφ ενός να παρέχει την στοιχειώδη «εργασιακή ασφάλεια» στους εργαζόμενους», αλλά και τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αξιοποιήσουν το ανθρώπινο δυναμικό που απασχολούν με στόχο την βελτίωση της παραγωγικότητας, άρα και της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης. Το 8ωρο και η πενθήμερη εργασία πρέπει να κατοχυρώνεται ξεκάθαρα από τον εργατικό νόμο, ενώ πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στον εργαζόμενο να συμφωνεί με τον εργοδότη να δουλέψει υπερωρίες πρωτίστως για να πληρωθεί και περισσότερες ώρες μόνο εάν επιθυμεί να πάρει μεγαλύτερη άδεια ή παραπάνω ρεπό. Η ρύθμιση για υπερωριακή εργασία έως 150 ώρες ισχύει στην πλειοψηφία των σύγχρονων επιχειρήσεων στην Ευρώπη. Σε μία τέτοια περίπτωση, ο εργαζόμενος θα μπορεί να συνδυάσει, είτε να λαμβάνει παραπάνω χρήματα, είτε τα ίδια και παραπάνω χρόνο για τον ίδιο και την οικογένειά του.

Όσον αφορά στο θέμα της τηλεργασίας η οποία «επιβλήθηκε» ουσιαστικά ελέω της πανδημίας αυτή μεταμορφώνει τον κόσμο της εργασίας αφ΄ενός με τον άνθρωπο να απαιτεί προσωπικά οφέλη εργαζόμενος όπως και όπου θέλει και αφετέρου τις νεοφυείς, μικρές, μεσαίες και μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, να επιδιώκουν να αυξήσουν την παραγωγικότητα, την αποδοτικότητα με την ευέλικτη εργασία. Το Διεθνές Γραφείο Εργασίας ILO έχει προειδοποιήσει ότι οι επιπτώσεις, τόσο για την απασχόληση όσο και για την υγεία των «υβριδικών εργαζομένων», θα επηρεάσουν την κοινωνική οργάνωση στη μετά COVID εποχή, χωρίς επιστροφή.

Η εμφάνιση της τηλεργασίας έφερε στο προσκήνιο και το θέμα της εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης τους προσωπικού στις νέες απαιτήσεις της ψηφιακής τεχνολογίας. Εδώ πρέπει να υπάρξει μία πρόβλεψη από την πλευρά της πολιτείας ώστε ο χρόνος εκπαίδευσης ή μετεκπαίδευσης να καλύπτεται ώστε να μην δημιουργηθούν «ψηφιακά κενά» στις «οργανικές συνθέσεις» των επιχειρήσεων, αλλά ούτε και ο εργαζόμενος να απωλέσει από τον «πολύτιμο χρόνο» ανάπαυσής του.

Στην μετα-κοροναϊό εποχή καθώς αντιμετωπίζουμε το θέμα της Υγείας και της Ασφάλειας στην Εργασία σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, πρέπει να παρακολουθήσουμε το διάλογο που εξελίσσεται στην ΕΕ για την επικαιροποίηση της σχετικής ευρωπαϊκής στρατηγικής, ώστε να καταστεί εφικτή η σχηματοποίηση της δικής μας στρατηγικής αξιοποιώντας παράλληλα και τα ευρωπαϊκά προγράμματα.

Το e- ΕΦΚΑ πρόκειται για μείζονος σημασίας θέμα, αφού οι ενοποιήσεις που συνέβησαν στο πρόσφατο παρελθόν διακρίθηκαν για το «άναρχο» της ψηφιακής κάλυψης του «ενοποιημένου συστήματος. Ουσιαστικά ακόμη και σήμερα τα «συστήματα» δεν «επικοινωνούν» μεταξύ τους, οι γραφειοκρατικές διατυπώσεις καλά κρατούν και επιχειρήσεις, εργαζόμενοι και κυρίως συνταξιούχοι ταλαιπωρούνται. Η «αναρχία» αυτή κοστίζει στην πραγματικότητα σημαντικό αριθμό εργατοωρών τόσο για το Δημόσιο όσο και για τις επιχειρήσεις με το κόστος των ωρών αυτών να «επιβαρύνει» τα πάντα. Η λύση είναι η ταχύρρυθμη σταδιακή ψηφιοποίηση και για τη χρηματοδότηση της προσπάθειας θα πρέπει να αξιοποιήσουμε τόσο εθνικούς όσο και κοινοτικούς πόρους.

Δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας ότι τα θέματα εργασίας, υγείας και ασφάλειας, μπορούν να αποτελέσουν πεδίο σύγκλισης μεταξύ πολιτείας, εργοδοτών και εργαζομένων, αλλά και κοινωνικού διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους.

Σχετικά με τον επανακαθορισμό του κατώτατου μισθού, είναι προφανές πως δεν πρόκειται πλέον για μία πολιτική, αλλά για μια διαδικασία θεσμική και τεχνοκρατική και θα πρέπει να ληφθούν υπόψη τα στοιχεία που έχουν να κάνουν με την ανάπτυξη, με την ύφεση, με το πώς πήγε η οικονομία τα τελευταία δύο χρόνια συνολικά και βάσει αυτών να βγουν τα τελικά συμπεράσματα.

Μετά την «αποσωλήνωση» της οικονομίας από τα μέτρα στήριξης, εκτιμάται ότι θα υπάρξουν δύο αντίρροπες δυνάμεις στην οικονομία: Η μία θα είναι προς τα πάνω, καθώς η οικονομία θα «αντιδράσει» στη μεγάλη συμπίεση που υπέστη όλο το προηγούμενο διάστημα. Η άλλη ροπή θα επηρεάσει κάποιες επιχειρήσεις που στηρίχθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα και οι οποίες, υπό κανονικές συνθήκες, ίσως δεν είχαν επιβιώσει. Είναι ένα ζήτημα που θα μας απασχολήσει το επόμενο διάστημα, ενώ το ίδιο θα συμβεί και με κλάδους που βρίσκονται σε μια κρίσιμη μετάβαση. Το βασικό ζητούμενο σε κάθε καλό εργασιακό νόμο πρέπει είναι η αύξηση της αξιοπρεπούς απασχόλησης με τη τήρηση δικαιωμάτων, αλλά και υποχρεώσεων από πλευράς εργοδοτών και εργαζομένων.

Δείτε όλες τις  τελευταίες Ειδήσεις από την  Ελλάδα και τον  Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο  Radar.gr.